Hoćemo li ikad živjeti u zgradama veličine megagradova današnjice?
Gradovi iz naučno-fantastičnih filmova su često predstavljeni kao sveobuhvatne i samostalne strukture, ali koliko je izvodljivo izgraditi čitav jedan grad u zgradi?
Zatvoreni gradovi su u naučnoj fantastici postali narativna skraćenica za futuristička naselja. Oni su samostalna staništa, koja posjeduju svu osnovnu infrastrukturu, uključujući proizvodnju energije, proizvodnju hrane, upravljanje otpadom i vodu.
Koncept arkologije – termin koji kombinuje arhitekturu i ekologiju – predložio je arhitekta Paolo Soleri 1969. godine, dok je nastojao da kombinuje gradnju s ekološkom filozofijom. Godinu dana kasnije, Soleri je započeo rad na Arcosantiju, eksperimentalnom gradu u Americi, koji je demonstrirao njegove koncepte.
Solerijevi koncepti inspirisali su naučnu fantastiku s vizijom futurističkih gradova: monolitnih staništa u kojima stanovništvo živi i radi bez napuštanja zgrade.
Filmski primjeri uključuju masivne visoke zgrade u Dredu (bazirane na liku iz stripa Judge Dred) i Skajskarperu, iako je malo detalja dato o tome kako one funkcionišu.
Naučna fantastika je, zauzvrat, možda inspirisala neke varijante iz stvarnog svijeta. Lajn koji je predložila Saudijska Arabija predstavljen je kao ogroman pametan grad koji bi mogao smjestiti devet miliona ljudi unutar jedne zgrade širine 200 metara, koja se proteže na 170 km i 500 metara u visinu.
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.
