Hrvatska Oluja (5) - Mirovnjaci znali za masakre
Glas Srpske
Hrvatska Oluja (5) - Mirovnjaci znali za masakre
Pod pritiskom Hrvatske vojske plavi šljemovi su se povukli, kanadski nasilno odvedeni u Zadar, a kenijski u Split. Kada je kanadski narednik Klaus Gamborg odbio da sa svojom jedinicom napusti položaj, hrvatski oficir je ispalio metak u nesrećnog mladića. Zarobljeni danski vojnici i Srbi u Dubici bili su živi štit Hrvatima, natjerani da idu pred njihovim tenkovima
Kad je riječ o Kninu, taj grad je bio vrlo snažno granatiran kako bi se Krajini 'odsjekla glava' i tako što prije onemogućio otpor na drugim okupiranim područjima, pisao je hrvatski nedjeljnik Globus 7. avgusta 1995. godine, citirajući šta je rekla grupa generala Glavnog stožera HV, s kojima je tada vođen razgovor o pojedinostima operacije Oluja, čiji su pothvati u čišćenju Srba dočekani sa ushićenjem.
O akciji hrvatske vojske pisale su i druge novine, oslanjajući se na dokumente UN i izjave međunarodnih zvaničnika. List Naša borba kaže da je četvrtog avgusta 1995. počela dugo pripremana ofanziva masovnih razmera na RSK i da su snage bosanske vlade prešle iz bihaćke enklave u RS da bi se pridružile hrvatskoj vojsci. Radilo se o kombinovanoj operaciji bosanske i hrvatske vojske, kako je izjavio predstavnik UN.
Prema Politikinom pregledu događaja, artiljerijsko-raketni udari izvođeni su sinhronizovano na Knin, Benkovac, Obrovac, Glinu i Petrinju, kako na vojne tako i na civilne objekte. Na Knin su ispaljivane granate svakih pet minuta, navodi se u izveštaju UNKRO-a. Pogođena je bolnica u Kninu i bolnički krug u Glini. Hrvatski borbeni avioni obrušavao se i na sanitetsko vozilo koje je evakuisalo pacijente.
Srbi i Danci živi štit Hrvatima
Plavi šlemovi su se povukli, a kanadski vojnici su nasilno odvođeni u Zadar, kenijski u Split. Kada je kanadski narednik Klaus Gamborg odbio da sa svojom jedinicom napusti položaj, hrvatski oficir je ispalio metak u nesrećnog mladića. Zarobljeni danski vojnici u Dubici, zajedno sa zarobljenim srpskim vojnicima, upotrebljeni su kao živi štit. Išli su ispred hrvatskih tenkova, kako je to u svom izveštaju generalnom sekretaru navela komanda UNKRO-a, uz napomenu da su sve postaje UN uništene.
Istoričar Holanđanin Jan Balast sa svojim zemljakom Stefanom Baldom, pripadnikom odeljenja UN za humanitarna pitanja, govorio je o svojim iskustvima u emisiji holandskog radija u Amsterdamu 16. decembra 1996. Oni su tom prilikom izjavili:
Vojnici i oficiri UN sve vreme znali su za masakre nad civilima, u kojima je prema njihovim procenama ubijeno između 200 i 300 Srba... Napad na kolonu srpskih izbeglica dogodio se 8. avgusta 1995. godine, ali, nažalost, za ovu tragediju izgleda da niko nije bio naročito zainteresovan, pa ni u medijima nikada ništa nije objavljeno... Sva pažnja međunarodne javnosti tada je bila usmerena na muslimanske enklave Bihać, Žepu i Srebrenicu.
(Tako se tek kasnije moglo zaključiti da je srebrenička operacija praktično podmetnuta da se realizuje u vreme etničkog čišćenja Srpske Krajine u Hrvatskoj, kako ova ne bi izazvala podozrenje u međunarodnoj javnosti. Otuda i tada veoma šturi publicitet tom biblijskom egzodusu Srba, ne samo u svetu nego i u Srbiji).
Džon Kori je napad na Krajinu prokomentarisao na sledeći način: Hrvatska je izvela najveću ratnu operaciju u Evropi, od kraja Drugog svetskog rata. Tuđman je obavestio UNKRO o nameravanoj ofanzivi, a ova komanda je o tome obavestila Vrhovni štab srpske vojske jedan sat pre početka ofanzive. Komandant UNKRO-a general Žanvije, brinuo je svoju brigu, izjavivši:
Razmatramo blisku vazdušnu podršku za zaštitu naših snaga.
Međutim, avioni NATO-a izvodili su operacije u vazduhu paralelno sa hrvatskim snagama na kopnu, tako da su obe činile jedinstvenu celinu. Ispoljivali su rakete na radarske uređaje srpske vojske, a prema rečima portparola UNKRO-a, to je urađeno na zahtev UN. Znači da se nije radilo o obmani UN, kako je izjavio Jasuši Akaši.
Posle 36 časova borbe, Hrvatska vojska je ušla u Knin. Predstavnici UN izjavili su da su kninske ulice bile prepune tela ubijenih civila. Srpski narod u Krajini bio je suočen sa dilemom, koju je plastično predočio francuski general u Sarajevu: Pripremiti kofer ili mrtvački sanduk.
Zaštitu srpskom narodu nije pružio ni Beograd, u duhu obećanja datog kada je usvajan Vensov plan, ni UNKRO na što je bio obavezan prema rezolucijama Saveta bezbednosti i na osnovu Vensovog plana. Žrtvovan je ceo jedan narod. Otpočeo je egzodus biblijskih razmera, koji je u stvari bio dovršetak genocidnog procesa, otpočetog 1941. godine.
Potresne slike kolone izbjeglica
Potresne slike o koloni više od 200.000 izbjeglica obišle su svet, ali nisu uzbudile svetsku javnost. Na putu za Bosnu kolona je bila izložena artiljerijskoj vatri i gađanju iz aviona. Portparol UNKRO-a Kris Janevski izjavio je da su između Petrovca i Ključa na kolone izbeglica ispaljene granate. Izveštaj komande UNKRO-a glasio je: Razaraju se bolnice i stambene zgrade, pljačka se i pali sistematski imovina Srba. Predstavnik Visokog komesarijata za izbeglice u svom izveštaju navodi da su prilikom prolaska kroz Sisak izbeglice bile kamenovane.
Karl Bilt nazvao je agresiju na RSK pravim imenom - teroristički akt i dodao da bi hrvatski predsednik Tuđman mogao biti optužen za ratne zločine. Protest su uputile grčka, ruska i britanska vlada, ali su njihove izjave neutralisane izjavama američkih i nemačkih državnika, Kola i Klintona, da će taj potez Hrvatske deblokirati krizu u Bosni. Izrazili su žaljenje zbog žrtava, ali ne i osudu.
Tih dana je čak vršen pokušaj da se odvrati pažnja svetske javnosti od zločina Hrvatske vojske isticanjem u prvi plan otkrivanja iz satelitskih osmatračnica masovnih grobnica oko Srebrenice. Predsednik Milošević je u razgovoru sa Stoltenbergom naglašavao da Hrvatska predstavlja najveću opasnost po mir na Balkanu, ali od tih konstatacija nema koristi za Srbe iz Krajine.
(Nastaviće se)
