Viljem Šekspir - Nepresušni izvor mudrosti

Dok žive njegova djela, živi pozorište, žive stotine i stotine studijskih programa koji obrađuju njegove drame, živi inspiracija za novo, jer njegove riječi, dijalozi i likovi, nepresušan su izvor mudrosti, poučnosti, suza i smijeha.

Od “Hamleta”, “Romea i Julije”, “Kralja Lira”, “Magbeta”, preko “Ričarda Trećeg”, “Julija Cezara”, “Kralja Džona”, “Mletačkog trgovca”, do “Otela”, “Sna ljetne večeri” , “Ukroćene goropadi” i “Bogojavljenske noći”, skoro sva Šekspirova djela čitana su i analizirana, iz raznih aspekata.

Šekspir je bio pisac, pjesnik i glumac. Rođen je 1564. godine u Engleskoj, u Stratfordu na Ejvonu, zbog čega ga nazivaju i bardom od Ejvona, ali i engleskim nacionalnim pjesnikom. Njegovo pisanje obuhvata 39 drama i 154 soneta, te brojne druge odvojene stihove. Prevođen je na skoro sve značajnije svjetske jezike, a prema njegovim djelima širom svijeta rađene su pozorišne i filmske adaptacije. Stotinama godina nakon smrti, ostaje jedan od književnika kojeg najviše izučavaju ljudi širom svijeta, bilo da je to u akademskim krugovima ili prosto, u krugovima ljubitelja i posvećenika književnosti i istorije.

Motivi, ideje i misli u kojima se čitalac pronalazi, likovi s kojima se poistovjećuje, intrige i sukobi na dvorovima, društveno uređenje, prevare, nesreća u ljubavi i opšta životna tragedija, ono su što Šekspira čini vječnim, dok god igdje postoji trag njegovog rada.

Za života je bio cijenjen i poštovan, ali njegova reputacija dostigla je vrhunac tek koji vijek nakon njegove smrti, u 19. vijeku. Stvaraoci romantizma isticali su Šekspirovu genijalnost u svemu što je pisao, a viktorijanci su ga slavili kao idola.

“Sutra, i sutra, i sutra, puže ovim sitnim tempom iz dana u dan, do posljednjeg sloga zabilježenog vremena. I svi naši jučerašnji dani su osvjetljavali budale. Put u prašnjavu smrt. Napolje, vani, kratka svijećo! Život je samo sjenka koja hoda” pisao je Šekspir u Magbetu, a njegova djela, posebno “Hamlet” i “Romeo i Julija” posebno često su citirana. O toj rasprostanjenosti svjedoče i razna ubacivanja citata “biti ili ne biti”, “nije zlato sve što sija”, “svaka ludost ima svoju logiku” i u savremenu, popularnu kulturu, što još više doprinosi pomenutoj savremenosti i svevremenosti.

Izuzetno dobro je poznavao čovjeka, zato je tako odlično znao da stvori likove, bilo da im je davao najsnažniju tragičnost, komičnosti ili lakdrijaštvo. Od običnih ljudi, do visoke gospode, plemića, kraljeva, ali i dvorskih luda, lakrdijaša, varalica i muljatora, Šekspir je znao sve da stvori.

Šekspir je učio latinski,  čitao Ovidija, Cicerona, Vergilija, Plauta i Terencija, što je imalo esencijalan značaj za njegovo pisanje, ali i integrisanje nekih motiva iz ranijih istorije u njegove likove i priče.

Šekspir se 1582. godine oženio sa En Hatavej, koja je bila osam godina starija od njega. Dobili su troje djece kćerku Suzan i blizance - Juditu i Hamneta.

Preminuo je u 52. godini u rodnom Stratfordu, a sahranjen je u lokalnoj crkvi. “Po mudrosti Nestor, po genijalnosti Sokrat, po umjetnosti Vergilije. Zemlja pokriva, narod plače, a Olimp ga ima”, stoji na njegovoj bisti, koja je tu postavljena 1623. godine.

Datum Šekspirove smrti je 23. april 1616. godine, isti dan kad je preminuo i Migel de Servantes, a taj dan slavi se kao Svjetski dan knjige i autorskih prava.

Autorstvo

S obzirom na to da je Šekspir napisao mnogo djela, često je u pitanje dovođeno njihovo autorstvo. Naime, smatralo se često da je on samo potpisivao drame koje su pisali drugi ljudi. Navedeno je više od sedamdeset osoba koje su mogle da budu autori, a među njima su bili Frensis Bejkon i kraljica Elizabeta Prva. Prema istraživanjima više od dvadeset šekspirologa, utvrđen je da je on jedini tvorac svih svojih djela, a od podataka sakupljenih istraživanjem, napisana je knjiga.

Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.