Kad zločinac od sebe pravi žrtvu
Dijelovi rezolucije o Srebrenici, koje su objavili mediji i čije usvajanje bošnjački dio misije BiH gura na sjednicu Generalne skupštine Ujedinjenih nacija zakazanu za 27. april, djeluju kao klasična zamjena teza, odnosno kad zločinac od sebe pravi žrtvu. O tome svjedoči i činjenica da za pomenuti dokument najviše po svijetu lobiraju Njemačka i Ruanda.
Gledano kroz istoriju, možda i ne čudi takav odnos kada je opštepoznato da su za vrijeme Drugog svjetskog rata Nijemci i muslimani bili na istoj strani, onoj fašističkog Vermahta. Kao uzdanice Hitlera djelovale su “SS Handžar divizija”, razne muslimanske policije i ustaške falange čiji su muslimani bili ukras, odnosno “cvijeće”.
Danas bi Berlin da opere savjest Srebrenicom jer su Nijemci u dva svjetska rata poraženi od Srba. Ne mogu Germani sebi to da oproste, da je jedan mali narod od svega devet miliona ljudi u svakom svjetskom sukobu izlazio kao pobjednik protiv nacije koja broji više od 75 miliona duša.
Nijemci su počinili holokaust i brojne genocide. Koliko je samo Srba, Jevreja, Roma, Rusa i drugih slobodarskih naroda stradalo u nacističkim logorima, ni danas precizan broj se ne zna. Cifre su milionske, a spomenici su nijemi svjedoci spaljivanja ljudi, masovnih trovanja u gasnim komorama, strijeljanja, klanja i raznih načina likvidacija kakve civilizacija do tada nikada nije vidjela.
Nije čudno što je ta Ruanda privjesak velikoj Njemačkoj koja je takođe tokom Drugog svjetskog rata u toj istoj afričkoj državi počinila zločin sa razmjerama genocida. Drže se svojih dželata da ne bi ponovo nastradali.
A bošnjačka politička mahala znala je da treba da se osloni na starog provjerenog saveznika. Istoričari i istorijski podaci pokazuju da su muslimani, koji sebe od 1993. zovu Bošnjacima, procentualno bili najbrojniji u fašističkim formacijama u odnosu na ukupan broj stanovnika. Oni su bili cvijeće ustaške Nezavisne države Hrvatske i nerijetko najveći koljači u tamošnjim elitnim jedinicama.
Kada je već u pitanju sama Srebrenica, samo 1943. ustaše su poklale 3.500 Srba, a takvih stratišta ima bezbroj: Drakulić, Šušnjar, Žitomislić... A Jasenovac, to je posebna priča. Najmanje 750.000 ubijenih ljudi u ovom logoru, u kojem su Srbi bili najveće žrtve, za pisce rezolucija i rezolucijica ne znači ništa. Za bošnjački politički establišment, čim to nije presudio Hag, kao da se nije ni desilo. Samo sa pečatom Tribunala neki zločin može da bude genocid.
I zato oni čije su ruke krvave do ramena danas žele da glume žrtve, a da Srbima prišiju bedž zločinaca, koji njima pripada i koji je u njima ukorijenjen. Njihov cilj je vidljiv iz vasione, a to je, između ostalog, da se rezolucijom UN dođe do pozicije da se ukine Republika Srpska koja je, po njihovom mišljenju, nastala na velikom zločinu.
Samo nije poznato da li je ista sudbina namijenjena i za Njemačku, koja je za rata očišćena holokaustom, i za državnu zajednicu BiH čija je teritorija pokrivena masovnim stratištima Srba.
Možda bi ambasador BiH u UN Zlatko Lagumdžija mogao da razmisli prije nego što uputi rezoluciju u proceduru jer bi mogla da mu se vrati kao bumerang.
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.
