Kolaps u najavi
Vazduh trepti, kao da nebo gori. Sprema se oluja! Ovako bi se ukratko mogla opisati trenutna situacija na globalnom, prije svega američkom finansijskom tržištu nakon što je krajem prošle sedmice proglašen bankrot i kolaps banke Silicijumska dolina, koja je prije toga bila rangirana kao 16. po veličini u SAD, sa aktivom od 210 milijardi dolara.
Banka je bankrotirala kada su njeni klijenti, uglavnom radnici u IT sektoru, počeli da povlače novac zbog sve većeg straha.
Sve neodoljivo podsjeća na crni scenario iz 2008. godine, kada je došlo do gotovo potpunog sloma finansijskog tržišta, a domina koja je tada pokrenula tu slagalicu bila je četvrta po veličini banka u SAD Liman braders. Bankrot te banke opisivan je kao jedan od najvećih u istoriji SAD. U trenutku kolapsa banka je imala 639 milijardi dolara sredstava i 619 milijardi dolara duga.
Njen slom izazvao je seriju kreditnih šokova, gubitke na berzama od sedam biliona dolara, a devet miliona Amerikanaca je izgubilo posao. Slom je eskalirao u globalnu finansijsku krizu i najdublju recesiju u nekoliko generacija, poslije koje je za oporavak bila potrebna čitava decenija.
Do ove finansijske krize dovela je pohlepa bankara, koji su građanima davali kredite znajući da ih oni ne mogu vraćati, te onda kladeći se na jedan takav scenario. Bio je to prenaduvani balon koji je morao jednom eksplodirati, praveći udarni talas oko sebe.
Stiče se utisak kako u Americi ponovo ima tih balona, možda i previše, koji mogu dovesti do domino efekta i kraha finansijskog tržišta. Inflacija svakim danom izvlači iz džepova ljudi i posljednje dolare. Postaje sve teže vraćati kredite. Jednostavno, tokom proteklih godina naštampano je toliko novca da je moralo doći do bumerang efekta i inflacije s kojom se vlasti u posljednje vrijeme pokušavaju izboriti. Američke federalne rezerve, pak, agresivno dižu kamatne stope, čineći novac nedostupnijim, stvarajući pored stvarne, i vještačku recesiju.
Kada se podvuče crta, imajući sve ovo u vidu, da je mentalitet pohlepe i dalje prisutan više nego ikad, ali i da finansije i berze sve više liče na kladionice, može se zaključiti da krah postaje sve realnija opcija.
Sve ovo neće zaobići ni evropske zemlje. U Evropskoj centralnoj banci, koja je takođe naštancala ogromne količine papira, nikako da shvate da se samo agresivnom monetarnom politikom ne može suzbiti inflacija, te da je jedino rješenje kraj rata u Ukrajini i ukidanje određenih sankcija Rusiji.
Treba se oteti iz američkog zagrljaja, koji postaje poput anakondinog, progutati knedlu, kako bi se izbjegla jedna modifikovana narodna poslovica: “Ko drugome rat namješta, strefio ga bankrot”.
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.
