Marković: Socijalna distanca je samo fizička, nastaviti održavati bliske odnose

Markovićeva je istakla da upravo fizička bliskost i druženja u situaciji epidemije predstavljaju prijetnju, pa je redukovan i broj kontakata, zbog čega se ljudi često osjećaju usamljeno i izolovano.

Iz toga razloga, dodala je, važno je da ljudi razumiju da se “socijalna distanca”, o kojoj se govori, zapravo odnosi na fizičku distancu, ali da je veoma važno njegovati druge vidove komunikacije i održavati bliske emotivne odnose, u čemu pomažu savremene tehnologije.

Markovićeva je navela i da su krizne situacije poziv na odgovornost, toleranciju, prihvatanje i solidarnost, te napomenula da dijelovi ličnosti, koji su bolje kontrolisani u mirnodopskim situacijama, dolaze do većeg izražaja i postaju vidljiviji kada su ljudi iz određenog razloga destabilizovani.

“Stoga u ovoj situaciji neki ljudi pokazuju nedostatak tih sposobnosti i kvaliteta i predstavljaju najveći problem društvu koje se bori sa krizom”, rekla je Markovićeva.

Markovićeva je naglasila da je na početku epidemije dominantna emocija bio strah od samog virusa, ali se kasnije, kada su ljudi uvidjeli da će kriza trajati duži period i izazvati brojne, ne samo zdravstvene, već i ekonomske, socijalne i psihološke posljedice, intenzivirala anksioznost, kao rezultat procjene pojedinca da nema kapaciteta da izađe na kraj sa datom situacijom.

Marovićeva je saglasna da su strah, briga i anksioznost najčešće neprijatne emocije koje ljudi imaju kao odgovor na ugrožavajuću situaciju, da su one prirodna i razumna reakcija na percepciju ugroženosti koju prisustvo virusa i globalna kriza izaziva.

“Međutim, ukoliko su preterano intenzivne, ako preplavljuju pojedinca ili narušavaju njegovu funkcionalnost, potrebno je, kroz razgovor sa bliskim osobama ili stručnim licem, svesti neprijatne emocije na razumnu meru”, ukazala je Markovićeva.

Prema njenim riječima, strah u situaciji pandemije ima i pozitivne funkcije po pojedinca, a zatim i zajednicu jer motiviše ljude da se štite i pridrržavaju preventivnih mjera.

Ona je istakla da je srpski narod u prošlosti pokazao da posjeduje “žilavost” i sposobnost da iskoristi individualne i grupne kapacitete da izađe na kraj sa kriznim i traumatskim situacijama.

Podsjetila je na period NATO bombardovanja kada je srpski narod doživio kolektivnu traumu, ali je ukazala da postoji značajna razlika u načinu na koji su ljudi u ratu prevladavali traumu u odnosu na sadašnju, jer su se tada udruživali, bili fizički bliski, što u situaciji epidemije predstavlja prijetnju.

Ona je konstatovala da su krize i poziv na introspekciju i rad na sebi, kao i na emocionalno povezivanje među ljudima. “Ukoliko ispunimo ovaj zadatak, možemo doći do važnih uvida o sebi i poboljšati kvalitet odnosa koje stvaramo sa drugim ljudima”, naglasila je ona.

Markovićeva je dodala da se, kada je riječ o mentalitetu srpskog naroda, može reći da su individualci, temperamentni, kreativni, srdačni i bliski, ali i buntovni, te da sve te karakteristike mogu biti pozitivne u kulturnom vrijednosnom sistemu, ali problem mogu da predstavljaju u situaciji pandemije.

“Borbi sa epidemijom neuporedivo više pogoduje mentalitet onih naroda koji su kolektivistički, koji imaju izraženiji osećaj za solidarnost, građansku odgovornost i disciplinu”, naglasila je Markovićeva.

Kako je navela, čini joj se su “bunt i nepovjerenje prema autoritetima najveći problem”, što je rezultat specifičnog psihosocijalnog sklopa koji je nastao kao rezultat burne prošlosti koju je imalo ovo društvo, u smislu političkih i socijalnih prevrata.

O tome koliko se svijet promijenio u vrijeme pandemije, Markovićeva je naglasila da je promjena nagla i sveprožimajuća, pa je i proces adaptacije otežan.

“Ne usuđujem se da donosim prognoze o tome da li su ove promene apsolutno trajne, ali verujem da ćemo se, na globalnom nivou, suočavati sa posledicama ovih promena dugi period”, zaključila je Markovićeva.

Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.