ZAPISI IZ ARHIVA: Banjalučki ljekari u Kraljevini Jugoslaviji (1929-1941): Inspektor liječio đake Velike realne gimnazije
Jakov Konforti, rođen u Mostaru 1896, studije medicine završio je 1926. u Beču. Bio je specijalista iz bolesti zuba. Od 1928. radio je u državnim ustanovama i socijalnom osiguranju.
Krajem tridesetih godina bio je aktivan u radu Ljekarske komore Vrbaske banovine i član njenog Upravnog odbora i Disciplinskog vijeća.
Na početku Drugog svjetskog rata radio je u banjalučkoj Podružnici za osiguranje radnika (POR). Ubrzo po uspostavljanju ustaške vlasti je uhapšen i odveden u koncentracioni logor Jasenovac. Na osnovu naloga Ministarstva zdravstva NDH od 30. novembra 1941. dr Konforti je "dopraćen iz zatočeničkog logora u Jasenovcu, te upućen Zavodu za suzbijanje endemijskog sifilisa u Banja Luci... dana 25. veljače 1942." U ustaškom logoru u Jasenovcu obolio je od tuberkuloze pluća. Bio je od 27. februara 1942. na liječenju. Umro je 31. avgusta 1942. kao službenik Zavoda za suzbijanje endemijskog sifilisa.
Boris Pavlovič Kosov je rođen 1883. Završio je studije medicine 1912.
Službu u Kraljevini SHS je počeo kao kontraktualni vojni ljekar 26. pješadijskog puka u Sisku (1921). Potom je radio u Stalnoj vojnoj bolnici u Banjaluci (1921-1922), kao šef Veneričnog odjeljenja iste bolnice od (1922) i trupni ljekar 26. pješadijskog puka i garnizona u Sisku (1922-1924), kada je podnio ostavku, jer je namjeravao da se sa porodicom vrati u Rusiju. Pošto nije otišao, radio je kao sreski ljekar u Mrkonjić Gradu, Čajniču i Zenici. Jedno vrijeme je honorarno radio za sarajevski Okružni ured za osiguranje radnika u Čajniču.
Za vrijeme Drugog svjetskog rata bio je ljekar Higijenskog zavoda, kotarski ljekar i v. d. gradskog fizika u Banjaluci.
Poslije rata je radio u Higijenskom zavodu u Banjaluci, a od maja 1945. u Prozoru. Umro je u Banjaluci 30. septembra 1945.
Muhamed Kulenović je rođen 1901. u Kulen Vakufu. Studije medicine završio je 1930. u Beogradu.
Službu je počeo kao ljekar i prvi upravnik novoformiranog Doma narodnog zdravlja u Bosanskoj Gradišci (1932-1935) i kao ljekar Higijenskog zavoda u Banjaluci (1935-1939). U Banjaluci je ubrzo postao šef Opšte venerične ambulante Higijenskog zavoda. Specijalizaciju iz bakteriologije i epidemiologije završio je u Zagrebu 1938.
Poznat je kao agilan društveni i javni radnik. U Bosanskoj Gradišci je jedno vrijeme bio predsjednik Muslimanskog dobrotvornog društva "Merhamet" i rukovodilac samarićanskih tečaja. Često je držao predavanja o prvoj pomoći, odbrani stanovništva od napada otrovnim gasovima, polnim bolestima i dezinfekciji bunara i davao savjete trudnicama i dojiljama. Bio je zamjenik starješine Vrbaske skautske župe u Banjaluci i sarađivao sa skoro svim muslimanskim društvima. Umro je u Zagrebu 28. juna 1939, a sahranjen u Banjaluci.
Aleksandar Prokofijević-Maksimović je bio ljekar 26. pješadijskog puka i Garnizona u Sisku do 4. oktobra 1922, kontraktualni vojni ljekar treće klase Stalne vojne bolnice Vrbaske divizijske oblasti u Banjaluci (1922-1924) i ponovo ljekar Garnizona u Sisku od 14. maja 1924.
Blanka Manconi je bila ljekar Doma narodnog zdravlja u Banjaluci i Higijenskog zavoda u Banjaluci do 9. maja 1930, kada je po molbi postavljena za ljekara Doma narodnog zdravlja u Varaždinu.
Dimitrije Marković, rođen u Prnjavoru 1872, studije medicine završio je 1900. u Gracu.
Stažirao je od 1. jula 1900. do 27. februara 1901, kada je postavljen za sekundarnog ljekara Zemaljske bolnice u Sarajevu. Nakon toga je radio na Ginekološkom odjeljenju (1901-1902) i kao asistent u Banjaluci (1902-1904). Iza toga je upućen na Pale kao željeznički ljekar na izgradnji pruge Višegrad-Sarajevo (do 20. decembra 1905). Zatim odlazi u Bosansku Krupu, gdje je radio kao kotarski nadljekar i upravnik ambulatorijuma (1905-1919). Iz Bosanske Krupe dolazi u Banjaluku, gdje je postavljen za oblasnog sanitetskog referenta Okružne oblasti, a potom za načelnika Odjeljenja za zdravstvo Velikog župana Vrbaske oblasti. Poslije podjele Kraljevine Jugoslavije na banovine, postavljen je 9. novembra 1929. za zdravstvenog inspektora i v. d. načelnika Odjeljenja za socijalnu politiku i narodno zdravlje u Banjaluci, a zatim za šefa Odsjeka za narodno zdravlje Banske uprave u Banjaluci. Bio je jedno vrijeme banovinski ljekar u banji Slatini i školski ljekar Velike realne gimnazije u Banjaluci. Penzionisan je 3. jula 1936. kao zdravstveni inspektor.
Poslije duže bolesti umro je u Banjaluci 10. marta 1937, a sahranjen je u Prnjavoru.
Mr Bojan Stojnić, direktor, Verica M. Stošić, pomoćnik direktora Arhiva Republike Srpske
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.
