RECENZIJA “Kuća na putu” (2024): Kakvo vrijeme, takva i kafana

Naime, Silver, koji je bio i producent originalnog filma iz 1989. godine, definisao je vlastiti kinematografski opus mješavinom akcije i komedije uz glorifikovanje poetike usamljenog junaka, koji sukobe rješava šakama, oružjem i humorom i od toga pristupa ne odustaje ni u novoj verziji, rađenoj u produkciji moćnog studija “Amazon”.

Naravno, jasno je da je nova verzija poetiku i atmosferu originalnog ostvarenja (u režiji Rovdija Heringtona i sa Patrikom Svejzijem u glavnoj roli), klasičnog primjera malog B-filma, koji je nošen energijom i šarmom glumačke ekipe prevazišao samog sebe, prilagodila trećoj deceniji 21. vijeka. Silver je angažovao iskusnog režisera Daga Limana, dokazanog majstora za filmsku akciju i odličnog glumca Džejka Džilenhola, koji se usput i maksimalno nabildao za novu rolu, a film je u skladu sa novim vremenom histerične užurbanosti digitalne ere daleko brži, žešći i mišićaviji, ali nažalost i daleko konfuzniji nego original.

U novoj verziji Džilenhol tumači naslovnu rolu Elvuda Daltona, bivšeg UFC borca, koji je napustio svijet sporta nakon što je usmrtio rivala u ringu i preživljava od danas do sutra u ilegalnim uličnim borbama, mučen grižom savjesti i samoubilačkim porivima. Slučajni susret sa Frenki (Džesika Vilijams), vlasnicom porodičnog bara na Floridi, koji uništava grupa huligana, donosi mu privremeni angažman kafanskog izbacivača, koji brzo uvodi red u kafanu, ali još brže shvata da napadi nisu slučajni incidenti, već organizovan plan lokalnog biznismena Bena Brenta (Bili Magnusen), koji želi da na lokaciji bara izgradi elitno naselje. Nakon što Dalton pokvari Brentu nekoliko pokušaja rješavanja situacije, Brentov otac, bivši vladar mjesta, a sadašnji robijaš, šalje svog čovjeka za specijalne zadatke, psihotičnog ubicu Noksa, kojeg tumači slavni UFC šampion Konor Mekgregor da ubrza poslovnu operaciju.

I to do tog trenutka funkcioniše sasvim pristojno, jer Džilenhol s lakoćom iznosi rolu usamljenog vestern osvetnika, čije ime znači pravda i čije šake, uz dječački osmijeh donose red, dok usput šarmira lokalnu doktoricu Eli (Danijela Melkior), a Liman iz režiserske stolice majstorski diže frenetični tempo uz nekoliko antologijski snimljenih akcionih scena. Problemi nastaju kada scenario filma pokušava zagristi više nego što mu je potrebno, umjesto da ostane ono što suštinski jeste, akcioni B-film, sa nešto boljim budžetom.

Naime, scenaristi Entoni Bagaroci i Čak Mondri pokušali su proširiti bazičnu premisu elementima psihološke drame, lagane melodrame i društveno angažovanog filma, ali dok se “Kuća na putu” drži žanrovskih kanona akcije ona funkcioniše kao švajcarski sat, sa druge strane kada se nađe u momentima unutrašnjih dilema glavnog junaka i kvaziangažovane drame o klasnim odnosima siromašnih lokalaca (potpuno očekivano uglavnom pripadnika manjina) i bogatih investitora (naravno, bogatih bijelaca), ona narativno šteka kao kineski digitalac, kojem su baterije na izmaku.

Liman, prosto rečeno, nije čudotvorac, već režiser koji pokušava da od nevješto napisanog scenarija izvuče što više smislenog filma, što dobrim dijelom i uspijeva, kako na svoje iskustvo, tako i na trud i energiju glumačke ekipe, posebno Džilenhola i Mekgregora, koji briljira kao suludi razbijač (zlobnici bi rekli i ne treba puno glumiti), kojem je borba važnije od biznisa.

Generalno gledano, ni originalni film nije bio remek-djelo, već mali film koji je na mišiće i šarm autorske ekipe stekao kultni status kod publike, dok je rimejk, skupi film koji pokušava biti šarmantni mali film, ali u tome ne uspijeva sve vrijeme, bez obzira na trud svojih autora. Prosto rečeno, kakvo vrijeme, takva je i kafana, što gazda Silver vrlo dobro zna, ali ne mari dok drugi plaća ceh.

Ocjena 3

Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.