Bombardovanje SR Jugoslavije: Ultimatum kao uvod u agresiju

Predsjedniku SR Jugoslavije Slobodanu Miloševiću dat je ultimatum od 24 časa da ispuni zahtjeve iz rezolucije UN, a Vlada Srbije donijela je Uredbu o posebnim mjerama u uslovima oružanih prijetnji NATO-a.

General Jovan Milanović, srpski obavještajac, uspio je da otkrije planove NATO-a za udare u SR Jugoslaviji.

Njihov prvi plan bilo je raketiranje, pa kopneni upad sa 70.000 vojnika.

Međutim, Milanović je uz pomoć francuskog oficira bezbjednosti Pjera Anrija Binela, koji je kasnije osuđen na pet godina zatvora, otkrio povjerljive podatke u vezi sa pripremama NATO-a za bombardovanje SR Jugoslavije.

Binel nije želio da učestvuje u napadima na prijateljski narod Srbije, koji je bio francuski saveznik u dva svjetska rata.

Svoje prijetnje NATO je ostvario 24. marta 1999. godine, kada je izvršena vazdušna agresija na Jugoslaviju.

U napadima koji su bez prekida trajali 78 dana /čak i za vrijeme pravoslavnog Božića i Vaskrsa/ teško su oštećeni: infrastruktura, privredni objekti, škole, zdravstvene ustanove, medijske kuće, spomenici kulture, crkve i manastiri.

Procjene štete koja je nanesena SR Jugoslaviji kreću se od 30 do 100 milijardi dolara.

Konačan broj izgubljenih života zvanično nije usaglašen. Prema manjim procjenama ubijeno je oko 1.300 osoba, a prema većim oko 3.500, dok je ranjeno više od 12.000 lica.

Procjene o gubicima NATO-a variraju.

Izvori iz Alijanse, sa kojima se kasnije saglasila i jugoslovenska strana, zvanično navode da su tokom bombardovanja oborena dva NATO aviona, 47 bespilotnih letjelica, 45 krstarećih raketa i 4 velika projektila, dok je veliki broj letjelica oštećen ili se nakon dejstava srušio.

Napadi su suspendovani 10. juna, nakon što je u Kumanovu potpisan Vojno-tehnički sporazum o povlačenju jugoslovenske vojske i policije sa Kosova i Metohije.

Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.