Doktor klavira Nebojša Maksimović za “Glas Srpske”: Muzika je dio svake pore mog života
Banjaluka - Iz mjeseca u mjesec na sceni Banskog dvora gledamo i slušamo cijenjene i veoma profesionalne umjetnike čiji talenat i biografije govore više nego što bi se u jednom novinskom članku moglo napisati, a ovaj put bio je to doktor klavira iz Beograda Nebojša Maksimović.
Publika je, logično, bila oduševljena nastupom čovjeka koji je počeo da svira sa svoje dvije godine, a već u četvrtoj bio primljen u muzičku školu “Mokranjac”. Uvijek među najboljima i sa najvišim ocjenama, osvajao je mnogobrojne nagrade u zemlji i inostranstvu. Održao je više stotina solističkih resitala i nastupao kao solista s orkestrima u svim najznačajnijim salama Srbije, Crne Gore, Republike Srpske, Italije i Grčke, a reakcijama publike u Banjaluci kaže da je oduševljen.
- Oduševljen sam reakcijama, u klasičnom svojstvu nisam ovde svirao godinama. Ovakva atmosfera zaista može da ponese čoveka - rekao je pijanista u petak uveče poslije koncerta na kojem je maestralno izveo kompozicije Betovena, Šuberta, Rahmanjinova, Čajkovskog i Horovica.
S obzirom na to koliko dugo svira, kaže da se ne sjeća vremena kada nije svirao.
- Muzika je deo svake pore mog života, jednostavno to mi je isto kao vazduh, voda i totalno je neodvojivo od mene - ističe on.
U muzici pronalazi beskonačnost u kojoj može da izrazi sve što je u njemu. Sve što je negdje vidio, svoje vizije i individualnost.
- U klasičnoj muzici romantičari su mi najbliži jer imaju najveći spektar svega, od zvučnog do emotivnog, tonskog, prosto imaju najviše prostora da umetnik izrazi svoju individualnost, ali ne treba preterivati - objašnjava Maksimović.
Godine 1999. diplomirao je na Fakultetu muzičke umetnosti u Beogradu, u klasi profesorice Nevene Popović, a zatim magistrirao 2004. godine u istoj klasi, sa najvišim ocjenama. Drugi master završava na Akademiji “Santa Cecilija” u Rimu sa najvišim ocjenama kao stipendista Vlade Republike Italije.
Majstorske kurseve završavao je kod eminentnih pijanista i pedagoga, a u oktobru 2009. godine doktorirao je takođe na Fakultetu muzičke umetnosti u Beogradu. Godine u kojima je sticao znanje, iskustvo, virtuoznost bile su značajne za njegov umjetnički i lični razvoj, ali za Maksimovića usavršavanje nikad ne prestaje.
- Mnogo je bitno da čovek radi na sebi, a da li to znači otputovati negde, upisati neki master i usavršavati se ili pažljivo slušati sebe, istraživati... Verovatno jedno, drugo ili treće, ali za svakog umetnika je bitan taj rad na sebi u kontinuitetu - smatra on.
Svjestan stanja na kulturnoj sceni u Srbiji, koje nije ništa bolje ni u Republici Srpskoj, ističe da kultura nije na mjestu na kojem treba da bude.
Ipak, postoje entuzijasti koji održavaju neki nivo, kao što kod vas to radi Mladen sa Banskim dvorom, ili kod nas Kolarčeva zadužbina. Iskreno govoreći, to je uvek trka sa sredstvima, budžeti za kulturu su na nivou statističke greške - naglašava Maksimović i podsjeća da bez kulture nema identiteta, ni individualnog, ni kolektivnog.
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.
