"Računovođa 2" (2025): Čist račun, duga ljubav

Američki akcioni triler film iz 2016. reditelja Gavina O’Konora pod nazivom "Računovođa" sa Benom Aflekom u glavnoj roli, rađen skromnim budžetom (za holivudske prilike) u iznosu od 44 miliona dolara, pretvorio se neočekivano u solidan hit (150 miliona dolara zarade) te je vrlo brzo stekao kultni status kod filmofila, posebno kućnom distribucijom nakon završetka bioskopskog života.

Rađen po scenariju Bila Dubjuka donio je prilično zanimljivu i duhovitu priču o autističnom računovođi Kristijanu Vulfu, krajnje čudnoj, ali i krajnje opasnoj osobi, koja vodi knjige najopasnijem kriminalnim organizacijama na planeti, ali i sprovodi vlastitu verziju pravde, ako nije zadovoljan završnim računom. Zanimljiva priča, duhoviti dijalozi, dinamična režija, nekoliko antologijskih akcionih scena i jedna od najboljih rola u Aflekovoj karijeri (zlobnici bi rekli sasvim po mjeri njegove drvene glume) uz evidentnu hemiju između njega i Ane Kendrik i Džona Berntala kao glavnih protagonista. Film su lijepo pozicionirali u sve prazniji prostor između blokbastera i nezavisnog art filma.

Bez obzira na uspjeh nastavak se čekao skoro deset godina i kada je stigao, dobili smo manje-više zanimljivu varijaciju na original (uz odsustvo Ane Kendrik), ali i produbljivanje relacija definisanih u prethodnom ostvarenju, što je donijelo određena poboljšanja, ali i istaklo mane, koje su bile prisutne i prije devet godina. Jezikom brojeva u računovodstvu, samo čist račun znači dugu ljubav, ako nešto ne štima, ne može se uklopiti na brzinu ili na snagu, jer su brojevi egzaktna nauka.

Prije svega problem u ovom filmu jeste Dubjakov scenario, koji je previše generički i ravnolinijski napisan, bez upečatljivog negativca, što je uvijek slabost u akcionom filmu. Rutinersko pisanje je posebno vidljivo u nategnutom centralnom zapletu o istrazi trgovine migrantima na relaciji Latinska Amerika - SAD, posebno u segmentu priče o Ananis Sančez, majci i supruzi porodice Sančez, koja nakon saobraćajne nesreće i šoka preko noći postaje profi ubica, dok su pojedini dijelovi priče, poput odlične uvodne scene, izlaska u kantri bar, hakerske istrage akademije Harbur ili završnog obračuna, daleko bolji od zapleta filma kao cjeline. 

Sa druge strane odnos Kristijana i njegovog brata Brekstona dodatno je razrađen i tu je više nego uočljivo oduševljenje Džona Berentela svojom rolom i odlična glumačka hemija sa Aflekom. Sa režiserske strane vješti zanatlija O’Konor solidno vodi priču, ali se daleko bolje snalazi u akcionom i trilerskom, nego u dramskom dijelu, ali treba biti iskren, malo ko bi uspio vješto razmrsiti bez potrebe zapetljan scenario u kojem je teško povezati sve rukavce priče u smislenu narativnu liniju.

Jasna je i hvale vrijedna ideja autorske ekipe da ne ponavlja prvi film, već da nastavak nadogradi u svakom segmentu produkcije, ali negdje je to uspjelo, posebno u akciji i glumi, negdje nažalost nije, kao u centralnom zapletu i nepotrebnom višku društvene angažovanosti, što često kvari završni utisak drugog filma.

Priča o novom slučaju autističnog, ali i genijalnog računovođe Volfa je eksplozivna kombinacija akcije i trilera, uz pojačanu dozu humora i drame, ali i dalje više nego zabavno ostvarenje koje se uprkos ponekoj mani, gleda sa lakoćom i po svemu sudeći neće biti posljednji film o računovođi koji je jednako vješt s brojevima, pesnicama i oružjem. 

Ocjena 4

Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i X nalogu.