Mira Alečković - Književnik i poliglota
BIJELjINA - Srpska pjesnikinja i jedan od najplodnijih književnika srpske /i južnoslovenske/ dječije literature Mira Alečković umrla je na današnji dan 2008. godine. Rođena je u Novom Sadu, diplomirala je u Beogradu književost i lingvistiku, a potom pohađala Fušeovu školu u Parizu. Autor je više od 50 knjiga za mlade, bila je urednik dječijih i omladinskih listova “Zmaj”, “Mladost”, “Pionir”, “Poletarac”.
Bila je dugogodišnji predsjednik Društva Jugoslavija-Francuska, kao i Udruženja književnika Srbije. Mira Alečković bila je učesnik Narodnooslobodilačkog pokreta u Drugom svjetskom ratu.
Na muziku Nikole Hercigonje ispjevala je pjesmu “Jugoslavijo”, jednu od svečanih pjesama bivše SFRJ.
Nosilac je niza odlikovanja i priznanja. Baka po majci Mire Alečković - Milica Marić bila je sestra Miloša Marića, oca Mileve Marić Ajnštajn.
U srednjoškolskom uzrastu bila je pod pokroviteljstvom Njegove svetosti patrijarha srpskog Varnave koji ju je smatrao izuzetno obdarenom za književnost i filozofiju. Studije je nastavila u Parizu gdje je upisala doktorat i završila Fušeovu školu. Bila je poliglota i govorila je čak deset stranih jezika: francuski, njemački, engleski, ruski, italijanski, poljski, češki, makedonski, slovenački, slovački...
Kao mlada djevojka sa perfektnim znanjem francuskog jezika Mira Alečković je francuskom ministru spoljnih poslova Ivonu Delbosu, koji je bio u posjeti Beogradu 1937. godine, uoči Drugog svjetskog rata, tajno predala peticiju srpske omladine protiv rata.
Kao gimnazijalka, 1939. godine postala je članica SKOJ-a, a 1941. godine, od prvog dana narodnooslobodilačke borbe, i članica partizanske ilegale u Beogradu, gdje je kao šesnaestogodišnjakinja učestvovala u akcijama sabotaža protiv njemačkih fašista.
U okupiranom Beogradu i 1941. godine uhapsila je specijalna policija Gestapoa, pa je internirana u specijalni zatvor gdje je mučena. Iz zatvora je spasila Patrijaršija SPC na molbu pjesnikinje Desanke Maksimović.
Poslije rata radila je Udruženju književnika Jugoslavije i Srbije, prvo kao sekretar, a zatim kao potpredsjednik tadašnjeg predsjednika nobelovca Ive Andrića.
Zatim je i sama bila na čelu Udruženja pisaca.
Poslije 1968. godine i pokreta studenata Mira Alečković više nije pripadala nijednoj političkoj partiji. Tokom procesa pesniku Gojku Đogu 1981. godine, za knjigu “Vunena vremena”, otvorila je vrata Udruženja književnika Jugoslavije u Francuskoj 7, za protestne večeri.
Među prvima je stala u odbranu pjesnika Gojka Đoga, rečenicom upućenom tadašnjim vlastima:
“Jadno li je društvo koje sudi pesniku!”
Dobrovoljno je radila na smještaju djece ratne siročadi po čitavoj Jugoslaviji zbog čega je kasnije proglašena Utemeljivačem Fondacije Socijalne zaštite i solidarnosti. Birana je nekoliko puta tajnim glasanjem za predsjednika Udruženja književnika Jugoslavije.
Radila je kao urednik časopisa za decu “Zmaj” i redovno učestvovala na “Zmajevim dečjim igrama” u Novom Sadu.
Od sedamdesetih godina prošloga vijeka, dom Mire Alečković bio je mjesto gdje su stizale prve izbjeglice sa Kosova i Metohije i boravile u njemu dok u Beogradu ne bi bile prihvaćene.
Mira Alečković umrla je 27. februara 2008. godine u Beogradu, u 85. godini.
Sahranjena je 3. marta, uz vojne počasti, u Aleji zaslužnih građana na Novom groblju. Njena najpoznatija djela su romani: “Srebrna kosa”, “Zbogom velika tajno” “Zašto grdiš reku”, “Jutro”...Kao i zbirke poezije: “Sanjalica”, “Ne mogu bez snova”, “Zatečena u ljubavi”, “Tri proleća”, “Zvezdane balade”...
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.
