Sporne teritorije Srba i Hrvata (15 ) - Srbi sačuvali čiste svoje rase
Danas je uopšte usvojeno gledište da čistih rasa nema nigde na svetu, najmanje pak u Evropi. I to gledište celokupne nauke usvojio je čitav svet - osim Hrvata! Kao u svemu drugome, tako i ovde njihovu bolesnu megalomaniju nije moguće ničim umeriti. Oni sebe smatraju najčistijom rasom sveta, ili pak jedinom čistom, a sve ostale narode, naročito njihove susede, nečistim, izmešanim, uprljanim. Specijalno, razume se, Srbe.
Oni stalno ističu kako su Srbi, doseljeni u Hrvatskoj jedna strašna mešavina Vlaha, Kucovlaha, Cincara, Cigana, Grka, Arnauta, martologa, i koga sve još.* Samo ne Srba. Srba, smatraju oni, nije ni bilo među ovim nazovi-Srbima, ili ih je bilo sasvim malo. Ali, gle čuda, otkud je manjina mogla dati obeležje tako strašnoj većini? Istina je da su Srbi u ogromnoj većini naselili one predele Hrvatske gde i danas još žive. Bilo je među njima primera za to moglo bi se navesti na hiljade.
Prijetnje Srbima
Tako svuda isticani hrvatski publicista, Vlaho Raić, piše tu skoro u emigraciji jednu pamfletsku knjigu gde Srbe otvoreno naziva "potomcima Vlaha i Kucovlaha" (str. 239), a onda još kaže: Str. 312:"... razbijena je etnička cjelovitost Hrvatske i na opustjela ognjišta domorodaca Turčin je doveo balkanski nanos. "Str. 144: "... kad je balkanski nalet ugrozio temelje hrvatske tisućljetne narodne samobitnosti"... Ministar pravde NDH Mirko Puk kazao je na zboru u Križevcima da su Srbi koji su naselili Hrvatsku" pljačkaši, talog i smeće sa Balkana" i poručuje im: "Ili se uklonite iz naše domovine milom, ili ćemo vas istjerati silom..." (str. 606 dela pod 219), svakako, i nešto inoplemenih, verovatno poneki Vlah ili Bugarin. Ali su ogromnu većinu predstavljali čisti Srbi, najčistiji koji se uopšte mogu zamisliti (ukoliko je čista rasa moguća).
To nije teško naknadno dokazati, čak i kad se ne bi znala prvobitna postojbina ovih doseljenika. I prethodni odeljak to dokazuje. A sad još neki posredni dokazi. U celoj toponomastici naselja i krajeva gde Srbi žive nema skoro traga nijednom drugom jeziku sem srpskom. Ništa, ama baš ništa ne ukazuje na vlaško, cincarsko ili kakvo slično naselje. Među prezimenima lica koja tu žive ima veoma malo vlaških, ni dva posto. Krštena imena koja su sačuvana od najstarijeg doba do dana današnjega izrazito su srpska. Ako se čitaju stari dokumenti i današnje matice, skoro su ista.
Jezik kojim ta masa govori, to je najčistiji srpski jezik hercegovačkog tipa. Prema Hrvatima, današnji Srbi u Hrvatskoj "došli su među Hrvate i poslovenili se, a za čudo govore svi štokavski i ijekavski, kao u zapadnoj Srbiji, Raškoj, Crnoj Gori i Hercegovini, a ne čakavski, kajkavski, kao Hrvati", utvrđuje g. Adam Pribićević (168, str. 40). I zaista, kad ne bi bilo nikakvog drugog argumenta, ovaj bi bio dovoljan da hrvatske tvrdnje obesnaži. Kako bi mogli Vlasi, Cincari i Grci doneti u te predele drugi srpski jezik i njim vekovima govoriti?
Svetosavska vjera
No, ima još bezbroj drugih argumenata. Srbi su doneli sobom svoju srpsko-pravoslavnu, svetosavsku veru, koja nije bila svojstvena ni Grcima ni Rumunima ili Kucovlasima. Oni su srpske svetitelje poštovali, njima bogomolje podizali (detalji kod Adama Pribićevića, 168, str. 45), njima službe pojali, njima se kleli i njih u pomoć dozivali. Slavu su slavili kao i pre, kao i danas i uvek, iste svece. A propo, oni su doneli sobom i održali do dana današnjega ceo kompleks srpstva i srpskog pravoslavlja, kompleks i u pozitivnom i u negativnom smislu reči. Doneli su i održali sve osobine srpskog čoveka. Vo pervjeh, narodne pesme i nacionalni zanos sa kojima su one povezane. Veru u carsku prošlost i carsku budućnost. Veru u srpsku misiju. Junaštvo koje su kod Srba isticali svi pisci od Vizantije do danas. Čvrst i nepokolebljiv karakter. Želju za slobodom i odvratnost prema kmetstvu i feudu. Izdržljivost i podnošenje tegoba koje bi svaki drugi narod slomile.
Evo šta o tome poslednjem kaže za Liku Jovan Cvijić, naš najbolji etnograf (109, II, str. 65):"Ovo je oblast u kojoj se teško živi i od čijeg zemljišta treba uz velike napore otimati mršave plodove. U ovoj se je sredini razvio čvrst, gotovo čeličan svet, koji može podnositi oskudicu i nevolje kao Crnogorci. U Lici nema drugih predanja osim onih o Kosovu, o Kraljeviću Marku i o Nemanjićima, koje je donelo dinarsko stanovništvo." Da su Srbi pod Turcima sačuvali najčistije osobine svoje rase, to je opšte mišljenje evropske nauke i ono će biti izneto drugom prilikom i u drugoj knjizi, potkrepljeno najvećim evropskim autoritetima.
…Prof. Radoslav Grujić navodi koje su se sve srpske porodice u severnoj Hrvatskoj pokatoličile da bi dobile plemstvo (dok je veći deo ostao seljak odbivši plemstvo vezano za konverziju). To su: Kukuljevići, Draškovići, Ožegovići, Sladojevići i drugi, koji se "postepeno uvrštuju u grofove, barone i ostalu hrvatsku vlastelu" (437, str. 163). A te porodice su davale i državnike "hrvatske" i kulturne radnike kojima se Hrvati ponose. Kad govori o tzv. "Dvanaest plemena Hrvata" u severnoj Dalmaciji, koja su bila srž hrvatskog plemstva od XII do VX veka, Jireček naročito ističe da "nisu sva imena slovenskog porekla.
(Nastaviće se)
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.
