Ćopić pisao o seljacima, djeci, sanjarima i skitnicama
Banjaluka - Veliki srpski pisac Branko Ćopić napustio je ovaj svijet skočivši sa mosta u Beogradu na ovaj dan prije 35 godina. Bio je izuzetno popularan, neobično plodan, a njegova djela prevedena su i objavljena na više od 30 jezika širom svijeta.
Nema djeteta na srpskom govornom području koje nije raslo uz Ćopićeve pripovijetke. Uz “Ježevu kućicu” se uspavljivalo, uz “Magareće godine” smijalo, a recitujući “Na cesti Petrovačkoj” plakalo.
Ćopić će ostati upamćen po izuzetnom osjećaju za pravdu i pravednost. Jezikom punim razumijevanja pisao je o siromašnim seljacima, djeci, sanjarima i skitnicama, a nemogućnost mirenja sa stvarnošću i potraga za boljim svijetom bili su glavni razlog samoubistva velikog pisca.
Teren sa koga je Ćopić pretežno crpio građu za svoje pripovjedačko stvaralaštvo bio je njegov zavičaj, Grmeč, podgrmečki kraj i rodno selo Hašani.
Ovim povodom će u Hašanima, rodnom mjestu pisca, danas biti obilježeno 35 godina od smrti ovog velikana.
U Osnovnoj školi “Branko Ćopić” u Donjem Duboviku, administrativnom centru opštine Krupa na Uni, planirano je da se održi književni čas Svetozara Ličine, predsjednika Fondacije “Branko Ćopić” i književnika Ranka Pavlovića.
Književnici i osnovci će položiti vijence i cvijeće kod Brankove biste ispred spomen-škole koja nosi ime ovog književnika.
Čopić je ostavio vječni trag u srpskoj književnosti kroz svoja djela “Gluvi barut”, “Ne tuguj, bronzana stražo” i “Osma ofanziva”, zatim pripovijetke “Rosa na bajonetima”, “Surova škola”, “Ljubav i smrt”, “Doživljaji Nikoletine Bursaća” i druge.
Njegova antologijska zbirka pripovjedaka “Bašta sljezove boje” osvojila je Njegoševu nagradu 1972. godine, a NIN-ovu nagradu za najbolji roman dobio je 1958. godine za roman “Ne tuguj, bronzana stražo”. Od 1968. godine bio je član Srpske akademije nauka i umjetnosti.
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.
