Sami smo sebi najveći neprijatelj: Milankovićevi ciklusi ne objašnjavaju globalno zagrevanje
U poslednjih nekoliko mjeseci pojavilo se niz pitanja u kojima se postavlja pitanje da li je NASA pripisala globalno zagrijevanje promjenama u načinu kretanja Zemlje oko Sunca - ciklusima koji su poznati i kao Milankovićevi ciklusi.
Milankovićevi ciklusi uračunavaju oblik Zemljine orbite, odnosno nagib Zemljine ose u odnosu na njenu orbitalnu ravan i pravac u kom je okrenuta Zemljina osa. Ovi ciklusi utiču na količinu sunčeve svjetlosti, a samim tim i na energiju koju Zemlja apsorbuje od Sunca. Oni pružaju snažan okvir za razumjevanje dugoročnih promjena u klimi naše planete, uključujući početak i kraj ledenih doba.
Naučnici su uvjereni da je globalno zagrevanje prvenstveno rezultat čovjekovih aktivnosti - tačnije, direktnog ispuštanja ugljen-dioksida u atmosferu Zemlje sagorevanjem fosilnih goriva.
Kako znamo da nisu krivi Milankovićevi ciklusi?
Prvo, Milankovićevi ciklusi djeluju na duži vremenski period, u rasponu od desetina hiljada do stotina hiljada godina. Nasuprot tome, globalno zagrevanje koje trenutno traje počelo je prije nekoliko decenija, ili vijekova najkasnije.
Tokom poslednjih 150 godina, Milankovićevi ciklusi nisu mnogo promjenili količinu Sunčeve energije koju je apsorbovala Zemlja.
Drugo, Milankovićevi ciklusi su samo jedan faktor koji može doprinijeti klimatskim promenama, kako prošlim, tako i sadašnjim. Čak i tokom ciklusa ledenog doba, promjene u obimu ledenih pokrivača i atmosferskog ugljen-dioksida igrale su važnu ulogu u promeni temperature.
Obim ledenih pokrivača, na primjer, utiče na to koliko se energije Sunca reflektuje nazad u svemir, a samim tim utiče i na Zemljinu temperaturu.
Direktan unos ugljen-dioksida u atmosferu je sagorijevanjem fosilnih goriva je, takođe, odgovoran za promenu sastava atmosfere, a ne klimatske promjene izazvane Milankovićevim ciklusima.
Od početka industrijskog doba, koncentracija ugljen-dioksida u atmosferi Zemlje povećala se za 47 odsto. Samo u poslednjih 20 godina, ugljen-dioksid je porastao za 11 odsto.
Naučnici su gotovo ubjeđeni da je ovaj ugljen-dioksid prvenstveno rezultat ljudskih aktivnosti, jer ugljenik proizveden sagorijevanjem fosilnih goriva ostavlja poseban "otisak" koji instrumenti mogu da mjere.
Tokom istog vremenskog perioda, globalna prosječna temperatura Zemlje povećala se za oko 1 stepen Celzijusa i trenutno raste brzinom od 0,2 stepena Celzijusa svake decenije. Tim tempom očekuje se da se Zemlja zagreje za još pola stepena Celzijusa do 2030. godine.
Ovo relativno brzo zagrijevanje naše klime uslijed ljudskih aktivnosti događa se uprkos vrlo sporim promjenama izazvanim Milankovićevim ciklusima. Količina Sunčevih zraka koji stižu do Zemlje porasla je neznatno tokom proteklog vijeka, pa teško da je pokretač globalnog zagrijevanja.
Od 1750. godine, zagrijevanje pod uticajem efekta staklene bašte je više od 50 puta veće nego zagrevanje Zemlje pod uticajem Sunca u istom periodu.
Da je Sunce prevashodni "krivac", zagrijale bi se i troposfera i stratosfera. Umjesto toga, Zemljina površina i niži slojevi atmosfere su se zagrejali, ali se stratosfera ohladila.
Da nije bilo čovjekovih uticaja na klimu, prema svom položaju, Zemlja bi trebalo da se hladi, a ne da se greje, ako je vjerovati Milankovićevim ciklusima, prenosi B92..
Tako bi se nastavio dugoročni trend hlađenja započet pre 6.000 godina.
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.
