Za 20 godina u Crnoj Gori počinjeno 460 ubistava

Od početka 90-ih godina prošlog vijeka, kada su počele likvidacije i mafijaški obračuni po crnogorskim gradovima, u Crnoj Gori ubijeno je skoro 500 osoba. Od tog broja 37 ubistava, u kojima su žrtve bile uglavnom “žestoki momci”, ostalo je nerasvijetljeno.

Prema zvaničnim podacima iz Uprave policje od 1. januara 1992. do 31. maja 2012. počinjeno je 460 ubistava. Podatke o ubistvima iz osamdesetih, ali i iz 90. i 91. godine, “Vijesti” nisu uspjele dobiti.

Za proteklih 20 godina policija nije rasvijetlila 13 ubistava počinjenih u Budvi, 11 u Podgorici, po tri u Nikšiću i Kotoru, po dva u Baru i Sutomoru i po jedno ubistvo počinjeno u Herceg Novom, Beranama i Plavu.

Između ostalih, još nisu pronađene ubice i nalogodavci ubistva Duška Jovanovića, direktora “Dana”. Jedini optuženi u ovom postupku je Damir Mandić, kojem se sudilo za saizvršilaštvo sa umišljajem.

On je osuđen na 30 godina zatvora, ali je ta presuda preinačena i kazna je smanjena na 19 godina zatvora. Nepoznat je i ubica Gorana Žugića, ubijenog prije 12 godina, koji je bio savjetnik za bezbjednost tadašnjeg premijera Mila Đukanovića.

Ubice policijskih funkcionera Slavoljuba Šćekića, ubijenog 30. avgust 2005. godine i Darka-Belog Raspopovića, ubijenog u januaru 2001. godine u Podgorici i dalje su nepoznate. U podgoričkom Višem sudu u toku je treće suđenje optuženima za ubistvo Šćekića.

Gotovo sva ubistva u Budvi ostala su pod velom tajne

Neslavan rekord u nerasvijetljenim ubistvima drži prijestonica crnogorskog turizma. Gotovo sva ubistva počinjena u Budvi ostala su pod velom tajne. Krvava serija u tom gradu počela je 1. septembra 1991. kada je ubijen Kotoranin Vlastimir Zečević, zvani Mićko Talijan.

Zečević se često kretao u društvu političara, sportista, estradnih zvijezda. U noći ubistva bio je u društvu Podgoričana Tonija Pecovića. Njima su tada prišla dva nepoznata mladića koja su zamolila Pecovića da se udalji, a onda nasrnuli na Zečevića, udarajući ga pesnicama i šipkom.

Za njega je koban bio hitac ispaljen iz pištolja. Poslije ranjavanja, on se sam odvezao do Doma zdravlja, ali je ubrzo preminuo. Braća Jugoslav i Petar Pajić iz Beograda privedeni su zbog sumnje da su počinili to ubistvo, ali su oslobođeni optužbe nakon što su na suđenju povukli priznanje dato pred policijom.

Tri godine kasnije, 4. avgusta 1994. u Budvi je ubijen Boro Nedović (27), Crnogorac iz Beograda. Stradao je od bombe aktivirane ispod njegovog automobila na parkingu hotela “Avala”.

Nedović je dugo živio u Beogradu,a važio je za žestokog momka, za koga su vezivana učešća u raznim obračunima u srpskoj prijestonici. Iako nikada nije otkriven njegov ubica, sumnjalo se da je riječ o osveti za smrt Stanka Petrušića, koga je Nedović godinu ranije ubio u kockarnici beogradskog hotela “Jugoslavija”.

Ubistvo Labovića jedno od prvih profesionalnih ubistava

Na Paštrovačkoj gori sa više hitaca iz oružja različitog kalibra, u noći između 25. i 26. aprila 1996. godine ubijeni su Barani Vaso Pavićević i Jovan-Joco Vujičić. Nikada nije otkriven ni atentator na Sašu Labovića (29) iz Budve.

Ubistvo Labovića bilo je jedno od prvih profesionalnih ubistava snajperskom puškom u Crnoj Gori. Nepoznati ubica 15. avgusta 1996. pogodio je Labovića u grudi dok je izlazio iz vode. Policija je pronašla snajper i rukavice koje je koristio ubica, ali ne i ubicu.

Radoslav Stanišić (48), zvani Raka Dilindžer, bliski prijatelja Željka Ražnatovića Arkana, ubijen je u centru Budve 27. februara 1997. Na njega je dok je sa prijateljima izlazio iz “Mogrena” ispaljen rafal.

Ranjen je sa četiri metka i preminuo je u kotorskoj bolnici. Pokušaji policije da rasvijetli ovaj slučaj ostali su bez rezultata. Te godine ubijen je i Stanišićev prijatelj, Cetinjanin Đorđije-Minja Bećir. Snajperista je u noći između 4. i 5. avgusta smrtno pogodio Bećira. I ova ubistva ostala su nerasvijetljena.

Budva je bila kobna za Miletu Gardaševića, koji je u ljeto 1999. usmrćen s više hitaca iz “škorpiona”, i za Anđu Vukčević koja je iste godine ubijena nanošenjem teških tjelesnih povreda i upotrebom fizičke sile.

Dvije godine kasnije, 31. maja, Podgoričanin Blagota-Baja Sekulić (37) ubijen je u centru Budve u klasičnoj sačekuši. Sat nakon ponoći, on je izrešetan u svom “grand čirokiju”. Nepoznati ubica sačekao ga je u Mediteranskoj ulici i iz dvorišta jedne kuće, iskočio ka džipu i ispalio rafal od 20 metaka.

Tokom 2003. godine u Budvi su, u eksploziji, u porodičnoj kući nastradali brat i sestra blizanci Dario i Marija Šurina. Iako je porodica za zločin optuživala Budvanina Ivana Delića, vjerenika Marije koja je poginula u osmom mjesecu trudnoće, slučaj je ostao nerasvijetljen. Delić je optužbe u više navrata demantovao.

Pejović 2008. gtreškom ubijen

U ljeto 2004. godine u Budvi je ubijen Tomislav Vujisić, vlasnik kafića “Znak pitanja” ispod zidina Starog grada. Na njega je, dok je sjedio sa prijateljima u bašti svog lokala pucala, iz snajpera sa zidina pucala za sada još nepoznata osoba.

Nikšićanin Goran Pejović (28) ni kriv ni dužan 12. avgusta 2008. godine u centru Budve, bio je meta plaćenog ubice koji ga je greškom usmrtio. Utvrđeno je da je ubica došao iz pravca diskoteke “Trokadero” i da je potom u mladića sasuo najmanje sedam metaka i to uz riječi: “Ovo ti je pozdrav iz Beograda”.

Policiji je odmah znala da Pejović nije mogao biti meta mafijaškog napada. Taj slučaj nije rasvijteljen, ali je član zemunskog klana Sretko Kalinić zvani Zver nakon hapšenja u Hrvatskoj priznao da je on greškom ubio Pejovića, a da je bio poslat da usmrti Ivana Delića koji je tog dana sjedio za susjednim stolom u istom kafiću i nosio majicu iste boje kao i ubijeni Pejović. Kalinić je tada hrvatskim istražiteljima ispričao da je Luka Bojović, navodno, od njega naručio likvidaciju Delića.

Prvi čovjek policije Božidar Vuksanović prije par dana za „Vijesti” je pojasnio da timovi inspektora intenzivno rade na nerasvijetljenim ubistvima Dragana Bećirovića, nekadašnjeg izvršnog direktora kompanije “Bepler i Džejkobson”, Pljevljaka Slavoljuba Mijatovića i Ivana Šćepanovića, brata od tetke Ivana Delića. Njih trojica ubijeni su u Budvi prošle godine, a njihove ubice još nijesu pronađene.

Iz Uprave policije “Vijestima” je rečeno da policija u saradnji sa nadležnim državnim tužilaštvima “u kontinuitetu sprovodi mjere i radnje iz svoje nadležnosti, u cilju rasvjetljavanja krivičnih djela, koja su ostala nerasvijetljena”.

Kobne devedesete

Prema nezvaničnim podacima, osamdesetih godina u Crnoj Gori događalo se, u prosjeku, deset ubistava godišnje. Zvanični podaci iz Uprave policije pokazatelj su da je broj ubistva počinjenih tokom godine počeo da raste devedesetih godina.

Već 1992. počinjena su 32 ubistva, a sva su rasvijetljena. Godinu kasnije od 34, dva ubistva u Podgorici nisu rasvijetljena, kao ni po jedno u Budvi i Nikšiću od 32 koja su počinjena 1994. Od 27, počinjenih 1995, jedno u Podgorici nije riješeno, a 1996. od 26 ubistava, dva u Budvi i dalje su misterija.

Dva u Budvi i jedno u Kotoru od 28 koliko ih je bilo 1997. nisu riješena. Naredne godine broj ubistava je bio znatno manji, počinjeno ih je 13 i sva su rasvijetljena, a od 19 u 1999. dva u Budvi i jedno u Sutomoru nisu riješena.

Jedno ubisto počinjeno 2000. u Podgorici ostalo je nerasvijetljeno, a policija je te godine riješila 20 ubistava. Godinu kasnije pet od 22 ubistva nisu rasvijetljena, od toga dva u Podgorici, i po jedno u Budvi, Baru i Plavu. Naredne godine 27 ubistava rasvijetljeno je, a od 20 počinjeinih 2003. po jedno u Nikšići i Podgorici nije riješeno, kao ni po jedno u Budvi i Podgorici 2004. od 14 počinjenih te godine.

Naredne godine od 23, po jedno u Kotoru i Nikšiću nisu rasvijetljeni, kao ni dva u Podgorici iz 2006. Te godine u Crnoj Gori bilo je 25 ubistava. Deset ubistava iz 2007. rasvijetljeno je, a od 23 počinjenih 2008, jedno u Budvi nije rasvijetljeno.

Sljedeće godine registrovana su 24 ubistva, od kojih po jedno u Podgorici, Kotoru, Baru, Sutomoru i Herceg Novom još nisu riješena, a od 15 koliko ih je bilo 2010. nije rasvijetljeno jedno u Beranama. Nisu riješena ni tri ubistva u Budvi 2011. a te godine počinjeno ih je ukupno 21. Do kraja maja 2012. registrovana su 4 ubistva i sva su riješena.

Slučaj Jovanović

Ubistvo počinjeno prilikom razbojništva na Cetinju 2011. godine kada je poginuo košarkaški reprezentativac Ljubo Jovanović, nije rasvijetljeno. Ipak, taj slučaj ni ne vodi se kao krivično dijelo ubistvo, već kao teško razbojništvo sa smrtnim ishodom, zbog čega nije na ukupnom spisku nerasvijetljenih ubistava, pojasnili su iz Uprave policije.

Jovanović je sa kolegom iz reprezentacije kobne noći ušao u kazino da bi se sklonio od pljuska. Maskirani pljačkaš, naoružan pištoljem, ušao je u kazino, i uz prijetnju oružjem zatražio novac.

Pištolj je opalio, metak je rikošetirao i pogodio Jovanovića u grudi. Prema nezvaničnim saznanjima “Vijesti” iz cetinjske policije, šestočlani tim iskusnih operativaca intenzivno radi na rasvjetljavanju ubistva košarkaškog reprezentativca Jovanovića.

Nerasvijetljena ubistva problem su i bivših jugoslovenskih republika. Od 1. januara 2000. do 31. maja ove godine u Hrvatskoj je počinjeno 841 ubisto, od čega je 61 ostalo nerasvijetljeno, saopšteno je „Vijestima” iz Službe za odnose sa javnošću hrvatskog MUP-a.

Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.