Bečke šetnje: Rokenrol nekrofilija

Glas Srpske 15.08.2007 00:00

(Specijalno za "Glas Srpske" iz Beča) Aleksandar MITROVIĆ

AKO bi sudili po izjavama notornog Kit Ričardsa - koje nerijetko kao da dolaze s onu stranu zdravog razuma - pogotovo ako bi onu, u kojoj opisuje anegdotu sa šmrkanjem kremiranih posmrtnih ostataka svog oca shvatili ozbiljno, umjesto da je pripišemo Kitovom demonskom humoru, s pravom bismo mogli pomisliti da je riječ o izjavi člana međunarodnog udruženja nekrofila. Ono što se desilo sa posmrtnim ostacima Grem Parsonsa, poročnim nevoljnikom američkog kantri-roka i Ričardsovim pobratimom s početka sedamdesetih, govori nam da razmišljanje koje rokerskoj bratiji, uz sve druge negativne, pripisuje i nekrofilske epitete, nije sasvim bez osnova. Ova nevjerovatna, ali potpuno istinita priča, u kojoj dva dobra prijatelja preminulog Grem Parsonsa, kradu kovčeg s njegovim tijelom, odvoze ga u nacionalni park Džošua Tri u kalifornijskoj pustinji - inače mitsko mjesto u rokerskoj ikonografiji - polivaju ga benzinom i spaljuju, sa dužnom ozbiljnošću se elaborira u dokumentarnom filmu "Pali anđeo", koji je ovih dana na repertoaru bečkih kina. Film - inače američko-njemačka koprodukcija u režiji Gandulfa Heninga po scenariju Sida Grifina istaknutog rok arhiviste, te člana nekadašnjih kau-pank prvaka Long Rajders - je urađen u maniru klasičnih rok-dokumentaraca, gdje su pobrojani važniji fakti iz Parsonsovog života - s posebnim naglaskom na njegovu smrt izazvanu kobnim koktelom droga i alkohola - uz učešće svih protagonista koji su, na ovaj ili onaj način imali dodira sa Parsonsom, uključujući saradnike Kris Hilmana, Kit Ričardsa i Emilu Heris, članove najbliže porodice, pa čak i opsjednutog tjelokradicu, roud-menadžera i prijatelja Fil Kaufmana - koga u jednom drugom filmu koji se bavi istom temom glumi Džek-es derište Džoni Noksvil. Autor sintagme "američka kosmička muzika" i muzički vizionar, Grem Parsons, rođen u američkoj saveznoj državi Florida, u bogatoj južnjačkoj porodici koju su obilježile porodične tragedije, alkoholizam i samoubistva, vrlo rano i neizlječivo zaražen virusom rokenrola - djelovanjem u grupi Internešenel Sabmarin Bend, pa zatim kao pridruženi član legendarnih "Birdsa" na albumu "Sweetherat of Rodeo" - stvorio je jedinstven muzički amalgam kasnije kršten imenom kantri-rok. Formirajući - zajedno sa još jednim Birds otpadnikom Kris Hilmanom - ultimativne "The Flying Burrito Brothers", gdje je, dajući izgubljeni dignitet tradicionalnoj muzičkoj formi kao što je kantri, ukrstivši ga sa savremenim rok impulsom, pa onda tvrdoglavo promovišući taj svoj novostvoreni žanr na dva solo albuma "GP" i "Grievous Angel", presudno je uticao na generaciju muzičara koja je u američkoj muzici pronalazila trajnu inspiraciju. Tako ni sami Stonsi, a posebno Ričards, nisu ostali imuni na fatalističku privlačnost Parsonsove muzike, pa se rezultat tog njihovog druženja i kreativne razmjene ideja, vrlo dobro osjeti na albumima "Sticky Fingers" i "Exile on Main Street ", u pjesmama koje nose dio Parsonsove osjećajnosti poput stondirane "Wild Horses". Pod pretpostavkom da je mistifikacija zvana "rokenrol način života" zaista postojala kao paralelan svijet sa moralnim načelima potpuno stranim običnim ljudima, onda - kako to pred kraj dokumentarca lucidno konstatuje Piter Bak, gitarista grupe R.E.M. - za rokenrol zvijezdu ne postoji bolji način da živi i ode na onaj svijet, nego na način kao što je to bio slučaj s Grem Parsonsom.

Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.