ZAPISI IZ ARHIVA: Banjalučki ljekari u Kraljevini Jugoslaviji (1929-1941): Ljekar i poliglota stigao iz Pariza u Banjaluku
Ljubomir Vlatković, rođen 1903. u Velikoj Gradusi kod Petrinje, studije medicine završio je u Beču 1930. Bio je specijalista za unutrašnje bolesti.
Stažirao je 1931-32. u Glavnoj vojnoj bolnici, Opštoj državnoj bolnici i Centralnom higijenskom zavodu u Beogradu. Po završenom stažu bio je ljekar volonter Prve interne klinike u Beogradu i Opšte javne zakladne bolnice u Zagrebu (1931–32), sekundarni ljekar i asistent Opšte javne zakladne bolnice u Zagrebu (1932-40) i asistent v. d. šefa Unutrašnjeg odjeljenja Banovinske bolnice u Novoj Gradišci (1940).
Ukazom od 14. septembra 1940. postavljen je za asistenta Državne bolnice u Banjaluci, a zatim i za v. d. šefa Unutrašnjeg odjeljenja. U Beograd je izbjegao 31. jula 1941. U Banjaluci je obavljao i privatnu praksu.
Od oktobra 1942. bio je asistent Opšte državne bolnice u Beogradu, a od 2. marta 1945. upravnik Poliklinike Ministarstva narodnog zdravlja u Beogradu.
Dragoljub Vranješević (Kravice, 1906 - Beograd, 1945) je 1925. završio gimnaziju u Banjaluci, a 1931. studije medicine u Zagrebu. Hirurgiju je specijalizovao u Berlinu.
Radio je u Udruženoj zdravstvenoj opštini Ličko Petrovo Selo (1933-34), Banovinskoj bolnici u Derventi (1934-35) i u Banovinskoj bolnici u Banjaluci. Na skupštini Ljekarske komore Vrbaske banovine od 27. marta 1938. izabran je za zamjenika tužioca.
Zajedno sa dr Danicom Perović otpušten je 8. marta 1942. iz Državne bolnice u Banjaluci. Po zahtjevu Komande 718. njemačke divizije da se prisilno ne iseljavaju ljekari sa porodicama, ostao je da radi u Banjaluci sve do oslobođenja.
Gavro Vujičić je rođen 1891. u Mostaru. Medicinu je studirao 1911-14. u Beču i Pragu. Učestvovao je u Prvom svjetskom ratu od jula 1914. do oktobra 1918. Studije medicine završio je 1921. u Pragu. Govorio je njemački, engleski, francuski i češki jezik. Bio je ljekar opšte prakse i higijeničar.
Stažirao je (1921-23) u Državnoj bolnici u Sarajevu. Odatle je premješten u Bosansku Kostajnicu, gdje je bio sreski ljekar (1923-25), a potom je radio u Epidemiološkom zavodu u Zagrebu i higijenskim ustanovama u Zagrebu i Nišu i Zavodu za tropske bolesti u Skoplju. Usavršavao se u Americi (1928-29) i na Pasterovom institutu u Parizu (1929).
Po povratku iz Pariza postavljen je u Banjaluku za upravnika Doma narodnog zdravlja u Banjaluci, a 1929-40. bio je na dužnosti direktora Higijenskog zavoda.
Bio je angažovan u Akcionom odboru za osnivanje Narodnog univerziteta Vrbaske banovine u Banjaluci, Banskom sanitetskom savjetu Vrbaske banovine, Vrbaskom banovinskom odboru Crvenog krsta, Ligi protiv tuberkuloze u Banjaluci, Narodnom sanitetskom fondu, Sekciji Jugoslovenske unije za zaštitu djece za Vrbasku banovinu i dr. Obavljao je mnoge značajne funkcije u Ljekarskoj komori Vrbaske banovine. Za rad na zdravstvenoj zaštiti stanovništva Vrbaske banovine odlikovan je Ordenom jugoslovenske krune petog stepena, Ordenom Sv. Save četvrtog stepena i Zlatnom medaljom Društva Crvenog krsta Kraljevine Jugoslavije. Objavio je više stručnih radova o zdravstvenim i higijenskim prilikama i socijalnim odnosima na teritoriji Vrbaske banovine. Iz Banjaluke je septembra 1940. otišao na službu u Beograd, gdje je imenovan za šefa Higijenskog odsjeka u Ministarstvu narodnog zdravlja i socijalne politike. Na toj funkciji ostao je do oslobođenja. Nakon oslobođenja radio je kao viši savjetnik i šef Odsjeka Ministarstva narodnog zdravlja NR Srbije.
Mihailo S. Vujičić, rođen 1896. u Veljunu, završio je studije medicine 1924. u Pragu.
Poslije stažiranja u bolnici u Subotici, radio je kao sreski sanitetski referent u Banjalučkom seoskom srezu (1925-32), sreski ljekar u Livnu (1932-35) i Iloku (1935-40) i zdravstveni savjetnik i v. d. načelnika Odjeljenja za socijalnu politiku i narodno zdravlje pri Kraljevskoj banskoj upravi Vrbaske banovine od (1940-41).
U Banjaluci je bio redovni član Banskog sanitetskog savjeta, jedan od osnivača Jugoslovenske lige protiv tuberkuloze i Ljekarske komore Vrbaske banovine i predsjednik Mjesne uprave Narodnog sanitetskog fonda.
Nakon uspostave NDH, 20. juna 1941. našao se na Popisu opasnih i nepođudnih Srba u gradu Banjaluci. Avgusta 1941. je "iseljen" iz NDH. Drugi svjetski rat proveo je u izbjeglištu u Šapcu.
Poslije rata je radio kao okružni sanitetski referent u Šapcu, šef Odsjeka za bolničku i vanbolničku službu u Ministarstvu narodnog zdravlja i socijalnog staranja NR BiH i ljekar Komiteta za zaštitu narodnog zdravlja Vlade FNRJ.
Mr Bojan Stojnić, direktor, Verica M. Stošić, pomoćnik direktora Arhiva Republike Srpske
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.
