Korijeni genocida (3)

Glas Srpske 16.07.2007 00:00

Osnova svih modernih hrvatskih nacionalnih partija izrasla je iz učenja "socijalnog katolicizma", konačno uobličenog papskom poslanicom 1891.

Ante Starčević je preveo teoriju nekih zapadnih naučnika, a posebno mađarskog pisca Jozefa Etveša (1851) da je nacija nastala spajanjem više i niže rase. Doseljene rase sa severa i istoka (Franci u Francuskoj i Mađari u Ugarskoj) su se spojile sa nižim klasama galskog i slovenskog stanovništva i stvorile nove nacije. Starčević je pisao da su i Hrvati potomci jedne nordijske rase, koju sam nije imenovao, a njegovi sledbenici naširoko dokazivali da pripada Gotima. I Starčević, isto kao njegovi uzori u zapadnoj Evropi i Mađarskoj, tvrdio je da je "gospodivša pasmina" Hrvata bila državotvorna i dala vladajuće plemstvo koje nosi državu. Kako je bilo odveć belodano da je hrvatsko plemstvo bilo poreklom od činovničkog plemstva ("noblesse de robe"), a ne starog plemstva mača i plave krvi, Starčević je verovao da su muslimanski begovi BiH jedini istorijski preostatak iz prošlosti. Muslimani u BiH su slabo marili za ovo dokazivanje pre Svetskog rata 1914, a u toku Drugog svetskog rata 1941-1945. pretežnom većinom su ga prihvatili kao osnovu svog ponašanja. Starčevićeva đačka omaška Okupaciju BiH je Habzburško carstvo počelo pripremati iz znatne istorijske dubine. Nakon uspeha Srpske revolucije 1804-1815, da stvori autonomnu državu, osnovanu na društvu slobodnog seljaštva, svi su nacionalni pokreti u susednim pokrajinama počeli zahtevati rušenje osmanlijskog državnog feudalizma i stvaranje zajednica slobodnih seljaka kao u Srbiji. Za razliku od zapadnoevropskog feudalizma, islamski feudalizam je bio državni feudalizam. Feudalci nisu bili vlasnici svojih zemljišnih poseda, nego upravljači na njima kao konjanici sultanove vojske. Nakon smrti jednog vlastelina sultan ga daje drugom, ali se poštuje običaj da sin starog spahije ima prednost. Izračunato je (bosanski istoričar Aličić) da je nakon sloma muslimanske pobune 1851. ostalo samo 26 odsto starih spahija na svojim posedima. Ante Starčević je gradio kulu na pesku i napravio đačku omašku da je plemstvo BiH bilo staro plemstvo od vremena seljenja Gota iz ranog srednjeg veka. Ali politika modernog hrvatskog nacionalnog pokreta, koja je iz reda prihvatila Starčevićeve teorije, upravo se ekstremno radikalizovala i zbog ove teoretske mitologije na kojoj počiva. Osnova svih modernih hrvatskih nacionalnih partija je izrasla iz učenja "socijalnog katolicizma" iza 1867. Ono je konačno uobličeno papskom enciklikom "Rerum novarum" 1891. Napušta se stara politika katoličke crkve pasivnog odnosa vernika prema nacionalnoj državi ("ni birati ni biti biran") i polako stvaraju katoličke političke stranke. Celi se katolički pokret usmeruje preko jednog zajedničkog u celom katoličkom svetu, pa u svakom postoji jedna "Katolička akcija". U Italiji je sveštenik Don Sturco formirao katoličku stranku, konačno tek nakon 1918, da bi je sama Rimska kurija počela potiskivati u korist pobedničkog italijanskog fašizma iza 1922. Mitologizacija naučnog istraživanja o hrvatskom poreklu svih katolika zajedničkog jezika sa Srbima od ranog srednjeg veka je samo dodatak ovoj osnovi "socijalnog katolicizma" u podlozi. Austro-Ugarska je počela političke pripreme za okupaciju BiH od vojnog poraza u ratu protiv Italije i Pruske 1866. Tek tada se prihvataju filozofske osnove ove politike koje je 1844. stvorio veliki italijanski katolički pisac Čezare Balbo, u knjizi "Nade Italije" ("Speranze d' Italija"). On je smatrao da Austrija treba da napusti pokrajine koje je držala u Italiji (Lombardija i Venecija) i nadoknadu traži na balkanskom istoku. Celi nemački narod mislio je Balbo treba da izvrši misiju uvođenja evropske civilizacije, kako bi istisnula ropstvo koje dolazi od Rusije. Severni Nemci treba da stvaraju nemačke katoličke i luteranske kolonije u Poljskoj, a Austrija na Balkanu. Nakon poraza u ratu 1866. Austrija (Austro-Ugarska) prihvata ovo kormilo. Strah od ujedinjenja Srba Kada su Srbi BiH u velikoj agrarnoj revoluciji 1875-1878, proglasili ujedinjenje sa Srbijom i Crnom Gorom na Vidovdan 28. juna 1876, austrougarska vlada je počela aktivno raditi na konačnom realizovanju okupacije BiH. Grof Andraši, ministar spoljnih poslova monarhije, ispovedao je ideju da BiH nema svoje posebno nacionalno biće ("Sein"), da nužno mora biti ujedinjena sa Srbijom. Svi nemački političari, a naročito ustanove koje vodi katolička crkva ("Katolički kasino" u Beču, katolički euharistički kongresi), počeli su ispovedati strah da bi ujedinjenje BiH sa Srbijom značilo politički prevrat u kome bi svi Južni Sloveni pristupili zajedničkoj državi sa Srbijom. Bizmark je govorio da bi to bio potres koji bi se osetio do Berlina, iako je tu distancu bio ranije skratio do slovačke Bratislave. Vođa katoličke stranke u Nemačkoj, "Zentrum Parthei", Vindhorst je u Rajhstagu kritikovao politiku neutralnosti kancelara Bizmarka u "Istočnom pitanju". Umesto mišljenja kancelara da sve te varošice na Balkanu, o kojima novine obilato pišu, ne vrede dobrih kostiju jednog pomeranskog vojnika, Vindhorst je u Rajhstagu tvrdio da od borbe oko tih balkanskih varošica zavisi pitanje ko će vladati budućim svetom - Germani ili Sloveni. (Nastaviće se)

Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.