Godišnjica smrti pjesnika i putopisca: Djelo Jovana Dučića vrhunac srpske lirike
BANjALUKA - Jovan Dučić, srpski pjesnik, esejist i putopisac, umro je 7. aprila 1943. godine u mjestu Geri, u SAD.
Njegovo djelo predstavlja vrhunac srpske lirike u dvije prve dekade 20. vijeka. Bio je u diplomatskoj službi Kraljevine Srbije i Kraljevine Jugoslavije. Od 1941. godine živio je u SAD, a njegovi posmrtni ostaci prenijeti su u rodno mjesto Trebinje u oktobru 2000. godine.
Najpoznatija njegova djela su: “Pjesme”, “Pjesme u prozi”, “Plave legende”, “Pesme ljubavi i smrti”, “Carski soneti”, zbirka putopisa “Gradovi i himere”, knjiga proze “Blago cara Radovana”.
Prvu zbirku pjesama Dučić je objavio u Mostaru 1901. godine u izdanju mostarske „Zore”, zatim drugu u Beogradu 1908. godine u izdanju Srpske književne zadruge. Pisao je dosta i u prozi: nekoliko literarnih eseja i studija o piscima, i pjesnička pisma iz Švajcarske, Grčke i Španije.
O godini rođenja postoje sporovi i nejasnoće. Pero Slijepčević navodi da je Dučić rođen, najvjerovatnije, 1872. godine u Trebinju. Veći broj istraživača tvrdi da je rođen 1874. Svetozar Ćorović u svojim sjećanjima navodi (prema M. Miloševiću, Rani Dučić) da je Dučićeva godina rođenja 1872. godine. Datum rođenja bi mogao da bude 15. jun ili 15. jul. SANU kao datum rođenja navodi 5/17. februar 1871. Prema skorije pronađenim dokumentima smatra se da je rođen 15. februara 1874. godine.
Kao učitelj radio je u Mostaru od 1895. do 1899. Bio je član je društva “Gusle”. U društvu sa pjesnikom Aleksom Šantićem stvorio je književni krug i pokrenuo časopis “Zora”. Posljednje godine boravka u Mostaru, zajedno sa prijateljem i piscem Svetozarom Ćorovićem, uhapšen je i otpušten sa posla. Iste godine odlazi na studije u Ženevu, na Filozofsko-sociološki fakultet.
Proveo je skoro deset godina na strani, najviše u Ženevi i Parizu. Za to vrijeme održava veze sa prijateljima piscima iz Mostara, upoznaje Skerlića u Parizu, sarađuje sa mnogim listovima i časopisima (“Ljetopis”, “Zora”, “Srpski književni glasnik”). Na ženevskom univerzitetu je zaršio pravo i potom se vratio u Srbiju. Godine 1907. u Ministarstvu inostranih djela Srbije dobija službu pisara. Od 1910. je u diplomatskoj službi. Te godine postavljen je za atašea u poslanstvu u Carigradu, a iste godine prelazi na isti položaj u Sofiji. Od 1912. do 1927. službuje kao sekretar, ataše, a potom kao otpravnik poslova u poslanstvima u Rimu, Atini, Madridu i Kairu (1926—1927), kao i delegat u Ženevi u Društvu naroda. Potom je privremeno penzionisan. Dvije godine kasnije vraćen je na mjesto otpravnika poslova poslanstva u Kairu.
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.
