Recenzija filma “Armija mrtvih” (2021): Zek Snajder - Spektakularna besmislica
Američki režiser Zek Snajder ostaće upamćen u istoriji filma zbog nekoliko stvari, koje niko nije uspio osim njega, što svakako nije za potcjenjivanje kada se uzme u obzir bogata istorija Holivuda.
Prije svega, potrebno je istaknuti činjenicu da je u pitanju režiser koji je uspio natjerati jedan velik studio poput “Vorner bradersa” da prizna svoju grešku i da mu ponudi priliku (plus dodatnih 70 miliona dolara) da snimi svoju verziju već distribuisanog superherojskog spektakla “Liga pravde”, rađenu od strane drugog režisera. Ne može se zanemariti i to da je on umjetnik sposoban da svaki put snimi fantastičnu uvodnu špicu, koja često bude bolja od filma kojem prethodi. Takođe, mora se priznati da je u pitanju čovjek koji svaku sumanutu ideju, poput, recimo, priče o grupi profesionalnih plaćenika koji upadaju u Las Vegas zaposjednut hordama zombija kako bi opljačkali 200 miliona dolara, može snimiti kao film i da on postane hit.
Upravo je sve to postigao filmom “Armija mrtvih” rađenim direktno za “Netfliks”, koji je iskeširao impresivnih 90 miliona dolara kako bi dobio spektakularnu besmislicu koja je, da bude gore, jedan od najgledanijih naslova na striming gigantu, dok je u bioskopima zaradio svega milion dolara.
Snajder je sigurno bio svjestan da se njegova priča u kojoj “Oušnovih 11” sreće “Zoru živih mrtvaca”, u visokonaponskom akcijašu na tragu “Rambo”/”Komandos” estetike osamdesetih, ne može pretvoriti ni u šta pametnije od onog što ona u suštini i jeste, a to je, da ponovimo, čista budalaština, ali mu neki đavo nije dao mira pa je odlučio da pokuša nemoguće. Naravno, to ga ne sprečava da ponovo napravi fenomenalnu uvodnu špicu uz zvuke Elvisove “Viva Las Vegas”, tokom koje majstorski postavi pozornicu za ostatak filma, koji je imao potencijal da bude akciona treš zabava za ubijanje vremena i ništa više od toga, ali ga je Snajder odlučio dodatno zakomplikovati, u krajnje nepotrebnom pokušaju da mu doda elemente političke satire, porodične drame i socijalne angažovanosti.
To je pomenutu mogućnost akcione zabave u stilu žanrovskog B-filma, opteretilo neuspješnim pokušajima artizma, gdje im mjesto nije i koje, da budemo surovo iskreni, drugorazredna ekipa glumaca jednostavno nije u stanju iznijeti.
Alegorijske kritike na račun pokvarene države, neriješeni odnosi oca i kćerke, te surovog odnosa sistema prema imigrantima, u filmu u kojem glavni junaci ubijaju 100 živih mrtvaca po minutu dok im prijeti zombi tigar i eksplozija atomske bombe, treba otprilike koliko stanovnicima Sahare pustinjski pijesak. Potpuno očekivano, to kvari visokonaponski ritam filma i smara gledaoca, koji ne želi da zna koja je tajna služba krivac za zombi epidemiju i hoće li vojni veteran Skot Vard (Dejv Bautista) patetično popraviti odnos sa kćerkom, već da li će ova grupa luzera preživjeti ulazak u kraljevstvo zombija, pokupiti lovu i odletjeti kao bogati ljudi u zalazak sunca dok Vegas gori u oblaku nuklearke.
Zbog toga krajnje razočaranje viđenim ne može popraviti ni pomenuta antologijska uvodna špica, visokobudžetnim CGI steroidima napumpana akcija i par impresivnih kadrova postapokaliptičnog Vegasa, iako otvoren kraj filma, naravno, ostavlja mogućnost nastavaka ili spin-of priče. Nažalost, uz 90 miliona pregleda i dubok džep “Netfliksa” to je skoro pa sigurna opcija.
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.
