Šostakovič - genije, disident i član SANU

Šostakovičeve kompozicije čvrsto su povezane sa ruskom muzičkom prošlošću kojom se inspirisao u stvaranju stila nerijetko naglašene satire.

Napisao je monumentalnu “Petu simfoniju”, a u najtežim danima njemačke blokade Lenjingrada u Drugom svjetskom ratu “Sedmu simfoniju”.

Ostala Šostakovičeva poznata djela su: opere “Nos”, “Ledi Makbet Mscenskog okruga /Katarina Izmajlovna/”, te oratorijum “Šume pjevaju”, a čuvene su mu i simfonije, koncerti, te kamerna muzika.

Šostakovič je stvarao u doba režima Josifa Staljina i imao je složen odnos sa sovjetskom vladom, tako da je pisao himne vlasti, ali se trudio da ostane na distanci od komunističkog sistema, pretrpjevši pri tome javne osude svoje muzike, te povremeno zabranu izvođenja svojih djela.

Uprkos svemu, Šostakovič je bio najpopularniji i najbolji sovjetski kompozitor svog naraštaja i primio je mnoge nagrade.

Nakon perioda pod uticajem Prokofjeva i Stravinskog, Šostakovič prelazi na modernizam.

Bio je izuzetno produktivan i svestran. Poznati čelista Mstislav Rostropovič za njega je rekao: “Da bismo ponovo iskusili istoriju naše zemlje od 1930. do 1970. godine, treba čuti simfonije Šostakoviča”.

Rostropovič je simfonijska djela Šostakoviča nazivao: “Skrivenom istorijom Rusije”.

Dmitrij Dmitrijevič Šostakovič preminuo je od raka pluća 9. avgusta 1975. godine i nakon javne pogrebne povorke sahranjen je na moskovskom Novodevičjem groblju.

Službena čitulja nije odmah izašla u sovjetskoj “Pravdi”, već tek tri dana nakon kompozitorove smrti jer je navodno trebalo da je provjere najviši funkcioneri - Leonid Brežnjev i ostatak Politbiroa.

Čak i prije smrti, Šostakoviču je odata počast time što je jedno poluostrvo na Aleksandrovom ostrvu /Antarktik/ dobilo njegovo ime

 

Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.