Album “The Rise and Fall of Ziggy Stardust” slavi 50 godina: Zvijezda koja je pala u muziku
LONDON - Prije tačno pola vijeka izašao je album “The Rise and Fall of Ziggy Stardust and the Spiders from Mars”, jedno od onih velikih muzičkih djela koje ne samo da je izmijenilo karijeru svog autora Dejvida Bouvija, nego i samo shvatanje rokenrola i pop kulture uopšte.
Bouvi je 1972. godine imao iza sebe desetak godina ne pretjerano uspješne karijere na rok sceni, jedan prosječan i tri solidna, ali takođe, ne previše uspješna albuma. Nakon izlaska albuma “Ziggy Stardiust”, on je postao superzvijezda, a lik androgenog Zigija, koji je nekad šokirao svijet svojom pojavom, promijenivši uspavani tok rok muzike sedamdesetih, danas je institucija u svakom pogledu, o čijoj se muzičkoj, kulturološkoj i mitološkoj vrijednosti unutar moderne kulture ne raspravlja, bez obzira na lični ukus.
U momentu kad je Bouvi odlučio da stvori medijsko-muzičku kreaciju koja će ga vinuti u zvijezde, mnogo se stvari poklopilo u njegovoj karijeri. Ulogu menadžera preuzeo je beskrupulozni, ali sposobni Toni Defriz, koji je realizovao ideje svog klijenta. Sam Bouvi je tokom rada na albumima “Space Oddity” (1969) i “The Man Who Sold the World” (1970), uz saradnju sa kultnim producentom Tonijem Viskontijem, sazreo kao autor i izvođač. Okupio je nukleus pratećeg benda pod imenom “The Spiders Of Mars” u sastavu Trevor Bolder (bas) i Mik Vudmansi (bubnjevi) i Mik Ronson (gitara, klavir), sa kojima je snimio album “Hunky Dory” (1971), a Ronsona postavio kao svoju desnu ruku. Kako se Bouvi prisjetio u intervju iz 1994, godinu dana nakon što je Ronson podlegao od raka jetre i 23 godine prije nego što će Bouvi umrijeti od iste bolesti.
- Mik je bio savršena protivteža za lik Zigija. On je bio tip sa zemlje, snažni sjevernjak sa prkosno muževnom ličnošću, tako da je ono što ste dobili bila staromodna stvar, kao Jin i Jang. Kao rok duo, mislio sam da smo dobri kao Mik i Kit ili Eksl i Sleš. Zigi i Mik su bili oličenje tog rokenrol dualizma - rekao je Bouvi.
Bouvi je elemente bezbrojnih uticaja, koji su se kretali od svih vrsta muzike preko filma pozorišta, pantomime do književnosti, vješto spojio u jednu ličnost koja će brzo privući pažnju publike. Kompletna transformacija običnog Bouvija u svemirskog rok mesiju počela je prvo promjenom imidža. Dugu plavu kosu i hipi izgled, zamijenili su bizarna crvena frizura, teška šminka i kostimi u stilu jeftinih naučnofantastičnih filmova. Snimljen tokom 1971. godine, uz briljantnu produkciju Kena Skota, koja je savršeno odgovarala dramatičnom konceptu koji je stajao iza njega, sam album imao je 11 pjesama (deset originala i obrada pjesme “It Ain't Easy”, američkog muzičara Rona Dejvisa). Kroz tih 11 pjesama stvoren je kompleksni koncept priče o čovjeku sa zvijezda, misterioznom putniku i spasiocu od banalnosti koji dolazi na planetu Zemlju koju samo pet godina dijeli od apokaliptične propasti. Igrom slučaja postaje velika rok zvijezda, postepeno ludi pod teretom slave, uspjeha i neshvaćenosti, te tragično završava svoju kosmičku misiju ubijen na bini od publike.
Novinar Mark Spic, autor čuvene biografije “Bouvi”, kaže za ovaj album da je prva velika ploča decenije.
-”Ziggy Stardiust” je bio prvi veliki album sedamdesetih. To je evidentno prvi album te decenije sa jasnim odmakom prema prošlosti rokenrola i još jasnijim nagovještajem njegove budućnosti - istakao je Spic.
Za jednako kultni omot albuma Bouvija je fotografisao pokojni fotograf Brajan Varda u sporednoj londonskoj uličici Hedon iza radnje “K. Vest”, obučenog u kombinezon, sa gitarom u ruci. Na omotu u lijevom gornjem uglu piše njegovo ime i ime albuma, a u donjem uglu čuveni napis “Svirati maksimalno glasno”, s punim pravom na tako samouvjerenu poruku, kao malo koji od rok albuma decenije.
Uspjeh i prijetnja
Svjestan da će uspjeh Zigija postati prijetnja njemu samom, Bouvi je već na sljedećem albumu “Aladin Sane” objavljenom 1973. godine, počeo polako da pravi odmak od svog alter ega.
Na trijumfalnoj svjetskoj turneji on je na završnom londonskom koncertu, održanom 3. jula 1973. godine (snimljen za koncertni film u režiji D. A. Penbejkera), definitivno ubio svoju kreaciju. Tako što je prije izvođenja pjesme “Rock 'n' Roll Suicide”, iznenada najavio da je to posljednji koncert Zigija zauvijek, a zatim izveo pjesmu i teatralno pao mrtav, dok su se svjetla u sali ugasila ostavljajući i publiku i bend u šoku.
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.
