Aleksandra Obradovića iz Rogatice odnijel hrabrost i dječiji san
Rogatica - Kao što Ozren ima Spomenka Gostića, a Trebinje Aleksandra Maslešu, koji su kao najmlađi borci Vojske Republike Srpske poginuli u Odbrambeno-otaybinskom ratu, tako i Rogatica ima svog Aleksandra Obradovića koji je život dao braneći otaybinu sa tek navršenih 16 godina.
Kao borac Rogatičke lake brigade VRS poginuo je prvog dana po Petrovdanu 1992. godine. Porodica Obradović iz koje potiče pokojni Aco do posljednjeg rata brojala je četiri člana. Uz oca Peru i majku Petru činili su je i sinovi Milija i Aleksandar.
Pero je poslije duge i teške bolesti umro prije četiri godine, a Petra početkom ove, tako da je ova ugledna domaćinska kuća ostala na Miliji, koji kaže da mu je od brata ostala samo blijeda fotografija, Medalja zasluge za narod i Spomenica predsjednika RS.
Sve je počelo uz prvi poziv rogatičkim Srbima da je došlo vrijeme da se moraju braniti porodice, kuće i imanja. Iako se to po godinama starosti na njega nije odnosilo, Aco se ne slušajući molbu majke i oca, pridružio starijim komšijama. Jedva mu je, pričaju njegovi tadašnji saborci, skrpljena nekakva uniforma i vojničke cipele. Raspoređen je da bude uz kuvare, daleko od prvih linija, ali se Aco nije mirio sa svojim rasporedom.
Iako mu je komandant brigade Rajko Kušić, pred posljednji dogovor za vraćanje zauzetih srpskih sela, naredio da istupi iz stroja, Aco ga, nažalost, nije poslušao. Nije mogao podnijeti da ne krene u borbu i krišom se pridružio borcima na prvoj liniji gdje je smrtonosno ranjen.
- Mlad i hrabar, nikom nije otkrivao tu činjenicu. Možda je mislio da je za junaka sramota da traži pomoć. Želeo je da rane pobedi sam. Neopaženo se povukao i, skriven od svih, pokušao da se previje. Zlokobni san usled gubitka krvi odveo je tog hrabrog dečaka prerano. Saborci su ga pronašli kako leži kao dete zaspalo čuvajući svoje stado - piše Kušić u svojoj knjizi „Za čast i slobodu - Rogatica u ratu 1992-1995", navodeći da se nada da će uspomena na Aleksandra vječno živjeti i nadomjestiti njegov kratki ovozemaljski život i podariti mu vječnu slavu.
Ta slava bila bi veća i trajnija kada bi ga se sjetili i u Opštinskoj boračkoj organizaciji i izborili se u Skupštini opštine da neka od ulica u njegovoj Rogatici ponese ime ovog neustrašivog dječaka.
Goran Kozić koji je ratovao sa Acom kaže da je sramota što se Aleksandru i sličnim neustrašivim borcima ne odaje pošta na način da po njima imena dobiju ulice, trgovi i ustanove.
- Tu smo svi zakazali. U prvom redu mi njihovi saborci, Boračka organizacija pa i cijela društvena zajednica. Krajnje je vrijeme da im se počnemo oduživati. Davanje imena ulici, trgu i slično, najmanje je što za njih možemo i moramo učiniti - ističe on.
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.
