Stvarne priče kao izazov
Inventivni serijski ubica, neuhvatljiva banda razbojnika, lopovi koji ne ostavljaju dokaze - iako se fraza “zasnovano na istinitim događajima” smatra marketinškim trikom, mnogi popularni trileri i akcioni filmovi povezani su sa istinitim pričama.
Neki od scenarija igranih filmova skoro u potpunosti su prepisani iz krivičnih dosijea.
Čuveni klasik Agate Kristi “Ubistvo u Orijent ekspresu”, koji je više puta ekranizovan, jedna je od priča koje nisu izmišljene. U knjizi i filmu zločin su počinili putnici luksuznog voza kao osvetu bogatom Amerikancu na čijoj je savjesti život malog dječaka. Ovaj lik je inspirisan pravim dječakom.
Radi se o dvogodišnjem djetetu koje je oteto u martu 1932. godine iz kuće legendarnog američkog pilota Čarlsa Lindberga. Prema policijskom izvještaju, nepoznato lice je ušlo kroz otvoreni prozor na drugom spratu. Otmičar je isprva tražio otkupninu od 50.000 dolara, a zatim je podigao na 70.000. Dijete je tražila cijela zemlja, a Lindbergu je pomoć ponudio čak i mafijaš Al Kapone. Agata Kristi ispričala je svoju verziju o otmičaru.
I film “Monstrum” snimljen je prema stvarnom događaju.
Prema verziji istrage, ulična prostitutka sa Floride Ejlin Vuornos je krajem osamdesetih godina prošlog vijeka upucala i opljačkala sedmoro ljudi, među kojima su bili usamljeni sredovječni muškarci. Pošto bi ih odvela na neko skrovito mjesto, pucala bi u njih iz damskog pištolja kalibra 22 milimetara.
To je izazvalo interesovanje psihijatara kriminologa. Nakon što su svjedoci identifikovali ubicu, ona je izjavila da su pomenuti muškarci pokušali da je siluju i da se radi o ubistvima u samoodbrani. Vrhovni sud u to nije povjerovao, a smrtna kazna, donesena 1966. godine, izvršena je šest godina kasnije.
Petodijelnu seriju “Mjesto susreta se ne može promijeniti” Stanislav Govoruhin snimio je po romanu “Era milosrđa” braće Vajner. Iako su autori tvrdili da su svi glavni likovi zbirni, banda “Crna mačka” ipak je bila inspirisana istinitim događajima.
Istina je, grupa organizovanog kriminala imala je drugi naziv i terorisala je Moskvu pedesetih, a ne četrdesetih godina 20. vijeka, kao što se navodi u romanu. Razbojnici su bili drski i okrutni, nisu štedjeli slučajne svjedoke.
Prema verziji istrage, imali su na duši 11 ubistava i mnogo pljački. U zimu 1953. jedan od isljednika primijetio je da su pljačke počinjene blizu stadiona.
U maju iste godine policiji je zapao za oko sumnjivo darežljiv student iz Krasnogorska koji je poslije fudbalskog meča kupio cijelu bačvu piva i častio prolaznike. Mladića su počeli da prate i on ih je doveo do izvršilaca zločina.
Uhapšeno je dvanaestoro ljudi, vođa Mitin i njegovi najbliži saradnici osuđeni su na smrt strijeljanjem, a ostali su dobili mnogo godina robije.
“Zodijak” Dejvida Finčera
Radnja ostvarenja “Zodijak” smještena je u San Francisko krajem šezdesetih godina prošlog vijeka. Zaljubljeni par parkira automobil na pustom mjestu i smješta se na zadnje sjedište. Nepoznata osoba im se prikrada i, prijeteći pištoljem, prisiljava mlade ljude da izađu, a zatim puca u njih.
Ovo je tipičan scenario niza zločina koje je počinio manijak sa nadimkom Zodijak. Ubica je sam sebi dao taj nadimak u pismima policiji i lokalnim listovima.
O neuhvatljivom ubici su mnogi pisali i snimali filmove. Godine 2007. svoju interpretaciju te priče iznio je poznati režiser Dejvid Finčer.
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.
