RECENZIJA: “Dama” (2024): Princeza, zmaj, vitez... dosada
Potpuno je razumljiva zajednička želja “Netfliksa” i glumice Mili Bobi Braun da kapitalizuju zajednički uspjeh prethodne saradnje u vidu bestseler serije “Čudne stvari” novim projektom koji bi “Netfliksu” dao novi hit, a Braunovoj priliku da se odmakne od statusa tinejdž ikone kroz malo ozbiljniju ulogu.
Ono što nije razumljivo jeste odluka da to učine kroz film “Dama” (Damsel), neku vrstu profeminističke rekonstrukcije klasičnog zapleta bajki ili da budemo moderniji, epske fantastike, u kojem se narativ o bespomoćoj dami, koju iz nevolje, preciznije od zmaja, spasava hrabri vitez/princ na bijelom konju okreće za 180 stepeni pa dama spasava samu sebe od zmajevih kandži usput održavši pokvarenom vitezu lekciju iz rodno/polnih/klasnih odnosa. Naravno, greška nije nastala zbog trendovskog ideološkog zaokreta u bazičnoj konstrukciji projekta, već zbog toga što je pomenuti narativ realizovan u formi bezličnog, površnog i da budemo vrlo direktni, krajnje lošeg filma. Ideja da se scenaristička postavka ogrne u ruho agresivnog feminističkog štiha o djevojci, koja ne čeka da je bilo ko spasi, već se hvata u koštac sa nevoljom rizikujući život u plamenu, zubima i kandžama čudovišta, prosto je propala od samog starta, jer je ispričana toliko generički predvidivo, da više djeluje kao da je tekst napisan od strane vještačke inteligencije, a ne rukama živog pisca.
Istina, scenarista Dan Mazu, nije se pretjerano proslavio ni autentičnošću prethodnih radova (“Brzi i žestoki 10”, “Bijes titana”), ali ovdje je nadmašio samog sebe u negativnom smislu, od predugog uvoda do neuvjerljive razrade do karikiranog finala. Naime, prvih pola sata 110-minutnog filma utrošeno je na upoznavanje sa Elodi (Braun) i njenom porodicom, sestrom Florijom (Bruk Karter) i ocem i maćehom, lordom i ledi Bejford (Rej Vinston i Andžela Baset). Tu saznajemo o njihovoj siromašnoj sjevernjačkoj zemlji, teškim zimskim uslovima života, narodu koji gladuje, dok brižna nasljednica ponosnog, ali siromašnog vladara cijepa drva za ogrev (stanovništvo je valjda zanemoćalo od gladi)... I princezinoj udaji za princa iz udaljene zemlje, kao jedinom rješenju za spas naroda, ali se ispostavlja da princ Henri (Nik Robinson) i njegovi podli roditelji kraljica Izabel (Robin Rajt) i kralj Roderik (Majlo Tvomi), imaju druge planove za naivnu nevjestu i koji uključuju osvetoljubivog zmaja i mračnu porodičnu tajnu.
U tom momentu postaje jasno kako će se ovaj film završiti, a nama ostaje da gledamo kako naša heroina obavlja “muški” viteški posao, čekajući osvetu prema suprugu, svekrvi, svekru (koji istina i nema neku važnu ulogu u tome, ali prosto popunjava kadar) i ostatku nove porodice...
Sve bi nekako i “držalo vodu” da sama razrada bazičnog zapleta nije prepuna logičkih rupa i krajnje predvidljivih rješenja, banalizovanih dijaloga i kamenih rola glumačke postave (pomalo je mučno gledati sjajnog Reja Vinstona kako se lomata u viteškom oklopu boreći se sa drvenim replikama te viškom kilograma i godina na leđima), jeftinih CGI rješenja, neadekvatne režije i više nego patetičnog finala, koji glasno priziva nove nastavke.
Iako se Maza potrudio da nam vrlo plastično objasni zašto su njegovi protagonisti drugačiji od klasičnih žanrovski narativa, njegov višak želje doslovno guši bilo kakav momenat iznenađenja ili uvjerljivosti njegovih likova i njihovih postupaka, što je uz prilično nezainteresovanu režiju španskog reditelja Huana Karlosa Fresnadilje (koji je sa hororom “28 nedjelja kasnije” pokazao da zna kada ima s čim), dovelo do toga da je kompletan film doslovno postao promašen ogled na temu žanrovskog feminizma uz monotonu akciju i nezainteresovane glumce. Film, bez obzira na agresivno progresivnu korporativnu agendu na svim nivoima, od inkluzivnog kastinga do smarajuće deklamovanih dijaloga glavne heroine, doslovno ne pogađa niti jednu metu koju njen autorski tim cilja. “Dama” je, da budemo jasni, ideološki mlak, žanrovski neuvjerljiv i zanatski bezličan promašaj, koji ne treba ni princezama, niti vitezovima, o zmajevima i da ne pričamo. Da bude tužnije, pitanje je da li je trebalo i glavnoj zvijezdi i producentima “Netfliksa”, koji su već pokazali da znaju bolje od filma, koji ima na jednom mjestu: princezu, viteza, zmaja, a da pri tome uspijeva, da bude dosadan, od prve do posljednje minute.
Ocjena 1
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.
