Katarina Aćimović, slikarka, za “Glas Srpske”: Vezom istražujem sebe

Kazala je ovo u razgovoru za “Glas Srpske” mlada slikarka Katarina Aćimović, govoreći o nagradi Muzeja savremene umjetnosti RS, koja joj je nedavno uručena, a koja podrazumijeva realizovanje izložbe u galeriji “Plus” u narednom periodu.

- Nakon dobijene nagrade uspjela sam da probudim emocije stanovnika Banjaluke i šire. Obasuta sam podrškom i pozitivnim komentarima, posebno na društvenim mrežama - kazala je ona i dodala da će izložba obuhvatiti nove i stare radove, stvarane različitim tehnikama - ulje na platnu, akvarel, olovke u boji i vez na platnu.

Kako je navela, tematski istražuje ličnu priču, koja je postala stvarna prošle godine, a koju razrađuje serijom radova koje stvara pomenutim tehnikama.

- Tragam za vizijom, doživljajem i uobličavanjem meni bliskih i čini mi se oduvijek poznatih i prepoznatljivih ruku. Ruku moje majke. Inspiracija i povezanost sa ovom temom vuče korijene iz djetinjstva, domaćinstva i društva u kom sam odrasla. Djetinjstva se sjećam kroz ruke majke i bake. Ruke koje se ne mogu zaboraviti i ne prepoznati. I jedna i druga, i majka i baka, su uvijek nešto plele i vezle, kao da su se na taj način izražavale. Kasnije sam shvatila da su kroz konac, pletivo i platno prenosile ličnu energiju i kreativnost. Tako su od jedne niti nastajale njihove rukotvorine. Kao dijete i ja sam učena da od jedne niti napravim svoju kreaciju. Na početku izražavala sam kroz vez neku vrstu modnog izraza, dok nisam shvatila da je vez u meni protkan dubokim emocijama - navodi ona, osvrćući se na vez, kao jednu od važnijih niti u njenim radovima.

Aćimovićeva objašnjava da tapiserija u kojoj je pronašla interesovanje govori i o klasama u kojima žive ljudi, jer je kroz istoriju označavala društveni status, a njeno usmjerenje ka takvoj vrsti stvaranja počelo je nakon slikanja majčinih ruku, čije crte je kasnije počela da veze.

Izložba radova “Majčine” ove godine realizovana je u galeriji UDAS u Banjaluci, a njeni radovi bili su izloženi i na godišnjoj izložbi studentskih radova na Akademiji umjetnosti Univerziteta u Banjaluci.

- Tako sam dobila drugu dimenziju slike majčinih ruku koje stvaram. Željela sam da likovni medij proširim, odnosno da pronađem način kako da oslikam i oblikujem meni bliske forme i da materijal koji koristim bude povezan i u skladu sa emocijom koju imam prema tim rukama. Da mogu da se opipaju i osjete. Baveći se vezom želim da istražujem sebe i svoj životni prostor, emocije i društvo koje nas oblikuje - ističe ona i dodaje da njen ciklus radova, nazvan “Majčine” za cilj ima da posmatraču približi izuzetnu energiju i emociju.

Kada je riječ o tradiciji i vezu, ona navodi da ne zna koliko budućnosti ima u Republici Srpskoj, ali da takva umjetnost opstaje zahvaljujući talentovanim pojedincima koji se bore da u modernom dobu sačuvaju ostatke nekadašnjeg vremena, kao što i ona sama pokušava da čini.

Podrška

Osvrćući se na položaj mladih umjetnika u Republici Srpskoj i regiji, ona ističe da je nerazumijevanje glavna prepreka.

- Uvijek ćete više simpatija dobiti ako se bavite nekim drugim poslom. Potrebno je dosta više razumijevanja i podrške u svakom smislu. Ukoliko biste se malo više posvetili mladim umjetnicima vjerujem da bi i njihova budućnost bila sigurnija, jer trenutno budućnost mladih umjetnika u Republici Srpskoj je jako nestabilna - objašnjava ona.

Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.