Usidrana BiH

Dejtonski mirovni sporazum nije samo donio mir, već je sa 11 aneksa detaljno strukturisao i regulisao unutrašnje odnose u Bosni i Hercegovini, posebno u Aneksu 4. kao Ustavu BiH. Dejtonski sporazum kao dio međunarodnog prava potvrdio je kontinuitet Republike Srpske od njenog nastanka 9. januara 1992. godine pa sve do učešće u mirovnim dogovorima u Ženevi i Njujorku u septembru 1995. i u Dejtonu novembra 1995. godine.

“Poništena” Republika Srpska ukinula “Republiku BiH”

 Papirnata tvorevina “međunarodno priznata Republika Bosna i Hercegovina” bila je nepostojeća, bez ikakvog unutrašnjeg pravnog kontinuiteta sa dejtonskom Bosnom i Hercegovinom, što ilustruje Odluka Ustavnog suda Republike Bosne i Hercegovine od 8. oktobra 1992. kojom se proglašava “nevažećom tzv. Republika Srpska”. Tako je Ustavni sud Republike Bosne i Hercegovine na osnovu Ustava Republike Bosne i Hercegovine donio “odluku kojom se poništavaju Deklaracija o proglašenju Republike srpskog naroda u Bosni i Hercegovini od 9. januara 1992. godine, Ustav Srpske Republike Bosne i Hercegovine od 28. februara 1992. godine i njegove promjene od 11. avgusta i 1. septembra 1992. godine, kao i opšti akti doneseni na osnovu akata navedenih u prethodnim tačkama.”

Da postoji unutrašnji pravni kontinuitet “Republike BiH” onda ne bi “poništena” Republika Srpska bila pregovarač i potpisnik Ženevskih i Njujorških principa, niti svih 11 aneksa Dejtonskog sporazuma. Epilog je da je dejtonska “Bosna i Hercegovina” sastavljena od dva entiteta, a da nema “Republike BiH”. U Dejtonu nisu ustanovljavani entiteti, jer su oni postojali ne samo kao faktičko stanje, već i kao politička i pravna činjenica, priznata od međunarodne zajednice. Nije postojala “Bosna i Hercegovina” pa je tek u Dejtonu ustanovljena kao država koju sastavljaju entiteti putem međunarodnog sporazuma. Time je potvrđen legitimitet i legalitet oba entiteta i nestanak “Republike Bosne i Hercegovine”.

Dakle, međunarodni dejtonski ugovor nijednom odredbom, ni direktno, ni indirektno, nije odredio unutrašnji kontinuitet “Republike Bosne i Hercegovine”. Njega nema ni u političkom, niti ustavnom ili bilo kom pravnom smislu. Svako pozivanje na unutrašnji kontinuitet “Republike BiH” nema nikakav pravni osnov u međunarodnom ugovoru kojim je nastala i određena današnja Bosna i Hercegovina. Od časa potpisivanja Aneksa 4. Dejtonskog sporazuma koji je Ustav BiH i koji je odredio da je važeća jedino unutrašnja struktura po tom međunarodnopravnom dokumentu, samo se potvrđuje da “Republika Bosna i Hercegovina” nikada nije ni postojala na unutrašnjem planu. Godinama se koristi lažni i nakaradni sarajevski narativ o Bosni i Hercegovini kao nastavku “Republike Bosne i Hercegovine”. Po njima je ta lažna “država BiH” iznad entiteta i samo ona im daje nadležnost. Lažu, jer je Ričard Holbruk jasno rekao bošnjačkoj delegaciji u Dejtonu: “Postoje dva entiteta i možemo praviti koncept Ustava BiH izvlačeći iz dva entiteta onaj sadržaj koji će omogućiti da se sačuva BiH, da koliko-toliko bude funkcionalna i stabilna”. Još je rekao Aliji Izetbegoviću koji se protivio da ostane naziv Republika Srpska: “Ne vjerujemo da ime Republika Srpska znači mnogo sve dok dobijate sve drugo - međunarodno priznanje, definisane granice, prihvatanje vašeg legalnog statusa. Ništa od ovoga ranije niste imali.”

Sarajevske škole mržnje

Povodom proslave 9. januara, Dana Republike Srpske, javila su se dva stručnjaka za širenje mržnje. Sarajevski mediji Nedima Ademovića predstavljaju kao doktora pravnih nauka i stručnjaka za ustavno pravo, koji je izjavio da je proslava 9. januara, Dana Republike, “teroristički čin koji će se dešavati cijelo vrijeme dok država ne kaže stop.” To je onaj čuveni ustavni stručnjak koji na pitanje: “Kako ocjenjujete današnje ustavnopravno uređenje BiH, a da ustavni tekst nije pratio ove promjene?”, odgovara: “Ustavnopravno uređenje ne odgovara formalnom ustavnom tekstu. Ono se intenzivno razvijalo i mijenjalo od Dejtona do danas, a ustavni tekst nije pratio ove promjene. Najveći jaz postoji u oblasti podjele nadležnosti između države i nižih administrativno-teritorijalnih nivoa vlasti, kao i u oblasti tzv. finansijskog ustava.” Na pitanje: “Kakve su mogućnosti za promjene Ustava BiH?” Ademović odgovara: “Nažalost nisam veliki optimista. Ako procjenjujemo iskustvo iz minulog perioda, uviđamo da je ustavnopravni razvoj bio isključivo posljedica međunarodnog intervencionizma.” Na pitanje: “Kakvu ulogu ima Ustavni sud BiH kada je u pitanju razvoj ustavnopravnog uređenja?”, Ademović odgovara: “Ustavni sud BiH je jedna od najuspješnijih institucija i projekata u BiH. Ustavni sud BiH dao je legitimitet mnogim nametnutim zakonima, uspostavljao je balans između suvereniteta BiH i međunarodne uprave”.

Dakle, po Ademoviću, dopisivanje i kršenje Ustava BiH od strane OHR-a je “ustavnopravni razvoj”, a Ustavni sud BiH postoji da bi potvrđivao zakone nametnute od strane OHR-a koji na to nije imao nikakvo pravo po međunarodnom dejtonskom ugovoru. Aferim doktore sarajevskog ustavnog prava.

Akademik i taksisti

Drugi stručnjak je uvaženi sarajevski anubihac Abdulah Sidran, koji je pozivao sarajevske taksiste da trube dok traje defile slobode i radosti u Istočnom Sarajevu. Usidren u svojoj mržnji on izjavljuje: “Naša strana, od političara do onih koji odlučuju, ne shvata jednu činjenicu, a ja je mogu dokazati na 500 stranica, da je od samog svoga osnivanja te političke formacije koja je okupljala bosanske Srbe svaki postupak bio zločin ili kazneno djelo. Nema na planeti zakona po kojem se može raspisivati referendum unutar jedne etničke grupe ili da ga pokreće jedna stranka. Suština je da mi ni na koji način nismo ozbiljno koristili ono što su naše ogromne prednosti i kapital u fenomenu koji se zove međunarodno pravo.”

Svaki postupak Srba je po Sidranu zločin, a svi Srbi time i zločinci. Valjala bi kakva vakcina protiv neznanja i gluposti pa da se pelcuju takvi akademici i mnogi drugi u političkom Sarajevu. Onda ne bi stalno prijetili i podizali krivične prijave protiv učesnika proslave 9. januara. Još 2015. godine Bakir Izetbegović je govorio: “Mislim da bi jedna presuda po članu 239. Krivičnog zakona Bosne i Hercegovine gdje je zaprijećena kazna od šest mjeseci do pet godina za neprovođenje odluka Ustavnog suda BiH pokrenula pozitivan domino efekat pa bi svi požurili da te odluke provedu”. Bakir daje instrukciju i zadatak Ustavnom sudu BiH, a Tužilaštvu BiH čak i član zakona po kojem treba postupati. Znamo da su oba navodno nezavisna organa izvršila Bakirovo naređenje - Ustavni sud pokušajem zabrane referenduma i poništavanja rezultata, a Tužilaštvo BiH sumanutom istragom protiv poslanika i funkcionera Republike Srpske.

Mogao je Sidran pročitati Ustav SAD koji je bio uzor američkim piscima dejtonskog Ustava BiH. U SAD referendum ne postoji u federalnom zakonodavstvu, ali ima široku primjenu u zakonodavstvima država-članica. Tako od 50 američkih država od kojih se sastoje SAD sve imaju predviđen referendum kao svoje pravo, osim države Delavar koja to nije regulisala. Referendum je obavezan u 47 američkih država kada se mijenja Ustav SAD, a u većini njenih država je obavezan za određene kategorije zakona, dok je za neke zakone fakultativan. Referendum predstavlja zaštitu prava federalnih jedinica koje mogu zakazati narodno glasanje, ako smatraju da su njihova prava povrijeđena. To je garancija koja omogućava njihovom stanovništvu da negativnim odgovorom spriječi provođenje odluka centralnih organa koje su na štetu njihovih autonomnih prava. Dakle nema nikakvog referenduma na cijelom području SAD, a države-članice mogu referendumom zaustaviti otimanje svojih ustavnih prava. Baš onako kako i Narodna skupština Republike Srpske može dvotrećinskom većinom glasova svojih poslanika poništiti odluke dva bošnjačka člana Predsjedništva BiH donesene preglasavanjem srpskog člana Predsjedništva BiH.

Nema NATO članstva bez referenduma

Republika Srpska je svojom Rezolucijom o zaštiti ustavnog poretka i o vojnoj neutralnosti od 18. oktobra 2017. godine, odlučila: “Republika Srpska je opredijeljena da svaki budući status koordiniše sa Republikom Srbijom kao potpisnicom Dejtonskog sporazuma. U skladu s tim Narodna skupština Republike Srpske donosi odluku o proglašavanju vojne neutralnosti Republike Srpske u odnosu na postojeće vojne saveze do eventualnog raspisivanja referenduma u Republici Srpskoj na kome bi se donijela konačna odluka o tom pitanju.”

To je i odgovor Sifetu Podžiću, odlazećem (ali i onom dolazećem) ministru odbrane koji kaže da se “referendum o članstvu u NATO mora provesti na teritoriji cijele Bosne i Hercegovine i siguran da će on biti pozitivan.” Čak je i bošnjački profesor ustavnog prava Kasim Trnka morao priznati “da na nivou Bosne i Hercegovine ne postoji pravna mogućnost za raspisivanje referenduma niti Ustav BiH ima odredbu koja bi ukazivala na mogućnost održavanja referenduma. I kada bi postojala mogućnost na državnom nivou, referendum bi se mogao raspisati samo iz onih oblasti za koje je nadležna država Bosna i Hercegovina.” A po Ustavu BiH nije nadležna za odbranu i vojsku, jer to pravo pripada entitetima što je potvrđeno i Aneksom 1 A. Dejtonskog sporazuma pod nazivom “Sporazum o vojnim aspektima mirovnog rješenja.” Na primjeru BiH to znači da raspisivanje bilo kakvog referenduma pripada entitetima, jer nije izričito dato u nadležnost BiH. To garantuje član 3.3.a) Ustava BiH, koji je pisan po modelu američkog Ustava koji to pravo ostavlja u nadležnosti država-članica.

Usidreni fenomen mržnje

Taj duh mržnje i poricanja da su u građanskom ratu u BiH sve zaraćene strane činile zločine, od političkog Sarajeva je načinio neizlječivog bolesnika. Svaki 9. januar i proslava Dana Republike Srpske proizvede još i dodatnu histeriju, koja pokazuje dvije stvari: Srbi i Republika Srpska prihvataju Dejtonski sporazum i žive u miru, a političko Sarajevo odbijajući da prihvati međunarodnopravni dejtonski sporazum živi u nekom maglovitom primirju, stalno prijeteći i zveckajući Bakirovim “oružjem za ne daj bože”.

Možda će formiranje vlasti bez SDA zaustaviti raspad BiH koji odavno teče zahvaljujući bošnjačkoj politici.

Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.