Navršava se 25 godina od ubistva srpskih civila u Varivodama

Gotovo dva mjeseca po okončanju “Oluje” i mjestu Varivode ubijeni su Jovan Berić /75/, Špiro Berić /55/, Radivoj Berić /69/, Marija Berić /69/, Mirko Pokrajac /84/, Dušan Dukić /59/, Marko Berić /56/, Milka Berić /67/ i Jovan Berić /56/.

Oko ili istog dana ubijen je i deseti mještanin Varivoda Uglješa Ilijašević /54/, čije je tijelo kasnije pronađeno i čijeg imena nema na spomeniku žrtvama tog sela.

“Veritas” podsjeća da je mjesec dana ranije, 27. avgusta 1995. godine, u obližnjem selu Gošić ubijeno sedam Srba - Savo Borak /70/, Vasilj Borak /68/, Grozdana Borak /75/, Marija Borak /81/, Kosovka Borak /77/, Milka Borak /75/ i Dušan Borak /56/.

Naglašeno je da su sve ove žrtve bili civili, a da u selima Varivoda i Gošić ni u vrijeme rata ni u vrijeme ubistava nije bilo nikakvih ratnih aktivnosti, da su ubijeni ostali u Hrvatskoj zato što nisu htjeli da napuste ognjišta i jer su povjerovali Tuđmanovim pozivima da svima koji nisu “okrvavili ruke” garantuju “imovinsku i osobnu sigurnost”.

Iz “Veritasa” je navedeno da su svi ubijeni vatrenim oružjem iz neposredne blizine u svojim dvorištima, na kućnim pragovima ili u kućama.

U namjeri prikrivanja zločina, hrvatska policija ih je tajno pokopala na kninskom groblju pod oznakom “nepoznat” iako su znali njihov identitet.

Njihova tjela su u proljeće 2001. ekshumirali haški istražioci, a među
301 posmrtnim ostatkom, koliko ih je bilo pokopano na tom groblju, svi su bili iz vremena “Oluje” i “postoluje”.

Porodice su ih identifikovale 2002. godine, a sahranjeni su u rodnim selima, gdje su im opština Kistanje i Srpsko narodno vijeće podigli spomenike, koji su već više puta bili skrnavljeni.

Pod pritiskom međunarodne zajednice i organizacija za zaštitu ljudskih prava, ova ubistva su relativno brzo procesuirana, tako da je Županijsko državno tužilaštvo u Zadru već 1996. podiglo optužnicu protiv šestorice bivših hrvatskih vojnika - Nikole Rašića, Ivana Jakovljevića, Pere Perkovića, Ivice Petrića, Zlatka Ladovića i Nediljka Mijića zbog krivičnog djela ubistva iz koristoljublja.

Iako su četvorica optuženika u istrazi priznali počinjenje djela Županijski sud u Zadru ih je oslobodio optužbe u “nedostatku dokaza”.

Vrhovni sud Hrvatske ukinuo je prvostepenu oslobađajuću presudu i slučaj vratio na ponovno suđenje.

Tokom ponovljenog suđenja pred Županijskim sudom u Šibeniku, 13. februara 2002. godine zastupnik optužbe je odustao od optužnice protiv svih optuženika uz obrazloženje da su došli do saznanja ko bi mogao da bude počinilac ubistava u Varivodama i Gošiću, zbog čega će biti sprovedena nova istraga, koja još traje.

Prema najnovijim informacijama nadležnog Odvjetništva u Šibeniku, do sada su u pet predmeta donesene presude kojima su jedanaestorici članova porodica povodom smrtnog stradavanja civila u Gošiću i Varivodama sudovi dosudili naknadu štete u ukupnom iznosu od 1.844.000 kuna /oko 246.000 evra/.

Krajišnici okupljeni oko “Veritasa” poručili su da krv ubijenih Varivođana i Gošićana, kao i drugih nevinih žrtava “neće oprati ni novac, ni dolazak visokih državnika na komemoraciju već to može samo pravda koja će dostići zločince”.

Prema popisu stanovništva u Hrvatskoj iz 1991. godine, u Varivodama je živjelo 477 žitelja - 472 /99 odsto Srba/, dva Jugoslovena, jedan Hrvat i dva lica koja su se izjasnili kao ostali.

Po istom popisu u Gošiću je živjelo 107 žitelja - 106 /99 odsto Srba / i jedno lice koje se izjašnjavalo kao ostali.

Po popisu stanovništva u Hrvatskoj iz 2011. godine u Varivodama je živjelo 129 žitelja, a u Gošiću 46, bez podataka o nacionalnoj pripadnosti.

U septembru 2020. godine po podacima sa terena, u Varivodama živi oko 60, a u Gošiću osam Srba.

 

Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.