Selimir Radulović, direktor Biblioteke Matice srpske, za “Glas Srpske”: Religiozna lirika u “Izabranim djelima”

Ovim riječima za “Glas Srpske” književnik i direktor Biblioteke Matice srpske iz Novog Sada opisuje jedan od mogućih doživljaja njegovih djela, uokvirenih u vrijednu književnu cjelinu “Izabrana djela I-V”, koju je prije nekoliko dana predstavio u Narodnoj i univerzitetskoj biblioteci Republike Srpske u Banjaluci.

O Radulovićevim djelima u Banjaluci, pred velikim brojem zainteresovanih poštovalaca lijepe pisane riječi, govorili su i direktor Matice srpske iz Novog Sada Dragan Stanić i književnik i direktor Matice srpske u Republici Srpskoj Mladen Šukalo.

Četiri pjesničke knjige: “U senku ulazim oče”, “O tajni rizničara svih suza”, “Snovi svetog putnika”, “Pod kišom suza s Patmosa” s predgovorima Slobodana Žunjića, Alena Bešića, Mine Đurić, Dragane Beslijanina, a pogovorima Boška Suvajdžića, Saše Radojčića, Lidije Tomić, Ivana Negrišorca predstavljaju Radulovićev opus religiozne lirike, posebne u savremenom pjesništvu.

U petoj knjizi “Svetlo iz očeve kolibe” nalazi se opširan intervju Mile Milosavljević sa pjesnikom, bibliografija Gordane Đilas i pogovor Svetlane Kalezić-Radonjić.

Na pitanje šta ga je vodilo prilikom stvaranja ovih djela i koja je najsnažnija poruka njegovih misli pretočenih u riječi, Radulović je odgovorio jednom rečenicom.

- U jednoj rečenici - da u meri, u kojoj je to moguće, pesnički približim iskustva onih koji ništa nemaju, a sve poseduju, tihih sinova zemlje, kojih svet ne beše dostojan. Toj deci zemaljskoj posvećene su, uostalom, sve moje poeme - istakao je Radulović.

Bivši upravnik “Sterijinog pozorja”, čije je ime cijenjeno u svijetu kulture, dobitnik prestižnih književnih nagrada i priznanja za svoje obimno književno djelo, podijelio je i svoje mišljenje o domaćoj književnoj sceni.

- U savremenom srpskom i evropskom pesništvu preveć je zanatlija, a malo, doista, istinskih pevača, obdarenih iskustvom mita, pesničkom snagom i smislom za riznicu starih stihova. Što i ne čudi, ako se ima u vidu da živimo u informaciono-komunikacionom vremenu, u vremenu tehničkih veštaka.

Pa, ipak, i danas je taj nadahnjujući pogled s brega na kojem sedi majstor pevač, a ne zanatlija, to jedinstveno snoviđenje koje se kristališe u buri nadahnuća, koje se zove pesma, onaj višak smisla koji nam omogućuje otklon spram kolporterske psihologije savremenog sveta - opomenuo je ovaj književnik.

I ne samo to, istakao je, istinom opsjednuti pjesnik upozorava savremenog čovjeka da je kuću okrenuo naopako i da je, “vlastitim hirovima doveo do propasti sebe i sav živi svet”.

Naglasio je i činjenicu da se u Banjaluci uvijek osjeća prijatno, bez obzira na to zbog čega ga put donese u naš grad.

- Nesumnjivo je da je reč o gradu u kojem postoje oni koji imaju smisla za darove Pevača i Knjige i za verodostojni eho jedinstvene arhetipske strukture koja se prostire od stvaranja do apokalipse. Tako je bilo i ovoga puta - zaključio je on.

Lirski odgovor

- Pre dvadesetak dana, u izdanju novosadskog “Prometeja”, izašla je iz štampe moja nova knjiga “Poema o Pastiru i kamenu sa sedam očiju”, koja se sastoji od pedeset i dva pevanja. Ispevana je za mesec, u julu i avgustu, prošle godine i kristalizovana u narednih sedam-osam meseci. I ona iznedruje iz vekovečite biblijske reke i, na semantičkom nivou, predstavlja lirski odgovor na velike epske tkanice evropskog pesništva, na Miltonov “Izgubljeni raj” i Njegoševu “Luču mikrokozmu”. U središtu tog odgovora nalazi se stih: Da spavaš, a da ti srce bude budno! - ispričao je Selimir Radulović.

Kritika

- Ima nečega što je lakše naslutiti negoli objasniti, kada je reč o poeziji Selimira Radulovića. Naime, njegova pesma je dopevana do tih granica, da je te granice čine na neki način autonomnim bićem po sebi, i to bićem koje želi da kazuje; njegova poezija ne želi da ostane nema u nama, već želi da nas natera da je glasno kažemo (recitujemo, šapućemo...) - zapisali su kritičari o Radulovićevoj poeziji.

Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.