Putinov put do Kremlja

U lenjingradskom porodilištu “V. Snegireva” u ulici Majakovskog broj 5, prije šest decenija, u utorak 7. oktobra 1952, Marija Ivanova Putin rodila je sina Vladimira.

Mariji je bilo 41 godina. Otac Vladimir Spiridonovič proslavio je radostan događaj sa prijateljima iz fabrike „Jegorova” gdje je radio u obezbjeđenju. Ruski istoričari su u Putinovim rođendanu našli simboliku, jer se istog dana održavao posljednji kongres KPSS pod rukovodstvom Staljina.

Biografija predsjednika Rusije mogla bi da posluži kao scenario za film o dječaku iz radničke porodice koji je maštao da postane obavještajac, a dogurao je do šefa svih obavještajaca i cijele države.

Porodica Putin je živila u „komunalnoj kvartiri”, zajedničkom stanu na petom spratu u Baskovoj uličici broj 12. Bile su to stare zgrade napravljene u devetnaestom vijeku. U istom stanu su živile još dvije porodice. Kuhinju i toalet su koristili zajednički. Sobu u „komunalki” Putinov otac je dobio 1944. Grejali su se na drva. Kupatilo nisu imali, pa su jednom nedjeljno išli u „Nekrasovsku saunu”.

Putin je u Peterburgu proživio 44 godine, završio desetoljetku, fakultet i počeo da radi.

U prvih pet razreda osnovne škole Putin nije blistao. Njegovi vršnjaci tvrde da ga čak nisu primali u pionire. Bio je nemiran ili kako se sada kaže „hiper-aktivno dijete”. Sve je krenulo nabolje kad mu je razredni starješina u petom razredu postala Vera Gurevič, nastavnik njemačkog.

U trinaestoj godini dječak je otišao u klub „Trud” da trenira džudo. Kad se trener Anatolij Rahlin prebacio u sportski klub „Trubostritelj”, pri Lenjingradskom metalurškom zavodu, i Vladimir je krenuo za njim. Tu je Putin 1975. postao majstor sporta. Tamo se sprijateljio sa braćom Arkadijem i Borisom Rotenberg, koji su danas poznati biznismeni čije firme sarađuju sa „Gaspromom”. Trenirao je u istom klubu i Anatolij Turčak, danas predsjednik preduzetnika Sankt Peterburga i parlamentarac Vasilij Šestakov.

Kao većina dječaka tog vremena Vladimir je voleo da ide u obližnji bioskop „Zrak”. Tamo je Putin gledao i domaći triler „Štit i mač” o sovjetskim obavještajcima u fašističkoj Njemačkoj. Pjesmu za film „Od čega počinje domovina”, koju je napisao Venjamin Basner, Putin nikad nije zaboravio.

Kao učenik devetog razreda „odlučio” je da postane oficir KGB. I otac Vladimir Spiridonovič je za vrijeme rata služio u jedinicama NKVD, preteči KGB. Deda Spiridon Ivanovič radio je kao kuvar u partijskim sanatorijima, kao provjeren čovek. Vladimir Putin, kao đak, krene na razgovor.

“Neki čika mi je rekao da KGB to razmatra tek poslije armije i kad završim fakultet. Pitao sam ga koji je to fakultet”, pričao je Putin.

Na lenjingradskom Pravnom fakultetu konkurisalo je tada 40 kandidata za jedno mjesto. Na prijemnom je Putin dobio sve petice, jedino iz literarnog sastava - četvorku.

Većina studenata sa prava, generacija 1970-75, ne sjeća se Vladimira Putina. Uglavnom se družio sa onima koji su trenirali borilačke sportove. Zabavljao sa Ljudmilom Hmarinom, sestrom svog kolege Viktora. Ljudmila je završila medicinu i radi kao ljekar. Prijateljevao je i sa bas-gitaristom studentskog ansambla Aleksandrom Bastrikinom koji je sada šef Istražnog komiteta Rusije.

Po završetku fakulteta Putin se i zaposlio u Velikoj kući na Litejnom prospektu 2, tačnije u KGB za Lenjingrad i Lenjingradsku oblast. Radio je od 1975-84. Počeo je kao poručnik, a u Istočnu Njemačku je otišao u činu majora.

U to vrijeme u lenjingradskom KGB-u radili su Viktor Čerkesov i Viktor Ivanov koji su dogurali do čina generala, a zatim su jedan za drugim rukovodili ruskim Komitetom za borbu protiv narkotika. Ivanov se i sada nalazi na toj funkciji, a Čerkesov član parlamenta u opozicionoj Komunističkoj partiji.

U istoj „firmi” u Lenjingradu radili su generali Nikolaj Patrušev, predsjednik Savjeta bezbjednosti Rusije, Aleksandar Bortnikov šef Federalne službe bezbjednosti i Georgij Poltavčenko gubernator Sankt Peterburga.

Iako se dugo zabavljao sa jednom Ljudmilom, sudbina je htjela da se oženi sa drugom. U zimu 1981. stjuardesa kalinjingradskog odjeljenja „Aeroflota” Ljudmila Škrebnjova letjela je za Lenjingrad. Kolega iz KGB predložio je Vladimiru da provedu veče sa stjuardesama. Putin je već bio nabavio karte za nastup poznatog moskovskog komičara Arkadija Rajkina u Teatru Lensoveta na Vladimirskom prospektu. Kasnije je Ljudmila pričala da je Volođa bio skromno obučen. Zabavljali su se tri i po godine, a vjenčali 28. jula 1983. Godinu dana kasnije, Putin je otišao na školovanje u Moskvu gdje su ga pripremali za odlazak u Istočnu Njemačku. U Drezdenu je bio od 1985. do 1990.

Iz nastavka Putinove biografije se lijepo vidi kako je KGB raspoređivao ljude i kako je on brinuo za svoje kolege, preseljavajući ih u Moskvu.

Putin je preuzeo zemlju od Borisa Jeljcina kad je bila u potpunom rasulu. Brzo je podigao moral i samopoštovanje građana, koji su se osjećali tako poniženo u vrijeme Jeljcinove „gladne demokratije”.

Početkom devedesete godine major i sekretar partijske organizacije drezedenske grupe oficira KGB Vladimir Putin vratio se u SSSR. Postao je pomoćnik rektora Lenjingradskog državnog univerziteta zadužen za međunarodnu saradnju. Za godinu dana rada na univerzitetu upoznao je podosta ljudi koji su kasnije napravili političku i biznis karijeru. Tu je i Igor Sečin, koji mu je postao jedan od najvjernijih saradnika i dogurao do potpredsjednika vlade.

U julu 1991, na poziv Anatolija Sobčaka, Putin postaje predsjednik Komiteta za spoljnoekonomske veze gradske skupštine. U svoj odjel uzima Viktora Zubkova, specijalistu za poljoprivredu, koji je dogurao do predsjednika ruske vlade, pomenutog Igora Sečina, filologa, Vladimira Čurova, fizičara, a sada predsjednika Centralne izborne komisije, Dmitrija Medvedeva pravnika, svi znaju dokle je dogurao, i Alekseja Milera, ekonomistu, sadašnjeg prvog čovjeka „Gasproma”.

U martu 1994. Sobčak imenuje Putina za svog prvog zamjenika, pa je on postao šef i ekonomistima Alekseju Kudrinu, bivšem potpredsjedniku vlade i ministru finansija, Germanu Grefu, predsjedniku „Zberbanke”, Dmitriju Kozaku, potpredsjedniku vlade, i Vitaliju Mutku, sadašnjem ministru sporta. Putin se uopoznaje i sa brojnim biznismenima među kojima je i Genadij Timčenko, najveći trgovac ruskom naftom.

Kad je Sobčak u avgustu 1996. izgubio izbore Putin se prebacio u Moskvu. Za ulazak u Kremlj pomoći će mu Aleksej Kudrin, koji se već bio preselio u Moskvu.

Tako Putin radi sa svojim ljudima. Od šest decenija života, predsjednik je 13 godina na vrhu piramide vlasti - dva mandata kao predsjednik i jedan kao premijer. U toku je treći mandat.

Stabilizovao je situaciju u Čečeniji i natjerao oligarhe da plaćaju državi porez. Kad je disciplinovao Borisa Berezovskog i Vladimira Gusinskog svi su shvatila da sa novim predsejdnikom nema šale. Jedino to nije razumio milijarder Mihail Hodorkovski, pa sad sjedi, istina u komfornom, zatvoru u Sibiru.

Hrabrog Putina je pratila i sreća, jer je rapidno rasla cijena nafte i gasa pa je država mogla da podiže standard građanima.

Poslije osam godina boravka u Kremlju, čak i neki strani državnici su ga nagovarali da promjeni ustav i ostane i treći mandat.

Odbio je i tako izbio „jake argumente” Zapadu koji je već krenuo da ga predstavi kao diktatora. Bio je premijer i u tandemu sa Dmitrijem Medvedevom vodio zemlju. Sasvim je razumio ono što je govorio veliki ruski pisac Aleksandar Solženjicin da na Zapadu najviše hvale one političare u Kremlju koji su razorili zemlju. Prepustio je tu slavu Gorbačovu i Jeljcinu.

Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.