Velikohrvatski snovi

Glas Srpske 20.07.2007 00:00

Pavelićev sljedbenik Tuđman gajio je iste - teritorijalne pretenzije, da stvori veliku Hrvatsku uzimanjem Bosne

Jednom drugom prilikom Tuđman se otvoreno definiše kao dostojan sledbenik velikohrvatskih aspiracija Ante Pavelića, jer insistira na ".. prirodnim i istorijskim granicama Hrvatske..." i to obrazlaže: "..ali bacimo samo jedan pogled na zemljopisnu kartu, ne mora se biti povjesničar, pa da se uvidi da Bosna gradi jednu geopolitičku cjelinu sa Hrvatskom.." U istom dahu on označava "velikosrpstvo" kao svog najvećeg neprijatelja. Indikativno je, međutim, da su se svi posleratni hrvatski vlastodršci - od komuniste Tita do ekstremnog šoviniste Tuđmana - svom snagom branili i od same pomisli da se na mestima dobro poznatih masovnih stratišta organizuju sistematska iskopavanja, ustanovljavanje broja i, eventualno, identifikacija žrtava. U svojoj knjizi "Bespuća povjesne zbiljnosti" Tuđman se profilaktički osvrće na tu mogućnost, da jednog dana pritisak svetske naučne i humanističke javnosti zaista postane toliko veliki da Hrvatska bude primorana da pristane na iskopavanja i ekshumacije, na primjer na terenu Jasenovca. Tada bi bio kraj spekulacijama, nevažećim popisima stanovništva i nedostojnim licitiranjem oko broja ustaških žrtava. On, dakle, u ovom pamfletu postavlja i sledeću tezu: najveći deo hrvatskih domobrana i ustaša, koje su Englezi kod Blajburga izručili Titovim streljačkim strojevima odveden je upravo u Jasenovac, tamo pobijen i sahranjen. Zataškavnje zločina U istoj knjizi nailazimo i, pored tradicionalno srbofobnih, i na izrazite antisemitske elemente. Bez obzira na činjenicu da su ustaše u NDH, osim Srba, pobile i oko 40.000 Jevreja i između 30.000 - 60.000 Sinti i Roma, Tuđman stavlja težište na tvrdnju, da su Jevreji "... zauzimali jedan privilegovani položaj u Jasenovcu (...) jer su sudjelovali u klanju ne-Jevreja, komunista, Srba i Cigana.." Ove svoje eksplozivne i duboko nemoralne teze zasniva Tuđman na ukupno dve izjave bivših zatočenika Jasenovca, koji su "... usled aktivne suradnje sa ustaškom upravom logora, privremeno otpušteni iz logora..." Ni hrvatski komunisti, kao što se vidi na primeru Josipa Broza Tita, nisu u suštini ( iako u drugoj formi) odstupali od sleđenja jednog "višeg cilja". Tuđman i ova poslednja nezavisna Hrvatska su samo jedna od konsekvenci i njihove vladavine: zabetoniranja srpskih masovnih grobnica u Bosni i Hercegovini, zabrana ekshumacija na terenu Jasenovca, odbojnost i prema naučnom istraživanju ustaških zločina, visok stepen - pravne i moralne tolerancije i prema dokazano ustaškim i proustaškim hrvatskim rimokatoličkim kliricima, itd. Bilo je, svakako, i javnih odstupanja od te komunističke "internacionalističke, bratstveno-jedinstvene" forme zataškavanja ustaške prošlosti. Kada je, na primjer 3. jula 1966. godine, otvaran Spomen-park na terenu koncentracionog logora Jasenovac, visoki hrvatski komunistički funkcioner i predsjednik hrvatskog Sabora, Stjepan Krajačić, pozdravio je srpsku delegaciju rečima: "Malo vas smo, svojevremeno, ovde pobili!" Stevo je kažnjen, isključivo, povlačenjem sa položaja predsednika hrvatskog Sabora. Simptomatično je i ponašanje hrvatskih rimokatoličkih i srpskih pravoslavnih dostojanstvenika u odnosu na ovu (zajedničku) prošlost. Pri osveštanju crkve u Jasenovcu, 2. septembra 1984. godine, govorio je patrijarh Srpske pravoslavne crkve, gospodin German: "Naša pravoslavna deco, vi živite ovde zajedno sa svojom hrvatskom braćom rimokatoličke vere. Naša zajednička, teška i paćenička prošlost nas je zbližila i uputila jedne na druge. Neka Jasenovac bude jedna velika i strašna opomena, koja nam jasno pokazuje, da bi međusobno podnošenje i ljubav trebali da budu zakon našeg budućeg zajedničkog života. Ostvarenju ovog ideala treba da služi i ova Božija kuća, kao i sve otale crkve i manastiri, sva mesta gde se naziva Bog i gde se čuje i primenjuje Hristovo učenje o ljubavi..." To je bio poglavar crkve, koja je isključivo bila žrtva ustaškog genocida. Šta je je rekao dr Kuharić Jedan pozvani gost se, nažalost, nije pojavio pri ovom osveštanju crkve na masovnom stratištu Jasenovac - hrvatski kardinal i predsednik hrvatske Biskupske konferencije, naslednik dr Alojzija Stepinca, dr Franjo Kuharić. On je, naime, svoj stav izneo u jednom intervjuu pariskom "Le Monde": "U svom govoru 10. februara 1981. godine, povodom dvadeset i prve godišnjice smrti kardinala dr Alojzija Stepinca, izjavio je dr Kuharić, da su sramotne laže da su katolički sveštenici bili komandanti one ljudske klanice. Ovom optužbom se pokušava, da se kardinal Stepinac učini odgovornim za 40.000 žrtava, koje se pripisuju logoru Jasenovac..." To je rekao poglavar hrvatskog ogranka rimokatoličke crkve, koja, ni po hrvatskim zagovornicima balkanske verzije "laži o Aušvicu" - nije bila učesnik u ustaškom genocidu. Tezu o pomenutom stoletnom kontinuitetu stremljenja Hrvata ka "višem cilju" i neprekidnom pripremanju razgraničavanja od pravoslavnih Srba, poništavanju bilo kakve forme zajedničke državnosti (osim, kao što smo videli, u utopijskom slučaju pokatoličavanja i pohrvaćivanja), potrebno je konstantno preispitivati. Ta teza je, pored ostalog, i u neposrednoj vezi sa mojom postavkom, da je Jugoslavija bila jedan neiskreni i svrsishodni projekat i, istovremeno, jedna uspešna klopka za Srbe i njihove vitalne nacionalne interese. (Nastaviće se)

Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.