Zapad nad provalijom
U percepciji vladajućih elita (post)modernog Zapada, nacije koje je oblikovalo pravoslavno hrišćanstvo pripadaju tradiciji koja je i strana i zlokobna. Nasuprot tome, mnogi zapadni hrišćani, a posebno rimokatolički konzervativci, vide u pravoslavnom hrišćanstvu moralno i liturgijski zdrav bastion protiv zapadnog svijeta koji je poludio od samodestruktivnosti.
Uprkos nasljeđu povremeno zategnutih odnosa između “latinskog zapada” i “grčkog istoka”, živ dijalog i međusobna pomoć hrišćanskih tradicionalista moguć je i poželjan.
Pojedinačno, razbijeni u zasebne kampove, tradicionalisti su bespomoćni u borbi protiv raka postmoderne. Otpor snagama novog totalitarizma nosi visoku cijenu.
Liberalni teror
Progon i mučeništvo su neraskidivo povezani sa pravoslavnim iskustvom, naravno, prvo pod muslimanskim osvajačima u srednjem vijeku, a zatim u 20. vijeku pod komunizmom. U ovom vijeku, doći će red na zapadne hrišćane da ozbiljno dožive progon. Kako se liberalni teror pogoršava, postaće neophodno da svi hrišćani, bez obzira na tradiciju ili denominaciju, definišu šta je dozvoljeno, a šta nije u odnosu između crkve i države, posebno države koja vodi zlu politiku.
Za vjerne hrišćane svih denominacija i tradicija, potrebno je ovdje i sada odbaciti svaku apsolutizaciju državne vlasti. Institucije i zakone treba prihvatiti kao imperativ samo u onoj mjeri u kojoj nastoje podržati dobro i ograničiti zlo.
Ako je pravni otpor nemoguć, onda se hrišćanin mora okrenuti građanskoj neposlušnosti. Ako vlast države prisiljava vjernike na grešne i duhovno štetne radnje, Crkva i vjernici imaju i pravo i dužnost otkazati poslušnost državi. Ako i kada počnu progoni, hrišćani moraju nastaviti otvoreno svjedočiti o vjeri.
Moralni kolaps
Tekući moralni kolaps Zapada je zaista spengleovski. Nakon razornih evropskih građanskih ratova 1914-1945, cvjetovi zla su procvjetali 1960-ih, decenije koja se pokazala kao inkubator loših ideja. Duh civilizacijskog samoodricanja i dekonstrukcije zavladao je Zapadom. Svjedoci smo početka zrele faze propadanja Zapada: totalitarizma elite u Davosu. Sistem proizvodi ogromnu količinu informacija koje se obrađuju putem medija. Ugrađen je u dualističku pseudo-stvarnost u kojoj riječi i pojmovi imaju nova značenja. Na primjer inkluzija, tolerancija... Riječ i Svijet su razdvojeni. Empirizam je podređen krutom nominalizmu; iskustvenoj stvarnosti nije dozvoljeno da stane na put razvoju ideološke vizije koja proizvodi sopstvenu stvarnost. Primaoci poruka se ili podvrgavaju manipulaciji ili se proglašavaju devijantnim. Demokratija je pretvorena u manipulativni proces zasnovan na unaprijed određenom, ideološki vrijednosnom ishodu. Kultura više nije integrisani sistem znanja, vjerovanja i ponašanja. Umjesto toga, postaje suvišan kao mehanizam za održavanje društvene dinamike i integracije. Postaje proizvod koji se konzumira, a ne doživljava.
Fatalne slabosti
Sekularizam - koji je zamijenio hrišćanstvo kao temelj identiteta Zapada - odbacio je pojam evropskog društvenog, geografskog i kulturnog prostora koji bi trebao biti zaštićen od fizičkog i duhovnog prodora. Evropa je sada na putu istorijski nezapamćene demografske i kulturne samolikvidacije. Sa južne strane Mediterana, iz Afrike, iz Azije, to stvara utisak da je Zapad u silaznoj putanji, utisak da je Evropa bogata vila sa nejakim starim stanarima, sa pokvarenom bravom i bez noćnog čuvara. Bez oporavka hrišćanske vjere, konačni rezultat će biti smrt.
Elitna klasa je uzrok fatalnih slabosti Zapada, uključujući i primarni uzrok - gubitak vjere - i niz sekundarnih, kao što su otvorene granice, invazije migranata i kult “različitosti” i “tolerancije”.
Ovi uzroci idu ruku pod ruku sa demonizacijom i kriminalizacijom bilo kakvog neslaganja, sa primjenom drakonskih zakona protiv “govora mržnje” i drastičnim mjerama nadzora protiv nepodobnih: npr. AfD u Njemačkoj.
Gorki plodovi
Kultura smrti, oličena u kultu devijantnosti, urodila je gorkim plodovima, ali oporavak je i dalje moguć, što pokazuju primjeri Mađarske i Poljske. Inače, do kraja ovog vijeka neće biti “Evropljana” kao pripadnika naroda koji dijele isti jezik, kulturu, istoriju i pretke i koji naseljavaju zemlje nazvane po njima. U isto vrijeme, da ironija bude potpuna, evropskim nacijama u opadanju se govori da je demografska promjena blagoslov koji obogaćuje njihova društva i čini ih uzbudljivo raznolikima.
Laž na kojoj počiva postmoderni Zapad je da Boga nema i da je stoga sve dozvoljeno, da se čovjek može osloniti na vlastitu ambiciju i razum da riješi sva pitanja svoje egzistencije, da pronađe eshatološku prečicu do kraja istorije, svjetovne, po receptu Džona Lenona: bez raja, bez pakla, svijeta bez nacija i bez religije, u kojoj svi žive samo za danas.
Hrišćani svih tradicija i denominacija moraju se udružiti kako bi se oduprli ovoj viziji liberalno-demokratske nirvane koja počiva na istim ideološkim pretpostavkama koje su pokretale ranije totalitarne, materijalističke projekte, od Robespjera, Lenjina i Hitlera do Tita, Kastra i Pola Pota. Postoji nada jer postoji Bog.
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.
