Hrvatska oluja (8)

Glas Srpske 08.08.2007 00:00

Masovna otpuštanja s posla, brisanje Srba iz Ustava i druge metode istovjetne su onima iz NDH 1941. Terorisanje se okomilo na pripadnike JNA i članove njihovih porodica.

Individualni zločini nad Srbima, masovna otpuštanja s posla, a zatim i izbacivanje Srba iz Ustava Republike Hrvatske, bili su snažni indikatori u kom pravcu se kreće politika Hrvatske. Bio je to istovetan proces kao i onaj 1941. koji je preduzela NDH. Prvi leševi masakriranih Srba u Slavoniji 1991. koji su plovili Savom, popaljene srpske kuće i uništena imovina nisu se pojavili na TV ekranima, pa nisu uzbudili svetsku, a ni domaću javnost. Prećutkivano je sve "kako se ne bi uznemirila javnost" i poremetila slika "o bratstvu i jedinstvu". "Na terenu je, međutim, otpočela da se uzdiže maligna spirala zločina i osvete. Istraživači genocida su jedinstveni da se organizovani genocid nad jednim narodom ili grupom, može počiniti samo jedanput, svaki drugi pokušaj pretvara se u bespoštedni rat. Psihološki faktor je tu odlučujući. Narod, osuđen kolektivno na smrt, nema šta u borbi da izgubi". JNA "četnička vojska" Organizovano terorisanje Srba u Hrvatskoj vršeno je od 1990. godine. Ono se u velikoj meri okomilo i na pripadnike JNA srpske nacionalnosti. Ministarstvo odbrane Hrvatske izdalo je akt pod nazivom: "Upute o zadacima, organiziranju i djelovanju odreda narodne zaštite Republike Hrvatske", u kome je JNA prikazana kao "četnička okupatorska vojska". Manjim grupama od 5 do 10 ljudi stavljeno je u zadatak da "malim" stvarima "otjeraju JNA u svoju Srbiju". Konkretni zadaci pobrojani su u deset tačaka, gde, između ostalog, stoji: "Parkirajte vaša vozila tako da ne mogu izlaziti sa svojima, ispraznite im zrak u gumama... Gurnite im čačkalice u brave njihovih stanova da ne mogu ući... Budite ih noću telefonom svakih pola sata. Ne razgovarajte s njima i članovima njihovih obitelji. Nemojte im pomagati u bilo čemu... Ne dozvolite da se vaša djeca igraju sa njihovom... Jednostavno im pokažite da su nepoželjni. I oni imaju živce, dugo neće izdržati". Dana 22. avgusta 1991. godine, snage MUP-a Hrvatske izvršile su masakr civilnog stanovništva u selu Kinjačku u blizini Siska. Napad na Okučane i područja Pakraca izvršen je 15. avgusta, a zatim su se borbe proširile u pravcu Grubišnog polja i Podravske slatine. Zarobljeni hrvatski vojnici otvoreno su govorili o zločinima kao "herojskim podvizima"; u kukuruzištu kod Jankovaca zaklali su 65 Srba, u Svinjarevu - 25. U selu Satinu, u tamošnjoj klanici, izmasakrirano je 20 Srba, koji su potom u komadima bačeni u Dunav. Dana 22. septembra 1991. godine snage MUP-a Hrvatske su u Dalmaciji pribegle i ucenama prema ženama i deci porodica srpskih oficira. Iz kriznih žarišta, pod terorom, već tada je došlo do masovnog egzodusa srpskog stanovništva. Krajem oktobra 1991. hrvatske snage razorile su do temelja 18 nebranjenih i nezaštićenih srpskih sela na području Grubišinog polja, a narod nagnali u zbegove po šumama i u izbeglištvo. Narednih dana iseljeno je daljih 27 srpskih sela na području Papuka i Psunja. "Povlači se narod, a ko nije uspeo da izbegne, ubijen je, zaklan, masakriran", glasili su izveštaji JNA. U decembru 1991. usledio je najveći egzodus Srba iz zapadne Slavonije. Nepregledne kolone civila, njih oko 25.000 kretale su se od sela Bučja ka Banjoj Luci. Ispražnjena su 23 sela, a zatim su ih pripadnici ZNG (Zbora narodne garde) spalili do temelja. U Mašićkoj Šagovini 19. decembra zaklano je 68 zarobljenih Srba. (citati iz dela dr Smilje Avramov, "Postherojski rat Zapada protiv Jugoslavije"). Rezolucijom 762 Saveta bezbednosti obeležena je zona srpske Krajine pod zaštitom UNPROFOR-a, a već 21. juna 1992. Hrvatska vojska je prodrla nekoliko kilometara u tu zonu u blizini Drniša. Na Miljevačkom platou zarobljen je veći broj srpskih vojnika koji su sprovedeni u zatvor u Šibeniku, gde su zverski mučeni. Tela pobijenih vojnika sahranjivana su bez označavanja u više masovnih raka sa po 7 do 50 leševa. Komanda Hrvatske vojske odbila je zahtjeve UNPROFOR-a da se povuče na ranije položaje. Dana 20. juna 1992. u mestu Ljut, uz prisustvo predstavnika UNPROFOR-a pronađeno je u jami zatrpanoj smećem 20 izmasakriranih tela vojnika JNA. Njihova ekshumacija je nastavljena 20. avgusta. Pripadnici UN otkrili su masovne grobnice u Krajini. Helsinška federacija za ljudska prava saopštila je, u Beču 21. avgusta, da u Krajini postoje masovne grobnice ubijenih Srba. Govoreći o ratnim zločinima koje su počinile hrvatske snage, portparol UN u Zagrebu, Krist Ganes izjavio je: "Civilna policija UN u sredu našla je četiri tela u selu Žargović kod Knina. Tri leša bila su muška sa rupom u glavi... Telo četvrte osobe bilo je izmasakrirano da se ne može utvrditi ni pol", pisala je "Politika" 19. avgusta 1995. godine. Masovna ubijanja nastavljena Hrvatsku ofanzivu pratili su masovni zločini, a nad zaostalim stanovništvom izvršen je najsvirepiji zločin; paljene su kuće u kojima su živi goreli njihovi vlasnici. U pismu protonamesnika Srpsko-pravoslavne parohije u Zagrebu Milenka Popovića, 18. avgusta 1995. svim ambasadama u Hrvatskoj navodi se: "Leševe po dvorištima kuća životinje raznose... Vojnici bacaju leševe u zapaljene kuće". U pismu generalnom sekretaru UN od 6. septembra on navodi: "Genocid se dovršava na malom broju preostalog stanovništva... Ubistva, paljenja i pljačkanja su nastavljena i po objavi završetka akcije 'Oluja'. Svakodnevno se pronalaze leševi ubijenih civila, koje niko ne sahranjuje... Opljačkano je i spaljeno najmanje 70 odsto srpske imovine na prostoru Dalmacije, Like, Banije i Korduna. Mnoga lica srpske nacionalnosti iz Krajine, koja su iz izbjegličkih kolona vraćena u hrvatske zatvore i logore, izložena su maltretiranjima i protiv njih je pokrenut istražni postupak bez ikakvih razloga", izveštavala je "Naša borba" 8. avgusta 1995. godine. (Nastaviće se)

Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.