RECENZIJA “Krstarenje džunglom” (2021): Nasukani na sprudu pohlepe
Početna računica, koju su napravile glavešine studija “Dizni” oko filmskog projekta “Krstarenje džunglom”, posmatrano iz njihove uvijek komercijalne perspektive bila je potpuno opravdana i jasna. Zaradili smo ogroman novac ekranizacijom tematskog parka “Pirati sa Kariba”, zašto to ne ponoviti sa ekranizacijom slične priče iz još jednog tematskog parka, ovog puta avanturističkog sadržaja.
Kada već imamo gotovu i popularnu priču o avanturi u egzotičnim džunglama Amazonije, malo je modernizujemo, dovedemo najkomercijalnijeg muškog glumca današnjice poput recimo Dvejna Džonsona, nađemo odličnu karakternu glumicu da mu parira kao što je Emili Blant, kao ravnoteža između njih služi komični lik talentovanog engleskog komičara Džesija Vajthola, ubacimo jednog groteskno zlog lika u roli sjajnog Džesija Plemonsa, dodamo jednog epski tragičnog negativca poput mračnog Edgara Ramireza, te obezbijedimo raskošni budžet od 200 miliona dolara da se napravi spektakularni blokbaster hit u “Dizni” stilu.
Ipak, računice su jedno, a gotovi filmovi nešto sasvim drugo, jer se njihova avantura u džungli na kraju spektakularno nasukala na uvijek opasnim sprudovima bioskopske pohlepe. Filmovi su još umjetnost i ne postoji sigurna formula da se napravi dobar film i siguran hit, bez obzira na to koliko imate sposobne i skupe marketing-advertajzing stručnjake, velike glumačke zvijezde i još veći budžet. I to se u filmu “Krstarenje džunglom”, nažalost vidi u njegovom najvećem dijelu trajanja, pošto strategija biznismena koji stoje iza njega, doslovno potapa svaku želju umjetnika da se izađe iz okvira strogo zacrtanog poslovnog plana.
Prije svega, greška je napravljena u samom scenariju, koji su pisala čak trojica autora Majkl Grin, Glen Fikara i Džon Rikva, ali u ovom slučaju kvantitet autora nije dao kvalitet, već neuvjerljivost i prekomplikovanost, kako na nivou zapleta, tako i na nivou karakterizacije. Kapetanu malog broda Frenku Volfu (Džonson) ulazi u život hrabra istraživačica Lili Hafton (Blant) u pratnji svog brata. Ona dolazi iz Londona i nagovara ga da krenu divljim i nepredvidivim Amazonom u potragu za magičnim drvetom koje može iscijeliti sve, ali se i okrenuti protiv dobra ukoliko padne u ruke pogrešnih ljudi. Da ova početna priča ima jasan oslonac na zlatno doba avanturističkog filma i literature, dovoljno govori i vremenski okvir radnje filma smješten u 1916. godinu, dok je mapa naše planete još imala brojne neistražene tačke. I da bude bolje, dok ostaje u okvirima klasične avanture i njenog vječnog lajtmotiva “slučajna družina u potrazi za blagom”, priča ovog filma funkcioniše bez većih problema, ali kada se na bazičnu osnovu sinopsisa počinju dodavati novi scenaristički slojevi kroz komičarske, melodramske, društveno angažovane (ekologija, humanizam) i politički-korektne reference (sladunjav štih homoseksualizma i feminizma), prvobitni zaplet biva potopljen pod viškom priče. Nažalost, inače sasvim zanatski korektan, ali ovdje nedorastao zadatku režiser Žaime Kolet-Sera, nije uspio iz tako haotičnog scenarija da izvuče najbolje momente, već se i sam zapleo u njegovu bujnost, pa je nakon predugog uvoda uslijedio mlak i neuvjerljiv rasplet, koji vas doslovno ostavi ravnodušnim. Tačnije rečeno, režiser se doslovno izgubio u prašumi bombastičnih CGI efekata, zbrkanog i glomaznog scenarija i neuvjerljivo odigranih likova.
Možda je Džonson najplaćenija akciona zvijezda današnjice i ponekad solidan glumac uz odgovarajući materijal (serija “Igrači”), ali njegova dramska i komičarska hemija sa glavnom partnerkom Emili Blant najbolje se može opisati pojmom tragikomično. Da budemo jasniji, nema je uopšte, i to se jasno vidi tokom cijelog filma, jer skoro svaki sporedni glumac od Plemonsa preko Martineza do Vajthola djeluje uvjerljive na ekranu od glavnog heroja, a to nije nikako dobra preporuka za ovakvu vrstu filmova. Možda su u “Dizniju” imali namjeru da ovim ultramodernizovanim spojom “Pirata sa Kariba” i “Indijane Džonsa” u atmosferi “Afričke kraljice” i “Hatarija”, ožive žanr avanturističkog filma za treću deceniju 21. vijeka, ali niti je Džonson glumački kalibar Džonija Depa ili Harisona Forda, niti je Kolet-Sera kao režiser blizu genijalnosti Džona Hjustona i Hauarda Hoksa. U ovom slučaju, oni su bili samo dobro plaćeni službenici u realizaciji jedne promašene i preambicozne ideje velikog studija, koja možda i ostvari svoj glavni cilj i na kraju zaradi velik novac, ali je u istoriji sedme umjetnosti, niko neće zapamtiti po bilo čemu vrijednim pažnje.
Ocjena 1
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.
