Kako je izgledao život Rimljana na vrhuncu Starog Rima

Stari Rim je bio na svom vrhuncu od drugog vijeka prije nove ere do drugog vijeka nove ere. U prvom i drugom vijeku nove ere, Rim je imao koristi od širenja svog carstva, sa ogromnim količinama bogatstva i raznovrsnim kulturnim uticajima koji su preplavili njegove granice.

Kakav je bio Stari Rim?

U njemu je bilo od svega i svačega pomalo. Grad je bio užurban urbani centar, pun ljudi, političara koji su se susretali na njegovim ulicama, u javnim zgradama i na sportskim događajima. Život u starom Rimu bio je pun uzbuđenja, sa mnogo mogućnosti za zabavu i spektakl, što je doprinijelo kosmopolitskoj atmosferi koja je u gradu vladala.

Međutim, život u starom Rimu nije bio bez izazova. Život rimskog građanina zavisio je od društvenog i ekonomskog statusa. Siromaštvo je bilo samo jedan od problema koji su podstakli vladu da reguliše teške uslove u gradu, u čemu su imali umjerenog uspjeha.

Život u starom Rimu bio je sličan životu u bilo kom većem gradu, punom prednosti i nedostataka, gdje su dosadni trenuci prava rijetkost.

Prenaseljenost

Još u šestom vijeku prije nove ere, Rim je započeo popis stanovnika, kako kako bi procijenio broj građana i ustanovio koje su njihove potrebe. Istoričari raspravljaju o tačnosti podataka koje su Rimljani sakupili vodeći svoju evidenciju o stanovništvu. Vjeruje se da je Rim brojao na stotine hiljada stanovnika tokom prvog vijeka prije nove ere, možda čak 800.000 tokom vladavine Avgusta (od 27. p. n. e - 14. n.e.). Stanovništvo grada je nastavilo da raste, pogađajući čak milion stanovnika tokom drugog vijeka nove ere. Stanovništvo je činio skup slobodnih muškaraca i žena različitog stepena bogatstva. Veliki broj robova doprinio je povećavanju gužve u Rimu, gdje je prostor postajao sve ograničeniji.

Sagradnjom insula , ili stambenih zgrada, Rimljani su ispunili potrebe za smještajem velikog broja stanovnika. Insule su bile visoke nekoliko spratova, loše građene i dom, kako siromašnih, tako i umjereno bogatih Rimljana. U njima je postojala velika opasnost od izbijanja požara i širenja zaraznih bolesti.

Odjeća se prala urinom

Mnogi Rimljani nisu sami prali svoju odjeću, već su za to uglavnom koristili usluge koje pruža grad. Bez upotrebe sapuna, pralje su imale zadatak da čiste platnene i vunene odijevne predmete, kako bi ih očistili od znoja i prljavštine. Najbolji način da se to postigne bilo je korišćenje urina, često sakupljenog iz lonaca koji su se nalazili širom ulica starog Rima.

Alternativa ljudskom urinu bio je urin životinja, a obja su sadržavala amonijak - idealno sredstvo za čišćenje.

Odjeća se stavljala u bačvu sa vodom i urinom, gdje bi punioci gazili po odjeći. Do kasnog prvog vijeka nove ere, urin je bio toliko cijenjena roba da je car Vespazijan (od 69-79. godine nove ere) uveo porez na urin koji se prikupljao u javnosti.

Prema rimskom istoričaru Svetoniju, "Kada mu je Tit (Vespazijanov sin) zamjerio zbog izmišljanja poreza na javne pogodnosti, on je svom sinu stavio novac od prve uplate pod nos, pitajući ga da li mu je njegov miris uvredljiv. Tit je rekao 'Ne. A ipak dolazi od urina'."

Javna kupatila

Svi od robova do rimskih careva posjećivali su javna kupatila u gradu. Nazvana termama u prvom vijeku prije nove ere, javna kupatila su uključivala tople i hladne sobe sa bazenima, parne sobe i sobe sa suvim grejanjem gdje su ljudi mogli da vode računa o ličnoj higijene, da obavljaju poslovne transakcije i da se druže.

Muškarci i žene koristili su iste kupke sve dok to nije zabranio car Hadrijan (od 117-138 nove ere) tokom drugog vijeka nove ere.

Broj kupatila u Rimu se povećavao od prvog vijeka prije nove ere, do petog vijeka nove ere. Kupatila su takođe postala luksuznija i uključivala su dodatne karakteristike, kao što su fontane.

Carevi kao što su Trajan, Karakala i Dioklecijan izgradili Rimu javna kupatila koja su istovremeno mogle da koriste hiljade Rimljana. Najveću građevinu tog tipa izgradio je Dioklecijan (od 284-305 nove ere). Sastojala se od masivnih bazeba, plafon su podupirali granitni stubovi, a zidovi su bili obloženi mermerom.

Zabava u Starom Rimu

U prijestonici Rimskog carstva bilo je mnogo načina da se provede slobodno vrijeme. U amfiteatrima kao što je Koloseum održavane su gladijatorske borbe, koje su građanima pružale surovu i krvavu zabavu, nudeći beg od obaveza koje su ih čekale u svakodnevnom životu.

U Rimu su se takođe nalazila pozorišta različitih dimenzija. Sjedišta tih pozorišta bila su poređana u nizu, a ponekada su bila uklesana u brdu. Prvo stalno pozorište u Rimu izgradio je Pompej, tokom prvog vijeka nove ere.

Da je zabava bila značajan segment života drevnih Rimljana, svjedoče riječi Juvenala, rimskog satiričara, koji je tvrdio da je Rimljanima stalo samo do "Hljeba i igara".

Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.