Osoba koja je napravila incident sa ustaškom porukom na majici u Okučanima kriva za smrt šest Srba
Prvi čovjek hrvatskog Udruženja specijalne policije Zoran Maras, koji je tokom proslave “Bljeska”, nosio majicu “Za dom spremni”, zbog čega je predsjednik Hrvatske Zoran Milanović napustio ovu manifestaciju, čak četiri puta je procesuiran za ratni zločin, da bi poslije 20 godina suđenja na kraju bio oslobođen zbog proceduralnih razloga.
Ovo otkrivaju “Novosti” iz Zagreba, glasilo Srpskog nacionalnog vijeća. U tekstu “Obratni zločinci” navodi se da je Zoran Maras jedan od predvodnika novih protesta vojnih veterana u Vukovaru koji kritikuju državne institucije zbog neprocesuiranja masovnih zločina nad Hrvatima u ovom gradu, tokom rata i sam je učestvovao u događajima u Bjelovaru, koji su 1991. godine doveli do likvidacije šest vojnika i pokušaja ubistva jednog civila.
“Izgleda da Maras jedino ne voli da priča o svojoj ulozi u pravosudnom slučaju, u kojem je najpre bio osuđen zbog ratnih zločina, pa kasnije oslobođen. Način na koji je taj zločin izvršen nezapamćen je čak i za hrvatske prilike, jer ni ovde nije bilo najjednostavnije odvesti grupu ljudi iz policijskog pritvora, strjeljati ih i proći nekažnjeno”, stoji u ovom tekstu.
Direktor DIC Veritas Savo Štrbac kaže za “Vesti” da je slučaj ubistva vojnika u Bjelovaru jedan od najmonstruoznijih tokom rata, dodajući da je Maras doživio sudbinu mnogobrojnih “hrvatskih heroja”.
“Od ukupno 3.600 procesuiranih pred hrvatskim pravosudnim organima, tek 108 su bili Hrvati optuženi za zločine nad Srbima. Od tog broja svega trećina je osuđena. Ostali su oslobođeni zbog nedostatka dokaza ili iz drugih razloga”, ističe Štrbac i podsjeća da ne postoji nijedna osuđujuća presuda za zločine počinjene tokom “Bljeska” i “Oluje”, a da je u onim slučajevima gdje je bila zainteresovana i međunarodna zajednica poput Medačkog džepa pravda takođe dijeljena selektivno i to, uglavnom, uz simbolične presude.
“Ne postoji slučaj ubistva ili drugog ratnog zločina nad Hrvatima, a da nije procesuiran. Istovremeno, kada je riječ o srpskim žrtvama, hrvatsko pravosuđe ne prati taj paritet. Čak i kada dođe do presude to su uglavnom minimalne kazne zbog učešća optuženog u domovinskom ratu ili dobijenog ordenja. Mirko Norac, osuđen zbog ubistava Srba u Gospiću i Medačkom džepu, u zatvoru je završio fakultet, tamo se oženio, dobio dete… Na njegovoj svadbi je bio krem političkog i kulturnog života. Merčep je zbog istih krivičnih djela jedan dio kazne proveo u termalnoj banji… Tih primjera ima koliko hoćete”, navodi Štrbac, ističući da onda nikoga ne treba da iznenađuje ni to što se na državnim manifestacijama pojavljuju Zoran Maras i slični mračni tipovi, umiješani u zločine nad Srbima, za koje ih više niko ništa i ne pita.
Promijenjena optužnica
Zločin za koji je Zoran Maras prvobitno bio osuđen na tri godine zatvora odigrao se na samom početku rata u Hrvatskoj, početkom oktobra 1991. godine, nakon što su hrvatske snage uspjele da preuzmu kontrolu nad bjelovarskom kasarnom. Tada su dio zarobljenih pripadnika JNA i jedan srpski civil završila u bjelovarskoj policijskoj stanici.
Nepobitno je utvrđeno da su u noći između 3. i 4. oktobra trojica maskiranih pripadnika specijalne policije preuzela te zarobljenike, koji su kasnije ubijeni. Mada je utvrđeno da je među tim specijalcima bio i Zoran Maras, zbog čega je prvobitno optužen za zločin protiv čovječnosti, tužilaštvo ga je na kraju teretilo samo za “odvođenje grupe ljudi”, ali ne i za njihovo ubistvo.
Predsjednik Veritasa Savo Štrbac kaže da je Savo Kovač jedini preživio streljanje, kasnije bio svjedok tužilaštva.
“Zbog ogromnog pritiska i pretnji Kovač je na kraju na sudu rekao da je sve zaboravio”, kaže Štrbac.
Sramota za pravosuđe
Zoran Novaković, advokat koji je u postupku protiv Marasa zastupao porodice žrtava, rekao je za “Novosti” da su tokom istrage počinjene brojne nepravilnosti – od uklanjanja dokaza do nestanka svjedoka Milorada Đorđevića, čije tijelo do danas nije pronađeno.
Istovremeno, Novaković kaže da je iz sudskog spisa vidljivo da je tokom predistražnog i istražnog postupka bilo opstrukcija i pritisaka na policijske istražitelje kako se ubice nikad ne bi pronašle.
“Ovaj slučaj predstavlja veliku sramotu za hrvatsko pravosuđe, jer se postupak vodio čitavih 20 godina, što prema evropskim standardima predstavlja neefikasno postupanje, da bi optuženi na kraju bili oslobođeni samo zbog toga što optužnica navodno nije bila ispravno napisana, mada smatram da je i takva bila podobna za osuđujuću presudu”, uvjeren je Novaković. (vesti-online.com)
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.
