RECENZIJA “The Chestnut Man”(2021): Jezivi pokolj u sjenci kestena

Branislav Predojević 13.10.2021 09:01

Danska provincija krajem osamdesetih, lokalni policajac dobija obavještenje o odlutalim kravama sa zabačene farme. Rutinska provjera otkriva krvavi pokolj svih članova farmerove četvoročlane porodice, a policajac u podrumu pronalazi dvoje usvojene djece u šoku od mučenja i zlostavljanja, okružene figurama Kestenka, folklorne danske dječije igračke od plodova kestena, da bi potom nepoznati napadač ubio s leđa i policajca.

Slijedi rez na Dansku sadašnjice i dok kamera prati idilične jesenje pejzaže sjevernjačkih šuma i lijepo uređenih kvartova Kopenhagena, samo nekoliko nota dječije pjesme o Kestenku, odjednom mijenjaju perspektivu gledaoca i dobijamo zlokobnu atmosferu straha i napetosti kao stvorenu za krimić u maniru skandinavske škole. “Netfliksova” mini-serija od šest epizoda “The Chestnut Man” ili u našem prevodu “Kestenko”, u stvari i jeste nordijski krimić i to vrhunski, u svakom pogledu.

Od dobro postavljenog zapleta oko zločina, preko sjajno napisanih likova i odlične glumačke podjele do savršene atmosfere stalno tinjajuće klaustofobične napetosti, sve je manje ili više, majstorski posloženo u maniru rasne krimi-triler serije.

Ime autora Sorena Sveistrupa, scenariste koji je stajao iza čuvenog serijskog klasika “The Killing”, donekle objašnjava upečatljivost utiska, koji njegov novi rad ostavlja na gledaoca.

Majstor svog zanata, već pomenutim krvavim uvodom šokira gledaoca i postavlja adrenalinsku listu na vrlo visok nivo. Potom, ubacuje brutalno ubistvo žene, koju pronalaze na igralištu iza kuće, svezanu, odsječene šake i ubijene udarcem u oko, da bi uveo policijski par inspektoricu Naju Talin i njenog nevoljnog kolegu Marka Hesa, na prvi utisak nefunkcionalni žensko-muški tandem, koji ispostaviće se, jedino što dobro rade u životu jeste njihov policijski posao.

Ubistva se polako nižu, upliće se i politička pozadina kroz povezanost sa ministarkom danske vlade kojoj je kćerka nestala u sličnom zločinu, misteriozni ubica se poigrava sa policijom, ne vidi se veza između žrtva, osim pomenutih figurica od kestena, koje se pojavljuju na svakom mjestu zločina, dok pritisak javnosti sve više raste. I ako vidite direktnu sličnost sa “The Killing”, u pravu ste ste. Soren autorski ne odstupa od svoje filozofije emotivno “oštećenih” policajaca u mutnoj atmosferi krimića i trilera sa političkom pozadinom, uz žensko-mušku podjelu policijskih partnera upletenih u istragu zločina, dok se u bekgraundu polako otkrivaju prljave tajne, na prvi pogled idiličnih sjevernjačkih demokratskih zajednica. Ubica bez lica koji ostavlja lutke od kestenja pored iskasapljenih žrtava, ispostaviće se mračni je podsjetnik da se u svakom raju krije nešto što bi svi najradije zaboravili ili sakrili.

Režiser i koscenarista Mikel Skorup vješto koristi prednosti tako postavljenog teksta, dodajući iz epizode u epizodu novi sloj misterije, dinamike i napetosti, u kompleksnoj igri na relaciji zločinac-policija-politika, uz maestralno uhvaćenu atmosferu, kako vješto upotrebom kamere, tako i savršeno postavljenom scenografijom i pažljivim doziranjem zvuka i muzike.

Dodatna pogodnost za autore jeste i odlična glumačka ekipa, posebno Danica Ćurčin i Mikel Boe Felsgard u glavnim rolama, koji bez greške tumače svoje likove. Danica kao inspektorka Talin, samohrana majka razapeta na relaciji porodica - posao i Felsgard kao Interpolov inspektor Hes, kojeg opsesivno progoni gubitak žene i djeteta utičući na njegovo rasuđivanje.

Iz tih razloga istraga za njih nije samo obavljanje dužnosti, nego i način da se izbore sa sopstvenim opsesijama, pokušavajući da sačuvaju zdrav razum, sopstveni život i da pobijede u vremenskoj trci za nemilosrdnim ubicom. Ono što kvari savršen utisak u vezi sa serijom “The Chestnut Man” jeste pomalo traljav i zbrzan rasplet u posljednjoj epizodi, gdje se dešava previše unutrašnjih “jeftinih” nelogičnosti i “već viđenih” momenta iz nekih drugih krimi-saga, što nažalost prilično odskače od ove do tada perfektno postavljene priče.

To se donekle može opravdati činjenicom da je književni predložak bio Sorenov autorski prvenac i da mu je tada možda nedostajalo iskustva, a danas samokritičnosti da popravi vlastite greške u TV realizaciji, što je šteta, jer bi krajnji rezultat bio upečatljiviji. Ipak, ne treba gajiti čitalačko-gledalačke predrasude, već otvorenog uma pristupiti gledanju još jednog televizijskog bisera sa dalekog sjevera, ispostavlja se, posljednjih decenija neiscrpnog zlatnog rudnika za žanr krimića. Da malo slobodnije parafraziramo, nezaboravni Lazin citat iz filma “Lepa sela”: “Kako je kod vas u Skandinaviji? Ladno, je l' da? Ali zato krimići, je…ga”!