RECENZIJA Zemlja zlih (2024): Ljudi i tehnologija VIDEO
Holivudski podžanr akcionog militarističkog trilera, za razliku od svojih zlatnih dana tokom osamdesetih, kada je u prosjeku jednom mjesečno u bioskopu neko od pripadnika svih rodova oružanih snaga SAD spasavao neku propalu misiju ili kidnapovanog građanina u zemljama trećeg svijeta, danas je uglavnom sveden na sporadične pokušaje, promjenljivog kvaliteta.
Film "Zemlja zlih" (Land of Bad), režisera i scenariste Vilijama Jubenka, jedan je od atraktivnijih i zanimljivijih pokušaja da se ovoj vrsti akcionih trilera vrati nekadašnja slava i prodornost kod publike, uz solidnu glumačku ekipu na čelu sa veteranom Raselom Krouom, problem je samo što se protekle četiri decenije vojni ugled SAD dobro srozao nakon nekoliko promašenih ratova i bahatog militarizma od Balkana do Tajvana pa se i percepcija moći njenih vojnika okrnjila kod potencijalnog gledaoca.
Dobra je stvar što je Jubank, kao autor svjestan takve situacije pa je u svoju priču o misiji vrhunskih specijalaca iz odreda "Delti" u džungli Filipina, koja krenu po zlu, dodao na papiru zanimljiv kritički ugao o odnosu klasičnog (pješadinac na terenu) i modernog ratovanja (dronovi, vrhunska tehnologija, bombaški udari na dugme). U toj postavci Krou je nezgodni veteran vazdušnih snaga kapetan Edi Riper Grim, majstor upotrebe dronova i pravljenja problema nadređenim, tj. čovjek sa tehnologijom, dok je hrabri, ali neiskusni narednik vezista Džej Kini (Lijam Hemsvort) čovjek na terenu. Kada operacija u kojoj se Kini našao krene po zlu, a islamski teroristi srede njegov tim komandosa, neiskusni soldat se pokušava probiti do mjesta izvlačenja, dok mu eksplozivni Grim daje uputstva i vazdušnu pratnju ("Ja sam tvoje oči na nebu i donosilac propasti"). Jubank, u okviru svog budžeta od 20 miliona dolara uspijeva kao režiser izvući maksimum iz ovog zapleta gradeći u prvoj polovini filma dinamičan i atraktivan akcioni triler, koji na ekranu izgleda kao da košta nekoliko puta više.
Problemi nastaju kada scenario, koji su pisali Jubank i David Fridžerio, počinje gubiti bazični fokus o "usamljenom vojniku u nevolji", da bi dobio na vremenu i potrajao 114 minuta, lutajući previše između generičkog razvlačenja matičnog zapleta i ubacivanja kvazi-dramsko angažovanih dijaloga o prirodi terorizma i okrutnosti tehnologije. Jubankov film lijepo funkcioniše, dok terenci u džungli pucaju, udaraju ili bodu neprijatelje i pokušavaju da prežive u bjekstvu, a Grim gleda u ekrane i ispaljuje rakete koje raznose njihove progonioce. Kada krenu ponavljanja u zapletu (Kini bježi, pa ga teroristi hvataju, pa bježi, pa ga hvataju, pa se ponovo vraća, itd...) ili dok Kapetan
Grim nekoliko puta ponavlja monologe o gluposti vojske i okrutnosti dron ratovanja film, prosto rečeno, gubi energiju i uvjerljivost.
Šteta je što Jubank svoju evidentnu režisersku vještinu nije imao priliku da iskoristi na daleko bolje napisanom predlošku, koji ne bi bespotrebno pokušavao od akcionog filma da napravi ono što nije.
Sa druge strane Krou očekivano uvjerljivo gradi svoju rolu, nervoznog, umornog i ciničnog veterana, sa četiri braka, osmoro djece (i devetim na putu), koji jedino dobro radi svoj posao, ali sve ostalo uništava, dok mlađi Hemsvort djeluje takođe prilično uvjerljivo, dok šakama i oružjem pokušava da slijedi putanju starijeg brata Lijama (i najstariji Hemsvort, Luk ima epizodnu rolu, kao jedan od Delta specijalaca) i da sebe pozicionira kao novog akcionog junaka.
Zahvaljujući njima finale priče vraća tenziju u film i dok pratimo katarzični rasplet o vojniku, koji, dok mu curi vrijeme spasa, oslobađa preživjelog saborca i zarobljenog agenta, pobivši usput desetine.terorista, uz orgazmične eksplozije avionskih raketa u pozadini, jasno je da ovaj film neće popraviti mračnu sliku USA soldateske u svijetu, ali će sigurno svom autoru obezbijediti ulaznicu u filmsku A-ligu. Što je, mora se priznati, sasvim solidan uspjeh, makar kada je kinematografija u pitanju.
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.
