Vivaldi i Bah muzikom osvojili vječnost
Beč/Lajpcig - Današnji dan 1741. godine bio je jedan od tužnijih u svijetu umjetnosti. Posljednja nota života velikog kompozitora i violiniste Antonija Vivaldija se ugasila, a samo devet godina kasnije, na isti dan, u tom nekom drugom svijetu, pridružio mu se i neprevaziđeni kompozitor, orguljaš i čembalista Johan Sebastijan Bah.
Ispisujući melodije koje samo rijetki imaju priliku da čuju u mislima i nesebično ih poklanjajući svijetu, učinili su da žive vječno, jer se njihova djela izvode svaki dan u bilo kojem dijelu svijeta. U čast ovim velikanima iz perioda baroka, danas će širom svijeta biti upriličeni brojni programi.
Vivaldi je 1705. objavio svoje prvo djelo "Kamernu sonatu za dvije violine i violončelo", a osim za muziku imao je i savršen osjećaj za poeziju. Kada mu je bilo 35 godina, komponovao je "Harmonijske imaginacije" na sopstvene stihove, što je bio i gromoglasni početak uspješne operske karijere Antonija Vivaldija. Na koncertu u Parizu 1728. godine "Četiri godišnja doba" čuo je i Luj XV. Očaran, pozvao je Vivaldija da svira na njegovom vjenčanju, kao i onda kada su mu se rodile dvije kćeri bliznakinje. Tih godina Vivaldi je svoja djela izvodio pred najuticajnijim vladarima Evrope. Tada odlučuje da više ne štampa svoja djela, jer mu autorska prava nisu bila zaštićena, što je finansijski dalo dobar efekat, ali su time mnoga njegova djela izgubljena, a interesovanje za njegove koncerte počinje polako da blijedi. Kompozitor je tada dosta osiromašio, pa je sahranjen sasvim skromno. Sa druge strane Johan Sebastijan Bah, jedan od najvećih kompozitora i stubova univerzalne kulture, bio je umjetnik čija su djela zapažena zbog intelektualne dubine, tehničkog savršenstva i umjetničke ljepote. Tvorac je velikog broja muzičkih oblika koji karakterišu barok kao razdoblje. Bavio se svim žanrovima muzike, osim opere. Duboko religiozan i konzervativan, u svom djelu je sjedinio muzičke tradicije protestantskih horova sa tradicijama južne njemačke, italijanske i francuske škole. Razvio je polifoni stil kasne renesanse do savršenstva. Bahov muzički stil je proizlazio iz njegove vještine stvaranja originalnih kontrapunkta i dosljedne upotrebe motiva, zatim sklonosti za improvizaciju na instrumentima. Prekretnica su za Baha bile godine 1713-14, kada je obimni repertoar italijanske muzike postao dostupan muzičarima na vajmarskom dvoru. Od tada u Bahovoj muzici je primjetna upotreba muzičkih formi i struktura preuzetih iz Italije, dramatične uvertire, jedinstvenije tretiranje muzičkih motiva i jasne melodijske konture.
Barokna muzika
Muzika se u vrijeme baroka zapisivala tako što bi kompozitor samo naznačio osnovnu konstrukciju djela, a zadatak interpretatora je bio da okiti ovaj muzički skelet i da ga razvije. Među evropskim muzičkim centrima postojale su velike razlike u tome kako se ovo pravilo primjenjivalo.
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.
