Poljski pjesnik Adam Zagajevski preminuo u 71. godini: Bio povučeni poeta snažnog glasa
BANjALUKA - Toliko je stvari oko nas - muzika, ljepota, ali i patnja, politička previranja. Opet, to je isti svijet. U mladosti smo često diskutovali o tome da li je poezija estetska aktivnost ili mora biti angažovana i svjesna društvenih problema. Moj san je da sve to spojim, govorio je svojevremeno jedan od najznačajnijih savremenih svjetskih pjesnika i esejista Adam Zagajevski.
Glas ovog poljskog autora, utihnuo je u nedjelju, baš na Svjetski dan poezije, kada je Zagajevski preminuo u 71. godini u Krakovu
Bio je poznat po pjesmama i esejima koji su temelje imali u istoriji i humoru, i po svojoj jedinstvenoj povučenosti. Čovjek koji je govorio malo, iako je poznavao razne jezike i bio potkovan ogromnim znanjem. Izdavač Henrik Voznijakovski jednom je za Zagajevskog rekao da je bio čovjek suptilnog humora i inteligencije, koji je bio stidljiv isto kao Vislava Šimborska.
Zagajevski je bio jedan od najprevođenijih poljskih pjesnika, a njegove pjesme i eseji objavljeni su na nekoliko jezika.
Studirao je filozofiju i psihologiju u Krakovu, gdje je, radeći kao profesor filozofije, živio do 1980. godine.
Nakon tog perioda, seli se u Sjedinjene Američke Države, gdje je bio univerzitetski profesor u Teksasu. Jedan dio života proveo je u Parizu, a nakon pada Berlinskog zida, ponovo odlazi u Krakov.
Zagajevski je objavio knjige pjesama “Saopštenja” (1972), “Mesarnice” (1975), “Pismo - oda množini” (1982, 1983), “Putovati u Lavov” (1985), “Platno” (1990), “Ognjena Zemlja” (1994), “Žeđ” (1999), “Antene” (2005) i “Nevidljiva ruka” (2009).
Najvažnije knjige eseja koje je “Mali Larus” (1991) i “Odbrana vatrenosti” (2002).
Na srpskom jeziku, u izdanju “Arhipelaga” objavljene su knjige pjesama “Zagajevskog Antene” (2007) i “Nevidljiva ruka” (2012), kao i knjiga eseja “Odbrana vatrenosti” (2013).
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.
