Pitali su vojvodu Stepu da li mogu po njemu da nazovu naselje, on im je dao zanimljiv odgovor VIDEO

Samo jedan razlog je bio dovoljan da se odluči za vojničku karijeru jer, kako je govorio, "samo vojnik može izvojevati mesto njegovom narodu na koje je on imao pravo". Često je za sebe govorio da je velika ljutica. takan je pričao je, bio i kao dječak.

"Kada bi me mati uprtila na leđa i ponela na njivu, ja bih se toliko drao i udarao nogama u prtači da bi mi bivale noge sve krvave od trenja dok bi na njivu stigli. Ali, mi od tih rana i te krvi ništa nije bilo. Mati nije imala kada da se oko mene i mojih nogu bavi i rane bi prolazile same od sebe", pričao je Vojvoda o svom djetinjstvu.

Mnogo je zanimljivih anegdota i priča o o ovom vrsnom vojskovođi, a među njima i ona kako je jedno naselje u opštini Nova Crnja dobilo ime po njemu. Naime, osim u Beogradu i u opštini Nova Crnja postoji naselje koje se zove - Vojvoda Stepa. Osnovali su ga srpski dobrovoljci, učesnici Prvog svjetskog rata i Solunskog fronta. Oni su za učešće u ratu, svoje herojstvo i veliku ljubav prema otadžbini dobili zemlju u Banatu na imanju grofa Čekonjića.

Zemlja je dijeljena Srbima iz Like, Korduna, Bosne, Hercegovine, Crne Gore, Dalmacije i Banata, dobrovoljcima koji su došli iz Amerike i Rusije, sa Galicijskog fronta. Poslije Velikog rata iz kog su ovi ljudi izašli kao pobjednici i oslobodioci za njih je počinjala nova bitka.

Ovog puta borili su se da izgrade novi život za sebe i svoje porodice, u Banatu na napreglednoj panonskoj ravnici. Dobrovoljci su novo selo koje je počelo da niče na ledini nazvali Leonovac, po grofovom majuru na koji su došli.

Doseljelenici nisu bili zadovoljni ovim imenom i 1926. godine su odlučili da naselju daju ime Vojvoda Stepa po svom slavnom komadantu vojvodi Stepi Stepanoviću. Grupa doseljenika je otputovala u Čačak kod penzionisanog vojvode da ga pitaju da im dopusti da svom mjestu daju njegovo ime.

Ostalo je upamćeno da su vojvodu našli na Moravi kako peca izneli mu svoj prijedlog a on ih je savjetovao da naselju daju ime nekog ministra, jer će od njega imati više koristi.

Nisu ga poslušali i od 1927. godine u sluzbenoj upotrebi je naziv Vojvoda Stepa. Danas poslije jednog vijeka u selu živi 1400 stanovnika. U centru naselja nalazi se memorijalni kompleks koji čine: spomenik vojvodi Stepi, Tabla sa imenima 397 dobrovoljaca od kojih su mnogi ponijeli Obilića medalju, a četvorica i Karađorđevu zvijezdu, mural sa likom slavnog vojvode i haubica napravljena 1918. godine.

Poslije sto godina od osnivanja, na najrazličitije načine njeguju se sjećanja i čuvaju uspomene na pretke, dobrovoljce osnivače sela. Moramo znati gdje su nam koreni i ko su nam preci da bi uspomena na njih i njihovo dijelo bila večna.

Inače, dobrovoljci srpske vojske u Prvom svjetskom ratu bili su mahom Srbi - austrougarski državljani koji su se kao pečalbari u SAD ili ratni zarobljenici u Rusiji, Srbiji i Italiji opredelili da se bore na strani Kraljevine Srbije, svoje otadžbine koju prethodno nikada nisu vidjeli, navodi se u knjizi "Amerikanci – Srpski dobrovoljci iz SAD (1914-1918), autora dr Milana Micića.

To su, kako se navodi, bili ljudi unapred osuđeni na smrt, a kao austrougarske državljane u slučaju zarobljavanja čekao ih je preki sud, konfiskacija imovine, a njihove porodice odvođene su u logore. Da bi zaštitili svoje porodice u kritičnim ratnim situacijama srpski dobrovoljci vršili su samoubistva.

"Činom dobrovoljstva oni su politički izražavali volju srpskog naroda iz krajeva iz kojih su poticali da se ujedine sa Kraljevinom Srbijom, a posle okupacije Srbije 1915. godine, pa do kraja rata bili su poslednja i jedina popuna srpske vojske. Srbi austrougarski državljani nalazili su se uoči Velikog rata i na radu u SAD. Bili su rasuti od atlantske do pacifičke obale u 187 naselja, organizovani u svoja dva velika saveza koja su okupljala srpska društva i organizacije (Sloga i Srbobran), radili su poslove u rudnicima, čeličanama, na seči šume, gradnji pruga, fabrikama i živeli na obodima industrijskih gradova i rudnika", dodaje autor.

Do početka rata 1914. godine, kako se ističe, u SAD bilo je ih je najmanje 40.000, a oko 10.000 njih stupilo je u vrijeme rata kao dobrovoljci u srpsku i u crnogorsku vojsku. Prve dvije godine rata (1914- 1915) oni su o svom trošku ili o trošku svojih organizacija dolazili samoinicijativno u Srbiju a organizaciju dobrovoljaca za crnogorsku vojsku sprovodila je crnogorska vojna misija u SAD i srpsko-američki naučnik Mihajlo Pupin.

"Dobrovoljci srpske vojske koji su došli iz SAD 1915- 1916. godine bili su pripadnici elitne jedinice srpske vojske Dobrovoljačkog odreda majora Vojina Popovića - Vojvode Vuka (četnici). Ova jedinica štitila je odstupnicu srpske vojske preko Albanije 1915. godine i zbog velikih gubitaka nazvana je legijom smrti. Dobrovoljački odred bio je ona srpska jedinica koja je probila neprijateljski front na planinskom vrhu Kajmakčalan, na Solunskom frontu, 1916. godine", navodi se u knjizi.

Animirani video urađeni su uz podršku Ministarstva kulture Srbije, Fondacije Misija Halijard i opština Nova Crnja i Žitište. Scenario i režiju uradio je Bojan Dragićević, stručni konsultant i autor teksta je dr Milan Micić, a animaciju i crtež uradio je Igor Vujčić.

Manji dio otišau SAD, većina ostala u Srbiji

"Po završetku rata 1918. godine manji deo srpskih dobrovoljaca vratio se u SAD, a veći deo ostao je u Kraljevini Srba, Hrvata i Slovenaca (Jugoslaviji). Dobrovoljci iz SAD u novim naseljima nazivani su Amerikancima. Neki od njih doneli su manje upotrebne stvari iz SAD (džepne satove, brijaći pribor, tabakere itd.)

Oni su među sobom govorili često engleski jezik naučen na njihov način u njihovim životima na rubovima američkih gradova i rudnika. U starosti rado su se sjećali svog života u SAD i pričali svojim potomcima o Americi. Među ovim naseljima koja su osnovana poslije Prvog svjetskog rata su i Banatsko Karađorđevo, Aleksandrovo, Vojvoda Stepa i Banatsko Višnjićevo. Banatsko Karađorđevo i Aleksandrovo su i najveća novoosnovana naselja u Kraljevini Jugoslaviji, navodi se u knjizi "Amerikanci - Srpski dobrovoljci iz SAD (1914-1918), autora dr Milana Micića.

Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.