RECENZIJA “Gradonačelnik Kingstauna” (2021): Nevidljivi zidovi
Jedan od najtalentovanijih američkih scenarista i režisera u posljednjoj deceniji Tejlor Šeridan, kroz scenarije provlači svoje tematske i stilske opsesije. Slom američkog sna, raspad klasične porodice i mačizma, grubi tipovi koji djeluju izvan sistema, manje ili više osnova su njegovih filmova (“Sicario”, “Hell or High Njatter” i “Njind River”) ili serija (“Džellonjstone”, “1883”), ispričanih jednostavnim zapletima, kroz minimum verbalne ekspozicije, upečatljivu kameru i snažne glumačke role.
Ovih principa drži se i u seriji “Gradonačelnik Kingstauna” (pisanoj sa Hju Dilonom), emitovanoj krajem godine na “Paramount plusu”. I bez obzira na to što je kritika bila negativno raspoložena nakon prve tri epizode publika je reagovala dobro, jer je dobila još jednu odličnu seriju.
Serija naziv duguje imenu izmišljenog mjesta u Mičigenu, koji je prepoznatljiv po zatvorima (sedam zatvora u krugu od deset milja), u kojima je držanje ljudi iza rešetaka prava industrija sa dvadeset hiljada robijaša. Pomenuti pojam ne odnosi se na izabranog prvog čovjeka grada, već na sumnjivog advokata Miča Meklaskija (Kajl Čendler), koji posreduje između zatvorenika, čuvara, policije, građana, tj. između onih koji su iza zidova i onih koji su izvan njih održavajući ravnotežu u eksplozivnom sistemu zatvorskog grada. Kada Mič, spletom tragičnih okolnosti završi upucan od strane bivšeg robijaša, njegov posao preuzima mlađi brat Majk (Džeremi Rener), bivši robijaš i ciničnija verzija prethodnika. Tu je i treći brat, policajac Kajl (Tejlor Hendli), “dobri sin”, koji je oprezan u vezi s porodičnim poslom, dok majka Merijem (Dajan Vest) ne želi da ima išta sa svoja dva najstarija sina, koje naziva gangsterima.
Zaplet povlači asocijacije na serije poput “Oza” ili “Žice”, ali Šeridan nema ambicije da se bavi društvenim uzrocima i posljedicama korumpiranog američkog zakonskog i društvenog sistema, već se bavi ljudima, koji ga čine i to onima koji su deklarativno slobodni ljudi, ali ih zidovi u njihovim glavama drže zatvorene, kao robijaše iza zatvorskih rešetaka i zidova. Galerija mračnih likova s obje strane rešetaka ima briljantno napisanu karakterizaciju, a pošto je Šeridan bivši glumac, po sopstvenim riječima “mrzi puno napisanog teksta”, oni ne pričaju previše već djeluju u skladu sa izokrenutim pravilima njihovog svijeta.
Robijaši traže način da olakšaju zatvorske dane, njihove porodice i žrtve žele satisfakciju za gubitke, čuvari žele mir i laku zaradu sa strane, policajci brutalno štite sistem koji ih hrani, a Mič obavlja dilove i naplaćuje unaprijed svima, za svaki slučaj. Kada jedan dil sa sa stražarima i bandom Kripsa krene naopako, podzemni sistem zatvorskog grada puca po šavovima, a nasilje eksplodira za elemente na kojima funkcioniše, što je idealna sredina za Šeridanove antiheroje koji ne odustaju od svog puta i uvjerenja po cijenu života. Mudro držeći zaplet na ljudima koji žive na ivici života i smrti, autorski tandem ne zanima ispitivanje uzroka ili posljedica rasizma, klasne nejednakosti, neefikasnog pravosuđa, rasta kriminala i sličnih problema moderne kulture političke korektnosti, već ih zanima samo živo meso koje hrani bezdušni zatvorski sistem Kingstauna. Sistem je takav kakav jeste i neće ga popraviti hrabri pojedinac. Mič i njegovi “poslovni” partneri, imaju malo motiva: ostati živ, pregurati dan za danom, zaraditi lovu i kupiti pogodnost za sebe, a popravljanje svijeta ostavljaju nekim drugim junacima i nekim drugim serijama.
Rener, očekivano briljira kao i svaki put kada se nađe na terenu grubih likova većih od života, jednako briljantno ga prati i ostatak ekipe formirane bez velikih imena, ali redom iskusnih epizodista koji svedenom glumom savršeno prate ogoljenost priče i karaktera. Jednako efikasno funkcionišu fotografija, montaža i muzika, koji nakon prepoznatljivog sporog uvoda u priču podižu dinamiku i pomažu kreiranju mračne atmosfere, koja će eksplodirati u krvi i nasilju u finalu serije.
Možda je serija kritički platila sveprisutnu trku hiperprodukcije i ishitrenog pisanja prikaza nakon par odgledanih epizoda, ali publika je imala strpljenja do kraja, učinivši je najgledanijim premijernim serijalom “Paramounta” u posljednje tri godine. Dovoljno za drugu sezonu i potpuno zasluženi povratak u Kingstaun, grad u kojem postoje tri vrste stanovnika. Oni koji su zatvoru, oni koji ih čuvaju i oni što posreduju između njih.
Ocjena 5
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.
