Kako smo u Jugoslaviji ostali uskraćeni za neke od najvažnijih filmova svjetske kinematografije
Današnje generacije treba da pogledaju 35-milimetarski kopiju filma “2001: Odiseja u svemiru” koji se nekada prikazivao u bioskopima.
Nedostajali su cijeli dijelovi, slika je bila oštećena stalnim izlaganjem, ali je sala uvijek bila puna.
Ovaj film otvara retrospektivu stvaralaštva Stenlija Kjubrika. Nedostaje samo debi “Strah i želja” iz 1953.
Kirk Daglas je bio ključan za njegov holivudski skok, a Kjubrik je režirao ratnu dramu “Putevi slave” (1957) za svoju kompaniju Brina prodakšns, a saradnju su nastavili brojnim okršajima u istorijskom spektaklu “Spartak” (1960).
Kjubrik je bio najmlađi američki reditelj kome je povjeren film sa tako velikim budžetom, a iskustvo je bilo veoma korisno, posebno kada se upustio u avanturu u Velikoj Britaniji pod nazivom “Dr. Strangelove” (1964).
Prije nego što se upustio u “Odiseju u svemiru” (1968), već je bio poznat kao tehnološki manijak, a za specijalne efekte u tom filmu dobio je svog jedinog Oskara.
“Lolita” (1962), prema romanu Vladimira Nabokova, nije uspjela da uzbudi duhove koliko je reditelj želio, ali je “Paklena pomorandža” (1971) to nadoknadila: zabranjena je u mnogim zemljama zbog preteranog seksa i nasilja.
U bivšoj Jugoslaviji nismo ga gledali samo zato što je reditelj zabranio distribuciju njegovih filmova u istočnoevropskim zemljama: pa su nam ostali uskraćeni za gledanje mnogih filmova. To su “Barry London” (1975), “Isijavanje” (1980), “Full Metal Jacket” (1987) i “Oči širom zatvorene” (1999), iako je ova druga završena neposredno prije njegove smrti, kada je imao 70 godina.
Njegovo stvaralaštvo zanima prije svega perfekcioniste, kojima pristaje njegova zahtijevna filmska proza.
Zato ova retrospektiva stiže u pravom trenutku, prenosi jutranji.hr.
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.
