Korijeni genocida (8)

Glas Srpske 21.07.2007 00:00

Spominjanje "Pojavljivanja Majke Božije" u Međugorju nipošto nije nikakva neukusna šala, niti izopačavanje osnovnog ljudskog i vjerskog pijeteta, već indicija koliko je i ustaška tradicija dio jednog nepredvidivog uzročnog lanca u istoriji Hrvatske.

Korisno je setiti se i franjevačkog "pojavljivanja Gospe" u Međugorju, 1981. godine, četrdeset godina od početka prvog hrvatskog secesionističkog rata ( u okviru i pod okriljem Drugog svetskog rata), kao i deset godina pre drugog secesionističkog rata na istom tlu i sa istim lokalnim frontovima - pod okriljem, kao što je poznato, prvo Nemačke i Vatikana a potom i ostalih "NATO-demokratija". I za neobaveštene ovo "pojavljivanje Gospe" nije nikakva neukusna šala i nikakvo pervertiranje (izopačavanje) osnovnog ljudskog i verskog pijeteta, već još jedna vredna indicija, koliko je i ustaška tradicija (ovde - na primeru bh. franjevaca) deo jednog neprevidivog kauzalnog (uzročnog) lanca u istoriji Hrvatske i Balkana. U oblasti Međugorja postoji, od kraja 16. veka srpski manastir Žitomislić a od 1937. godine, u njegovoj blizini, i veliki franjevački manastir Široki Brijeg. Ustaše dolaze već 24. juna 1941. godine, hapse, muče i ubijaju svih sedam srpskih monaha iz Žitomislića. Nešto kasnije, u neposrednoj blizini, ustaše ubijaju preko 3.000 srpskih muškaraca, žena i dece. Jedan od istaknutih hrvatskih učesnika ovog pokolja je i Mate Ivanković, iz bliže okoline. Tvrdnje "vidovite" djece Na taj isti dan, četrdeset godina kasnije, tvrdi šestoro hrvatske dece da im se na tom istom mestu ukazala Majka Božija, što odmah potvrđuje i njihov duhovni staratelj, franjevački fratar Marko Zovko, a glavni svedok i govornik ove grupe "vidovite" dece je unuka pomenutog ustaškog masovnog ubice Mate Ivankovića. Majka Božija je, kako franjevci i deca tvrde, i govorila deci, npr. 1. marta 1984. godine: "Iz posebnih razloga, ja sam izabrala ovu parohiju (...) i želim da je vodim..." Iako ovo "pojavljivanje Gospe" nije priznato od strane zvanične crkve, iako 1990. godine vatikanski kardinal Ratzinger (danas papa Benedikt DžVI) zabranjuje hodočašće u Međugorje - pored ostalog i jer se Majka Božija u svojim "porukama" "... umešala, u korist franjevaca, u jednu svađu između franjevaca i mirnog klira, između fratara i sveštenstva..." zahvaljujući deviznom prilivu od strane oko deset miliona hodočasnika i turista godišnje, ova oblast je ekonomski procvetala. Naravno da je blasfemično (bogohulno) čak i pomisliti, da se ime Majke Božije zloupotrebljava u privredne i turističke svrhe. Naravno da je patološki, čak i pretpostaviti da su reči, pripisane Majci Božijoj"... iz posebnih razloga, ja sam izabrala ovu parohiju (...) i želim da je vodim...", u namernoj vezi sa ustaškim krvavim pirom nad pravoslavnim Srbima od pre četrdeset godina. Naravno da je perverzno i tragično, da milioni hrišćanskih katoličkih vernika iz čitavog sveta hodočaste, u očekivanju Božije svetlosti i milosti, na mesto zločinačkog masovnog ubistva preko 3.000 Srba i sedam pravoslavnih monaha. Naravno da je i pomisao, da je Majka Božija "izabrala" unuku jednog od ustaških ubica, da prenosi njene reči, jedna nemoralna apologetika ustaštva i jedno stravično i neljudsko podrugivanje žrtvama. Međutim, hrvatski rimokatolički klir je imao jedan vrlo svojstveni način, kako nam potvrđuju njihovi sopstveni istorijski izvori, da i u ustaško vreme iskaže svoje verovanje i poštovanje Majke Božije. Tako se hrvatskim vernicima obznanjuje već mesec dana po proklamovanju NDH: "Iznad naše mlade i slobodne Hrvatske se pojavila slika djevičanske Majke Božije, kao znak na nebu. Djevica dolazi da posjeti svoju Hrvatsku. Ona želi, u svojoj materinskoj odjeći, da vidi ponovo rođene u Hrvatskoj, upravo pri hiljadugodišnjem jubileju katoličanstva u Hrvatskoj. Ona se ponovo spušta na zastavu naše slobode, da bi zauzela svoje staro mjesto (...) Hrvatska Boga i Marije, iz starih vremena, ponovo je nastala..." Ovo glorifikovanje "izabranog hrvatskog naroda" i, istovremeno, crkveno legitimisanje ustaškog preuzimanja vlasti, možda bi se na samom početku NDH - iako je genocid, kako svedoče brojni (ne-srpski) očevici, već bio u punom jeku - još nekako i dalo objasniti tradicionalnom simbiozom versko-klerikalne i patriotsko-političke gorljivosti hrvatskog klira. Kako, međutim, objasniti vest iz istih katoličkih novina, od septembra iste godine: "I ponovo se, na istočnom nemačkom frontu, takođe bori i Majka Božija za fašizam!" Varijante "laži o Aušvicu" Sve varijante "laži o Aušvicu", nesumnjivo, ne govore u prvoj liniji o onome, šta zastupaju već o onima, koji ih zastupaju. Od početka DžDž veka, naime, poznata je i vrlo prisutna promena paradigme u filosofiji jezika. To znači - nismo mi ti, koji razlažemo i tumačimo jezik (reč, slovo, izraženu misao, stav, hipotezu), već je jezik taj, koji razlaže i obrazlaže nas. Šteta, da ova vrsta "laž o Aušvicu-naučnika" još nije otkrila makar Martina Hajdegera, mada je pitanje da li bi ih i to - ako ne već humanistički moral, kad već nije hrišćanska etika - navelo da prvo razmisle o duhovnom siromaštvu svake semantičke demagogije a tek potom govore, odnosno pišu. Jer, ideologija i politika su, očigledno, mnogo snažniji motivi od želje za traženjem i utvrđivanjem istine. To potvrđuju i aktuelni intelektualni naslednici pomenutih hrvatskih protagonista balkanske verzije "laži o Aušvicu". Postojala je, doduše, nada da će posle uspešne hrvatske secesije u poslednjoj deceniji DžDž veka i još uspešnijeg "etničkog čišćenja" ove najnovije hrvatske nezavisne države od Srba (čime je sigurno, ispunjen san Ante Pavelića i njegovih sledbenika ali i nolens volens i zavet hrvatskog biskupa Štadlera iz 1900. godine - u odnosu na potrebu najvećih napora, da u Hrvatskoj žive samo katolički i hrvatski "Hristovi pravednici"), možda doći do smirenijeg, objektivnijeg i hrabrijeg ophođenja sa istorijskom istinom. To, nažalost, još uvek nije slučaj. Naprotiv. (Nastaviće se)

Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.